ببخشم

از اونجایی که من آدم تنبل و بی خیالی هستم جمع بندی سال گذشته ام رو ریز به ریز مینوسیم. تا هم شما حوصله خوندن داشته باشید و هم خودم حوصله نوشتن داته باشم:

1_ مهم ترین درس امسال من شاید در اخرین روزهای سال برام رقم خورد. آخرین پنج شنبه سال با مرسله، زینب، فهیمه و الهام رفته بودیم یک سفره خونه. وقتی داشتیم برمیگشتیم متوجه شدم، موبایلم نیست.

 همه جا رو گشتیم. بچه ها تمام تختی رو که نشسته بودیم زیرورو کردن اما اثری از موبایل نبود که نبود. خیلی حال خوبی نداشتم. اینکه اخر سالی توی این شلوغی تازه باید برم دنبال گوشی و اینکه اونهمه شماره رو از دست داده بودم. یک بخش دیگه ای از ناراحتیم این بود که باید بخشی از پولی رو که دارم پس انداز میکنم، میدادم برای گوشی جدید.

با همه اینها یکدفعه با خودم گفتم:"هروقت بی خیال چیزی که از دست دادم شدم و بخشیدم، دوباره برگشته. پس بی خیال گوشی. میرم یک گوشی جدید واسه عیدم میخرم. شاید سهم امسالم اینطوری بوده." شب که به گوشیم زنگ زدم دیدم، یک آقایی که نگو صاحب رستوران بوده، گوشی رو پیدا کرده.

 دوباره یاد گرفتم، چیزهای گذشته رو حتی اگر بدترین بوده، ببخشم و رها کنم. میخوام امسال رها از افسوس گذشته باشم. امیدوارم.

منبع : وبلاگ باغچه

تماشاخانه

باران نمی‌بارد یک بلاست وقتی می‌برد بلایی تلخ‌تر / هیچ وقت مدیران از قبل آماده نیستند (فیلم)

خداحافظی با شکارچی طنزآمیز روزمرگی / ما زیر ذره بین نگاهش بودیم (فیلم)

فیلم های دیگر