البرادعی چگونه پرونده پارچین را بست و آمانو چگونه آن را گشود؟

 در تازه‌ترین گزارش آمانو درباره برنامه هسته‌ای ایران همان ادعایی مطرح شده که سال‌ها پیش توسط البرادعی مطرح و با بازرسی آژانس، دروغین بودن آن ثابت شد.
خبرگزاری فارس: البرادعی چگونه پرونده پارچین را بست و آمانو چگونه آن را گشود؟

به گزارش خبرگزاری فارس، یوکیا آمانو در دو پاراگراف 49 و 50 از تازه ترین گزارش خود درباره برنامه هسته‌ای ایران که هفته پیش منتشر شد، ایران را متهم کرده است که در تاسیسات پارچین مشغول انجام آزمایشات هیدرو دینامیکی و همچنین طراحی یک محفظه فلزی بزرگ برای تست‌های انفجاری سلاح هسته‌ای است.
به دنبال این اتهامات، ایران طی گزارشی تاکید کرد که این اطلاعات کاملاً ساختگی است و نشان می‌دهد آژانس حتی به سوابق بازرسی‌های خود هم که توسط افرادی چون اولی هاینونن و فردریک کلود انجام شده، پای بند نیست.
اکنون و در آستانه نشست شورای حکام، «ایران هسته ای» حقایق بیشتری از این موضوع را افشا می‌کند.

*‌ ماجرای پارچین چیست؟

در سپتامبر 2004 (25 شهریور 1383) سایت مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل (‌ISIS) تصاویری از پارچین منتشر کرد و طی تفاسیری از عکس‌ها، ساختمان‌ها و مناطق آنجا ادعا کرد که آزمایش‌های مواد منفجره قوی و تأسیسات تحقیقات و آزمایش هسته‌ای برای آزمایش جنگ‌افزار هسته‌ای در آنجا انجام شده است. همچنین در این تحلیل، از وجود تجهیزات عکسبرداری سریع و Flash Xray و سایر تجهیزات نام برده شد. این تحلیل ساختگی بلافاصله بازتابی وسیع پبدا کرد و در تمام نشریات و وسایل ارتباطی جمعی غرب تکرار شد.

به دنبال این گزارش، اولی هاینونن که در آن زمان معاون امور پادمان آژانس بود با اشاره به مقاله ISIS برای «‌بررسی فقدان مواد و فعالیت‌های اظهار نشده» و شناسایی تجهیزات کلیدی اشاره شده در اتهامات آمریکا و نمونه برداری محیطی، درخواست بازرسی از پارچین را کرد.
نمایندگان جمهوری اسلامی ایران در دیداری در هجدهم دی 1383(هفتم ژانویه 2005) که با‌ هاینونن در وین داشتند، از وی پرسیدند که دلیل شما مبنی بر اینکه می‌خواهید بنا بر این اتهامات دروغ، از پارچین بازدید کنید، چیست؟ وی پاسخ جالبی داد و گفت: وقتی شما در یک محل حوضی می‌بینید و در کنار آن «‌پر» اردک و سپس جای پنجه اردک را می‌بینید و صدای «کواکوا» اردک را می‌شنوید، مطمئن می‌شوید که در این حوض اردک بوده است!

هاینونن ادامه داد: «به همین شکل، ما در عکس‌های ماهواره‌ای دیدیم که در پارچین یک ساختمان به شکل «‌V» و شبیه ساختمان سلاح هسته‌ای Aldermaston انگلستان و محل قرار دادن Flash X وجود دارد.
وی اضافه کرد: همچنین برخی محل‌ها، شبیه محل‌های تست سلاح هسته‌ای لوس آلاموس آمریکاست. وجود بونکر‌هایی مناسب برای مشاهده آزمایش سلاح هسته‌ای، مطرح است.

سرانجام در این نشست، یکی دیگر از بازرسان به نام فردریک کلود با ملیت فرانسوی که مسئول عکس‌های ماهواره‌ای آژانس بود، از روی نقشه درخواست بازدید از محل‌های خاصی را کرد.
وقتی از وی پرسیده ‌شد برای چه این محل‌ها را برگزیدید، پاسخ داد: چون این محل‌ها بیشتر به محل‌های هسته‌ای از جمله آزمایش هیدرودینامیک و هیدرواستاتیک شبیه است و این دقیقاً همان اتهامی است که یوکیا آمانو در پاراگراف‌های 49 و 50 گزارش اخیر خود مطرح کرده است.

سرانجام بازرسان در تاریخ 24/10/83 (چهاردهم ژانویه 2005) از محل‌هایی که خودشان تعیین کرده بودند، از پارچین بازدید کامل و نمونه‌برداری کردند.
اما نتیجه بازرسی چه بود؟ وقتی بازدید انجام شد، بازرسان مشاهده کردند که ساختمان « V » شکل که به قول آنها مشابه ساختمان آزمایش‌های هسته‌ای انگلستان بود، یک ساختمان اداری بیش نبود! و محل‌هایی که به عنوان تست هسته‌ای تشخیص داده بودند، در حقیقت انبار و یا ساختمان نیمه کاره و یا محل تولید باطری معمولی با ولتاژ پائین و در مواردی سرویس بهداشتی بود.
تعدادی زیادی نمونه برداری نیز انجام شد که بعداً نشان داد هیچ آلودگی نیست و به همین علت آژانس پرونده پارچین را بسته اعلام کرد.

آژانس در گزارش خود درباره بازدید از پارچین چنین نوشت: آژانس در این بازدید (ژانویه 2005 از پارچین) 5 ساختمان را انتخاب کرد. آژانس توانست آزادانه به ساختمان‌ها و اطراف آنها دسترسی پیدا کند و همچنین اجازه یافت از آنها نمونه بردای کند. نتایج این نمونه برداری وجود مواد هسته‌ای را نشان نداد و آژانس اثری از تجهیزات یا مواد چند منظوره در اماکنی که مورد بازدید قرار داد، مشاهده نکرد.

پس از بازدید اول پارچین، آژانس برخلاف قولی که داده بود، مجدداً در 7/2/2005 درخواست بازدید دوم از پارچین را مطرح کرد.
ایران ضمن اعتراضات متعدد به آژانس، سرانجام با توجه به خواهش البرادعی مبنی بر اینکه «من با یک بازدید نمی‌توانم جامعه جهانی را قانع کنم» به شرط اینکه پرونده پارچین برای همیشه بسته شود با بازدید دوم از هر محلی که آژانس تعیین می‌کند موافقت کرد.

بر این اساس، هاینونن قول داد که اگر نتیجه بازدید دوم نیز همانند بار اول باشد، پرونده پارچین برای همیشه بسته خواهد شد.
سرانجام در تاریخ 10/8/84 (1 نوامبر 2005) آقای فردریک کلود از روی نقشه و عکس‌های ماهواره‌ای که خودش برداشته بود، چند جا را تعیین کرد و مورد بازرسی و نمونه برداری مجدد قرار گرفت. مجدداً همه ادعاها دروغ از آب درآمد و هیچ نشانی از مواد هسته‌ای یا فعالیت برای تولید سلاح هسته‌ای مشاهده نشد.

هاینونن در حین بازدید خواهش کرد که «به خاطر من اجازه بدهید دو نقطه دیگر را هم بازدید کنند» که به آنها اجازه داده شد ولی این دو نقطه شامل یک انبار کوچک و یک دستگاه توالت بود!
در همین بازدید بود که هاینونن ربط این تاسیسات را با پروژه ادعایی 111 مطرح کرد، ولی ظاهراً خودش متوجه شد که آن ادعا نیز کذب است.
نتیجه این بازدید آنقدر افتضاح بود که پس از بازدید دوم، منافقین اعلام کردند ایران آژانس را فریب داده ولی  خانم ملیسا فلمینگ سخنگوی آژانس، سخنان آنها را فاقد اعتبار اعلام کرد.

بر این مبانی بود که محمد البرادعی در پاراگراف 16 از گزارش مورخ 27/8/1384 خود نوشت: ایران به آژانس درباره ساختمان‌های درخواست شده در منطقه مورد علاقه آژانس دسترسی داد و نمونه برداری انجام شد. آژانس هیچ فعالیت غیر معمول در این ساختمان‌ها مشاهده نکرد. ارزیابی نهایی منوط به آنالیز نمونه‌های محیطی است. ( 87 /2005/ Gov )

وی سپس در تاریخ 27 فوریه 2006 پس از منفی بودن نتیجه نمونه گیری‌ها در گزارشی دیگر نوشت: در اول نوامبر 2005 به آژانس اجازه دسترسی به یک مرکز نظامی در پارچین داده شد. چندین نمونه محیطی برداشته شد. آژانس هیچ فعالیت غیر معمول در این ساختمان‌ها مشاهده نکرد و در نتیجه آزمایش‌های محیطی هیچگونه مواد هسته‌ای را نشان نداد. ( Gov/2005/15, para 32 )

اکنون یوکیا آمانو با این سوال مواجه است که چگونه همه این حقایق را نادیده گرفته و بر مبنای مواردی کهنه و قدیمی ادعای وجود فعالیت نظامی در پارچین را مطرح کرده است؟!