جواد خياباني تلاش فراواني به خرج داده تا با گزارشهاي به اصطلاح حماسياش رضايت مخاطبان تلويزيوني را جلب كند
اما به نظر ميرسداستفاده از جملات نامتعارف و القاي هيجان مصنوعي به لحظات
كم اهميت بازيهاي تيم ملي به تعداد منتقدان او افزوده است. در اين ميان
سايتهاي خبري هم با انعكاس جملات عجيب و در عين حال احساسي تنها گزارشگر
تلويزيوني حاضر در دوحه به اين جو دامن زده اند.
تجربه نشان داده خياباني حتي اگر در حال انجام ماموريت در خارج از كشور هم
باشد خبرهاي پيرامون خودش را با وسواس رصد ميكند. او پس از آنكه از بازتاب
گزارش بازي ايران و كره شمالي در يك سايت خبري مطلع شد مطابق معمول
آستينها را بالا زد و به قصد شرمنده كردن دوستان قديمياش براي اين
خبرگزاري كامنتهاي مفصلي ارسال كرد. خياباني اين كامنتها را با اينترنت
تلفن همراهش براي سايت مذكورارسال كرده و به دليل نداشتن فونت فارسي از
حروف فينگليش استفاده كرده است. او اولين كامنت را به پيوست يكي ازعكسهاي
دوران جوانياش با اين مضمون فرستاده است: «سلام، اين ايميل را دادم و
شماره ام در قطر هست.... نوشته بودين كه به خبرنگارتان در اينجا گفتم برو
هرچي دلتان ميخواهد بنويسيد... به خدا اين انصاف نيست. من هرگز اين كار
رو نميكنم...
به خدا من هم يك ايراني هستم كه دلم براي وطنم ميتپد... من ايران را و
شادي ايران را به دنيا نميدهم. همه شما را دوست دارم. تلفن بزنيد تا باور
كنيد خودم هستم. در ضمن اين عكس مربوط به فينال جامجهاني 1998 فرانسه
است.» خياباني در كامنت بعدي شايعه قهر فردوسيپور و اينكه در آخرين روزها
به عنوان جايگزين او عازم دوحه شده را تكذيب كرده: «بهخدا اين طور نيست...
حكم ماموريتم به قطر قبل از مرداد صادر شده بود. چرا اين قدر
بيانصافيد؟... بهخدا همه ما ميرويم زير تلي از خاك «آخرش.. دخترم براي
اين دروغ، سه روزه كه مدرسه نميره.... چرا؟»
تابناك