دهن کجی به هنر

بله، این خود کاندولیزا رایس است و آن چه در تصویر می بینید نوازندگی اوست نه بازی اش در نقش یک نوازنده.

او دارد سونات 3 کنسرتوی ویولون اثر یوهان برامس را در D مینور با نواختن پیانو همراهی می کند.

نوازنده ی همراه او یویوماتا است که بین رایس و آمریکایی هایی که هم نژادان زردپوستش را به عنوان یک مشت «حرومزاده ی کوتوله ی چشم بادومی» در هیروشیما و ناگازاکی سوزاندند، شباهتی نمی بیند.

جو تالار Constitution واشنگتن دی سی آن قدر او را گرفته که احتمالا از یاد برده آن چشم های بادامی برای باریک بینی است نه اندک بینی. و الا برای دهن کجی به هنر با رایس هم نواز نمی شد؛ رایسی که در پارتیتور سمفونی های گوشخراش عراق و لبنان، دست خط او را هم می توان یافت،  رایسی که نه تنها بویی از هنر که بویی از بزرگی یک زن و در یک کلام از انسانیت نبرده است.

کورت ونه گوت - از نامداران رمان پسامدرنیسم در جهان – در کتاب زمان لرزه اش از قول استادی می گوید: هنرمندان افرادی هستند که می گویند، اگرچه من نمی توانم کشورم یا ایالتم یا شهرم یا حتا ازدواجم را اصلاح کنم اما قسم می خورم که این بوم مربعی شکل یا این کاغذ A4 یا این تکه گل رس یا دوازده گام موسیقی را دقیقا به همان شکلی در بیاورم که باید باشند.

این یک اعتراف صمیمانه و تا حدی شرمسارانه است که من را یاد آرای شاملو - شعر بزرگ کشورم - می اندازد که آرمان هنر را نجات جهان از طریق تغییر بنیادین آن می دانست و می گفت: هنرمند، بالقوه مي‌تواند منجي جهان باشد چرا كه با يقينِ كامل حكم مي‌شود كرد كه دماغ جلاد ‌شدن را ندارد.

او معتقد بود هنر و سیاست تنها بر سر نعش یکدیگر به هم می رسند:

نرون شهر رم را به آتش می کشید و چنگ می نواخت، شاه اسماعیل خودمان صدها هزار نفر را گردن می زد و غزل می گفت.

بتهوون عظیم ترین سمفونی عالم را در ستایش شادی ساخت و هیتلر که آرزو داشت نقاش بشود عظیم ترین رنجگاه تاریخ، کشتارگاه زاخ سن هاوزن را.

ناصرالدین شاه هم شعر می سرود و هم نقاشی می کرد و نقاش می پرورد اما برای یک تکه طلا می داد سارق را زنده زنده پوست بکنند؛ انسان برایش با بادمجان تفاوتی نداشت.

اما: منجي جهان كسي‌ست كه ضرورت هنر را درك كند. ضرورت هنر را براي محقق كردن رسالت هنر.

قدرت‌طلبي كه چنگ مي‌نوارد يا شعر مي‌گويد يا نقاشي مي‌كند، هنر را به ريشخند مي‌گيرد.

رایس هم این جا یک نوازنده افتخاری است و پیانو می زند

و مگر نه این که در کشور من برای شلاق و سیلی هم از فعل نواختن بهره می گیرند
و فعل زدن نیز از تنه تا گردن کاربرد دارد؟

همین.

منبع: www.forough.net

«زن‌کشی» پدیده‌ای که قانون‌گذار به آن ورود نمی‌کند

بیشتر بخوانید:

کاندولیزا رایس: توافق هسته ای با ایران "بسته 100 میلیارد دلاری" ناامن سازی خاورمیانه است

تماشاخانه

درباره اهمیت کافه‌ها ؛ پناهگاه تنهایی یا صحنه‌ی نمایش هویت نسل جدید؟ (فیلم)

شرک واقعی کیست؟ داستان فرشته فرانسوی که دنیا او را هیولا می‌دید (فیلم)

فیلم های دیگر