جایزه ای برای اشتباه و خطا!

عصرایران ورزشی، اردلان مجد- فدراسيون فوتبال ايران از سوي كنفدراسيون فوتبال آسيا نامزد دريافت جايزه بهترين فدراسيون سال شده است.

خبری عجیب و بسیارعجیب! 

علی کفاشیان در مصاحبه اخیر خود درباره کاندید شدن فدراسیون تحت رهبری اش گفته است:« ما 4 سال نامزد بوديم و يك بار هم اين عنوان را كسب كرديم. اين به هر حال تشخيص كنفدراسيون فوتبال آسيا بوده است. در جلسه‌اي كه امروز با سپ بلاتر داشتيم فعاليت‌هاي خودمان را تشريح كرديم و او هم ابراز خوشحالي كرد كه در 4 سال گذشته تمام اساسنامه مورد نظر فيفا را اجرا كرده‌ايم.»

جایزه ای که برای کفاشیان مهم است و به آن می بالد، ولی بدون تردید برای فوتبالدوستان ایرانی شبیه یک لطیفه خنده دار است.

رسانه ها پس از شنیدن این خبر که فدراسیون فوتبال ایران در کنار ژاپن قرار گرفته است و احتمال برگزیده شدنش هم است، به انتقاد از عملکرد کفاشیان و دوستانش در فدراسیون پرداختند.
هر چند شاید در نگاه اول این جایزه اگر به ایران برسد می تواند باعث افتخار باشد، ولی اگر از یک زاویه دیگر به ان نگاه کنیم، اثرات مخربش بسی بیشتر از محسناتش است.

یکی اینکه علی کفاشیان گمان می برد که در صورت برنده شدن این جایزه عملکرد موفقی داشته است.( هر چند خودش می داند که چه دست گل هایی به آب داده است)

خطاها در زیر کوله باری از افتخار برای مسئولین گم می شود و راه برای انکار برایشان باز و بازتر می شود.

چیزی که برای فوتبال بحران زده ایران مثال سمی است کشنده. از سویی دیگر بهانه ای می شود برای اینکه تغییراتی صورت نپذیرد. این خود نیز بسیار نگران کننده است.

این جایزه اگر در این زمان به کفاشیان برسد می تواند اتفاقات بعدی را نیز موجب شود. از جمله آنکه در آستانه انتخابات فدراسیون فوتبال، کفاشیان می تواند با تکیه بر این جایزه دوباره بر منصب فدراسیون تکیه بزند.

البته باید به این نکته هم اشاره کرد که این جایزه نه به دلیل کسب نتیجه ای در خور توجه اهدا می شود، بلکه به علت مسائل دیکری خواهد بود. مسائلی همچون موفقیت در اجرای طرح آسیا ویژن، کسب امتیازهای لازم در زمینه های فوتبال بانوان، فوتبال ساحلی و ... .

معیارهایی که اغلبشان فقط سطح دارند و زیرساخت ها و زیربناهایی محکم ندارند. این سبک مدیریت در فدراسیون است. ظاهرسازی تاکتیکی است که راه به جایی نخواهد برد.

به هر حال احتمال آن می رود که امشب نام کفاشیان در سالن برگزاری مراسم در مالزی خوانده شود و این جایزه برای دومین بار نصیب وی و گروهش شود. اما چیزی که در این میان نابود می شود، ضرورت تلنگری اساسی است به این بی برنامگی ها، به ناهماهنگی ها و اشتباهات، به آن همه خطایی که صورت گرفته است.

این جایزه به معنای موفقیت نیست، بلکه جایزه ای است برای تقدیر از سالی پر از ناکامی و اشتباه!