سكوت وزارت نفت در مورد پالایشگاه مشترك ونزوئلا و سوریه

روزان -  با گذشت 9 روز از امضاي قرارداد احداث پالايشگاه مشترك بين ونزوئلا و سوريه كه بدون مشاركت ايران ، صورت گرفت ، مسوولان وزارت نفت كشورمان همچنان سكوت اختيار كرده اند .

 اين در حالي است كه قرار بود ايران و مالزي به عنوان شركاي ديگر در اين پروژه مشاركت داشته باشند.

اين خبر را كه اولين بار روزنامه الثوره اعلام كرد و نوشت : سوريه و ونزوئلا يادداشت تفاهمي براي پيگيري طرح احداث پالايشگاه مشترک به ظرفیت 140بشکه در روز در منطقه فرقلس از توابع استان حمص واقع در ۱۵۰کیلومتری شمال شهر دمشق امضا کردند.

اين در حالي است كه در سال86 توافقنامه چهار جانبه اي از سوي نمایندگان ایران، سوریه، ونزوئلا و مالزی، مبني بر احداث پالايشگاه در دمشق امضا شد و در اين مراسم "عبدالله الدردری" معاون نخست وزیر و "سفیان علاو" وزیر نفت سوریه، "محمد رضا نعمت زاده" معاون وزیر نفت و "محمد حسن اختری" سفیر ایران در سوریه، "لوئیس فرما" معاون وزیر انرژی و نفت ونزوئلا و "مختار بخاری" رييس گروه اقتصادي مالزی، حضور داشتند. طبق اين توافقنامه قرار شد شرکت ملی پالایش و توزیع فرآورده‌های نفتی ایران مالکیت ۲۶درصد، وزارت انرژی و نفت ونزوئلا ۳۴درصد، شرکت نفت و گاز مالزی ۲۶ درصد و وزارت نفت سوریه ۱۵درصد از سهام این طرح را در اختیار داشته باشند . همچنين اين قرارداد تا آنجا پيش رفت كه قرار شد طرف‌های امضاکننده حداکثر در مدت شش ماه، یک شرکت مشترک جانبی تاسیس و برابر با ۱۰۰درصد سهام خود را به عنوان سرمایه اولیه، در یک حساب بانکی در سوریه به نام این شرکت واریز کنند. همچنين در آن زمان سرمایه‌ اولیه برای تاسیس این شرکت نيز یک میلیون یورو در قالب ۱۰۰ هزار برگه سهام تعیین و آماده شده بود اما عملیات ساخت پالايشگاه بخاطر بحران اقتصادی اخیرجهان و مسايل مربوط به قیمت گذاری به تعویق افتاد تا اينكه روز جمعه با امضاي اين قرارداد بين دو كشور سوريه و ونزوئلا مشخص شد كه ايران و مالزي در اين پروژه جايي ندارند.

وزیر نفت سوریه پس از امضاي قرارداد در اين زمينه گفته است كه برپایه قرارداد ونزوئلا و سوریه می توانند بدون مشارکت ایران و مالزی به احداث پالایشگاه اقدام کنند؛ این دو کشور نيز در صورت تمایل می‌توانند از نظر مالی در این پروژه مشارکت کنند، اما به هر حال ما به اجرای پروژه ادامه خواهیم داد. علاو همچنین تصريح كرده است كه تا زمان راه اندازی خط انتقال نفت از عراق، سوریه نفت خام مورد نیاز این پالایشگاه را از منابع داخلی تامین می کند و گزینه استفاده از نفت خام ایران و یا ونزوئلا به دلیل نبود توجیه اقتصادی ، منتفی است.

اين در حالي است كه پیش از این، توافقی دو جانبه بین ایران و ونزوئلا برای ساخت این پالایشگاه توسط شرکت مشترک ونیروک (شرکت مشترک نفت ایران و ونزوئلا) انجام شده بود.

وزیر نفت سوریه همچنين با اشاره به بحران اقتصادی جهان و نوسان هزینه ها و قیمت های نفت در بازار جهانی اظهار داشته است كه به‌رغم مشکلات در اين 3سال گذشته که از امضای این توافقنامه می‌گذرد

مسايلی از قبیل انتخاب مکان مناسبت ، بررسی توجیه اقتصادی ، تامین تاسیسات زیرساختی و اجرای مطالعات مرتبط با زمین شناسی و نقشه برداری مکان مورد نظر را انجام داده است. جالب آنكه در قرارداد امضا شده توسط اين دوكشور توافق شده است كه طرف ونزوئلائی مسوولیت گزینش شرکت های مشورتی ، معرفی شرکت های مجری و موسسه های مالی بین المللی معتبر با هدف تامین اعتبارهای مالی این طرح را برعهده بگیرد ، ضمن اینکه قبل از هراقدام ، نظر شریکان ایرانی و مالزیایی را جلب كند. حال بايد گفت اگر از ايران و مالزي به عنوان شركاي اين قرارداد نام برده مي شود ، چرا بايد بدون حضور و مشاركت آنان اين قرارداد بسته شود و اگر ايران به اختيار خود از اين قرارداد خارج شده است چرا آن را اعلام نمي كند و این اگر ناخواسته كنار گذاشته شده است چرا مراتب اعتراض خود را اعلام نمي كند و همچنان به سكوت خود ادامه مي دهد؟

گفتني است قرار بود خوراک این واحد پالایشگاهی از 20 درصد نفت‌خام سنگین صادراتی ایران، 30 درصد نفت‌خام فوق سنگین ونزوئلا، 25 درصد نفت‌خام سنگین سوریه و 25 درصد نفت‌خام سبک سوریه تشکیل شود که براساس برآوردهای اولیه به 2.6 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری برآورد شده بود. وحتي در توافق های پیشین تهران- دمشق- کاراکاس زمان ساخت این پالایشگاه درسال 1392 شمسی تعيين شده بود.