احمد خورشيدي آزاد دبيركل جمعيت خدمتگزاران انقلاب اسلامي و پدر تنها داماد احمدي نژاد است. او خود را اصولگرا مي داند اما نه تنها از حاميان احمدي نژاد نيست بلكه نقدهاي جدي هم به او دارد. اظهارات او درباره عملكرد دولت هميشه مورد توجه رسانه هاست. روزنامه اعتماد، در گفت وگويي با وي وضعيت اصولگرايان و جايگاه احمدي نژاد را در اين طيف بررسي كرده است.

چشم انداز انشقاق اصولگرايان در شرايط كنوني چيست؟ ادامه انشقاق يا وحدت؟

يك سال ديگر انتخابات رياست جمهوري برگزار مي شود و طبيعي است انتخاباتي به اين بزرگي فضاي سياسي كشور را از يك سال قبل درگير خود كند. در اين ميان انشقاقي كه بين اصولگرا ها هست مبحث جديدي نيست. اين تفاوت ديدگاه ها در انتخابات مجلس نهم بيشتر خود را نشان داد و در آستانه انتخابات مجلس هرچند اصولگرايان تلاش كردند همه در يك جبهه و با يك مانيفست تعريف شوند اما در جبهه ها و طيف هاي مختلفي تبليغات كرده و هر كدام نماينده يي براي حضور در مجلس داشتند. به نظر مي رسد اين اختلافات هرچند در مجلس شوراي اسلامي و در آستانه شروع به كار مجلس جديد آغاز شده است اما تا اندازه زيادي به انتخابات دور بعد رياست جمهوري ارتباط پيدا مي كند. در واقع همين اختلاف ها پيش زمينه انشقاق اصولگرايان در انتخابات رياست جمهوري خواهد بود و به نظر مي رسد اختلاف و انشقاق ها آنقدر ادامه پيدا كند تا تنها نيروهايي كه بيشتر به اصول پايبندند در اردوگاه اصولگرايي باقي بمانند و در صدر قرار گيرند. با اينكه معتقدم حالابراي پيش بيني درباره انتخابات رياست جمهوري دور بعد زود است اما احتمال دارد براي انتخابات رياست جمهوري يازدهم هم يك رقابت درون گروهي يا درون جناحي در اصولگرايان شكل بگيرد: رقابتي در ادامه رقابت اصولگرايان در مجلس.

يعني در انتخابات رياست جمهوري هم اصولگرايان با اصولگرايان رقابت مي كنند؟ و فضا براي حضور طيف ديگر وجود ندارد؟

به نظر مي رسد خط فكري انتخابات مجلس نهم پيش زمينه انتخابات رياست جمهوري باشد. در انتخابات مجلس هم ديديم اصولگرايان با اصولگرايان رقابت كردند اما شنيده ها حاكي است اصلاح طلبان هم اتاق فكر تشكيل داده اند و اقداماتي جهت حضور در انتخابات رياست جمهوري را آغاز كرده اند و به دنبال كسب راي براي انتخابات رياست جمهوري هستند اما با فضاي پيش آمده بيشتر فكر مي كنيم اصولگرايان با اصولگرايان رقابت كنند، گرچه اصلاح طلبان هم در جامعه وزني دارند و از پايگاه اجتماعي برخوردارند اما در انتخابات مجلس حضور كمرنگ تري داشتند و به همين واسطه قابل پيش بيني است كه در انتخابات رياست جمهوري هم خيلي فعال نباشند.

غيبت رقيب اصلاح طلب چقدر فضا را به سمت رقابت اصولگراها با يكديگر تغيير داد؟

اگر اصلاح طلبان هم حضور داشتند اصولگرايان اين اختلافات را داشتند، به بيان ديگر اختلاف اصولگرايان در نوع تفكر صاحبان ايده و نظريه در اين طيف است و نقش اصلاح طلبان در اين اختلاف كم به نظر مي آيد. در اردوگاه اصولگرايان حالااشخاصي نظريه پرداز هستند كه تفاوت كلي در ديدگاه دارند و هر دو طيف هم از اصولگرايي سخن مي گويند. اگر در اين شرايط اصلاح طلبان هم حضور داشتند و فعاليت مي كردند، شايد به جهت پرداختن به عملكرد آنها و رقابت با آنها بخشي از اختلافات اصولگرايان كمرنگ مي شد اما مطمئنا اصولگرايان در ديدگاه اختلافاتي دارند و اين اختلافات حالاشكل آشكارتري به خود گرفته است و شكل ايده آل اين است كه راهي از اين اختلافات به وجود بيايد تا عناصر تندرو كمرنگ تر شده و تنها آنها كه به اصل اصولگرايي پايبندند در اردوگاه اصولگرايي بمانند و نظريه پردازي كنند. حالاوقتي به اصولگرايان نگاه مي كنيد اين جريان انشقاق هاي فكري مختلف دارد كه بيشتر نمود پيدا كرده، شايد اصلاح طلبان هم درون جناح خود مشكلاتي داشته باشند اما به اين صورت عيان نشده است. البته اختلاف نظر موجب پويايي مي شود و هر طيفي كه بخشي از جامعه را در خود دارد، طبيعي است اختلاف هايي داشته باشد اما نبايد به تندروي و انشقاق برسد.

اين اختلاف ها چقدر در شكل گيري آرايش جديد سياسي در كشور تاثير خواهد داشت؟

طبيعت آخرين سال رياست جهوري در هر دوره يي اين است كه اتفاقات سير سريع تري به خود مي گيرد.
به نظر مي رسد سال آخر يك دوره هشت ساله در رياست جمهوري دولت را درگير حواشي زيادي كرده است: سال جديد انتخابات رياست جمهوري جديد برگزار مي شود، انتخابات مجلس را تازه پشت سر گذاشته ايم و انتخابات شوراي شهر هم در پيش است و در اين فضا دولت گرفتار حواشي زياد خود بوده است. اطرافيان رييس جمهور كه همان خط فكري ايشان را دقيقا اجرا مي كنند و به آن ايمان دارند در فكر تمديد جايگاه خودشان هستند: حالااين جايگاه مي تواند در رياست جمهوري باشد يا در انتخابات مجلس و شوراي شهر. آنچه مسلم است، دولتي ها به دنبال وارد كردن نيروهاي خود به ارگان هاي مختلف هستند. به نظر مي رسد اين تلاش هايي كه حالاصورت مي گيرد، حتي تلاش هاي اجرايي، به همين سبب است كه بيشتر در اذهان مثبت بمانند تا راي بيشتري داشته باشند و تلاش مي كنند تا جايگاه خود را از دست ندهند و به فكر ادامه قدرت خود هستند و اين ادامه قدرت به ادامه تسلط بر نهادها و جريانات مي رسد و هر چه به انتخابات نزديك تر شويم اين اتفاقات بيشتر نمود پيدا خواهد كرد

هدف از اين اتفاقات چيست ؟ آقاي احمدي نژاد كه نمي تواند يك دوره ديگر در سمت خود باقي بماند؟

طبع و اخلاق احمدي نژاد نشان مي دهد او كسي نيست كه به راحتي قدرت را واگذار كند. اين موضوع را در عملكرد دولت او هم مي بينيم. او شخصي نيست كه از قدرت كناره گيري كند و تمام سعي خود را براي داشتن قدرت به كار مي گيرد: از همين حالابراي حفظ قدرت تلاش مي كند، همان طور كه در انتخابات مجلس هم اين رويه را داشت، حالاهم تلاش مي كند در بخش هايي كه امكان دارد، قدرت را نگه دارد و در بخش هايي هم كه مي شود، شخص ديگري كه مهره خود آنهاست، جايگزين شخص قبلي شود، در انتخابات مجلس نهايت تلاش خود را به كار گرفت در شوراي شهر هم همين كار را مي كند: اين گونه نيست كه اگر اين دوره هشت ساله تمام شد به دانشگاه بازگردد و تدريس كند يا در امور اجرايي كشور نقشي نداشته باشد: برعكس تمام تلاش خود را براي حفظ قدرت مديريتي به كار مي گيرد و گامي كه در انتخابات مجلس برداشتند صحت اين تحليل را بر همه مشخص كرد. به طور قطع به دنبال اين موضوع هستند كه قدرت را هر طور مي شود نگاه دارند و از همين حالاو شايد خيلي قبل تر برنامه ريزي هايي داشته اند.

گامي كه در مجلس نهم برداشتند و به آن اشاره مي كنيد چه بود؟

گامي كه بر داشتند اين بود كه اصولگرايان دو جبهه شدند جبهه اصولگرايان متحد و جبهه پايداري تشكيل شد: جبهه پايداري كه نزديك به طيف دولت بود سعي كرد فعال عمل كند، از طرفي بسياري از همفكران دولت با گرايش مستقل وارد مجلس شدند، همه اينها نشان مي دهد اين تيم مي خواهد قدرت را به هر نحوي شده براي خود نگه دارد، حالاكمتر يا بيشتر اين حفظ قدرت با گذشت زمان مشخص مي شود اما بديهي است در انتخابات رياست جمهوري و شوراي شهر برنامه ريزي كرده اند. شايد در يكي اقبال بيشتري داشته باشند و در ديگري شانس كمتري، البته با توجه به آگاهي مردم و مسائلي كه در انتخابات مجلس نهم اتفاق افتاد، بعيد به نظر مي رسد در هيچ كدام بتوانند موفق باشند اما به هر حال تلاش و برنامه ريزي دارند.

چرا اقبال نخواهند داشت؟ مگر دو دوره قدرت را در اختيار نداشتند؟ يعني از پايگاه مردمي برخوردار نيستند؟

بايد توجه داشته باشيد كه دولت تغيير رويه يي با ورود جريان انحرافي داشت. جريان انحرافي يك عينيت واقعي و نمود خارجي داشت. عملكرد جريان انحرافي همزمان با آغاز دور دوم رياست جمهوري احمدي نژاد شدت پيدا كرد و با علايمي كه از اقدامات آنها برمي آمد ثابت كردند به دنبال انحراف از ارزش هاي اسلامي هستند: هم تيم منحرفان هم ليدر منحرفان.
در انتخابات قبلي هم افرادي را نشان كرده بودند و به ميدان آورده بودند كه برخي ردصلاحيت شدند، برخي راي نياوردند، گرچه آمار نشان مي دهد جريان دولتي 9 درصد بيشتر راي نداشت اما به نظر من تاثير اقدامات جريان انحرافي در عملكرد دولت در همه شئون روشن است و كاملامشخص است دولت تحت تاثير جريان انحرافي اقداماتي را انجام مي دهد. در تمام تصميم گيري ها و كارهاي اجرايي و سخنراني ها رد پايي از جريان انحرافي را مي توان پيدا كرد. اين جريان در سه سال اخير فعال تر از قبل عمل كرد و از حمايت دولت هم برخوردار بود، هرچند بارها نسبت به عملكرد آن از طرف صاحب منصبان هشدار داده شد اما احمدي نژاد اين مسائل را تاييد نكرد و به حمايت از آنها پرداخت و هزينه اين رفتار اقبال كمتر جريان انحرافي در انتخابات مجلس نهم بود.

در حال حاضر موقعيت احمدي نژاد را در بين اصولگرايان چگونه ارزيابي مي كنيد؟

احمدي نژاد از دل جريان اصولگرا معرفي شد اما عملكردي داشت كه حاميانش تبديل به منتقدانش شدند و امروز شاهديم بخش بزرگي از اصولگرايان با ايشان اختلاف نظر دارند اينها همه تاثير جريان انحرافي است. يكي از بزرگ ترين دلايل اختلاف اصولگرايان با احمدي نژاد حمايت از جريان انحرافي است: حمايت به گونه يي كه تاثير تفكر اين جريان بر عملكرد دولت كاملامشخص است، بنابراين تاثيري كه جريان انحرافي بر افكار و اعتقادات احمدي نژاد داشت باعث شد ايشان با اصولگرايان به اختلاف نظري جدي برسند و اين تعبير از ايشان در ذهن بسياري از اصولگرايان نقش ببندد تا جايي كه بگويند از اصل اصولگرايي دور و به جريان انحرافي نزديك شده است.

منبع: روزنامه اعتماد

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه