رخنه در دانشگاه امام صادق یا پایان اتحاد ظاهری اصولگرایان؟

دیدار دانشجویان دانشگاه امام صادق تهران با آیت الله مصباح یزدی در قم، شاید تیر خلاصی بود بر آنچه که وحدت می نامند بین دو طیف از اصولگرایان که خود را متولی همه امور سیاسی و اجرایی انقلاب و اسلام می دانند؛ وحدتی که اگرچه بنا بود زیر لوای جامعه روحانیت و جامعه مدرسین شکل بگیرد، اما اکنون آقای مصباح می گوید: «دست آنان را می بوسیم، اما در انتخابات گذشته مجلس عده‌اي در سايه انتساب به نام اشخاص بزرگوار و محترمي، کارهاي خطرناكي را انجام داده و برنامه‌هاي مخربي را طراحي كردند كه بسيار خطرناك است.» منظور آقای مصباح روشن است. انتقادهای وی مشخصا به جبهه متحد اصولگرایی بر می گردد.

 به گزارش تابناک، بدین ترتیب در جلسه امام صادقی ها که محصولات فکری و مدیریتی آیت الله مهدوی کنی هستند، نخستین موضع رسمی پایداری ها برای انتخابات ریاست جمهوری اعلام شد. موضعی که به نظر می رسد در واقع شرایط پایداری ها برای کار کردن در انتخابات ریاست جمهوری آینده با متحد ها است و بعید است که متحدها این شرایط را بپذیرند.

اما اینکه چرا نخستین موضع انتخاباتی پایداری پس از انتخابات مجلس و معطوف به انتخابات ریاست جمهوری در دیدار به جمعی از دانشجویان دانشگاه امام صادق بیان می شود، شاید حاکی از آن باشد که پایداری حضور خود را در مهمترین نهاد تحت مدیریت آیت الله مهدوی به رخ وی بکشاند. قدرت نمایی که چندی پیش با صدور و تکذیب بیانیه هایی از سوی همین دانشجویان به صورت رسمی شروع شد و اینک به نظر می رسد رسمی تر از گذشته خود را نمایان کرده است. اینک جبهه سیاسی مورد نظر آیت الله مصباح در دانشگاه امام صادق خانه و شاید بهتر بگوییم رخنه کرده است. جریانی که انعطاف پذیری سیاسی کمتری دارد، به حرف های دیگران توجه چندانی ندارد و برخلاف آیت الله مهدوی که طی روزهای گذشته بر حفظ نیروهای انقلاب تاکید کرده بود، عمدتا تاکتیک حذف رقیب را پیگیری می کنند.

البته در محفل امام صادقی ها و آیت الله مصباح، تنها درباره کلیات بحث نشد و این استاد حوزه های علمیه نه تنها جبهه متحد، بلکه یکی از کاندیداهای احتمالی آنان برای انتخابات ریاست جمهوری را که احتمالا از دل شهرداری بیرون خواهد آمد، مورد انتقاد قرار می دهد و می گوید:

«گاهي نيز تنها به خاطر نفوذ شخص و داشتن امكاناتي از وي حمايت مي‌شد و مثلا از امكانات شهرداري براي انتخابات هزينه مي‌شد كه چنين عملي با هزينه بيت المال شرعا جايز نيست و اين انحراف از تفكر انقلابي و اسلامي است، اما برخي نه تنها از اين امكانات در انتخابات استفاده كردند، بلكه به برخي تنها به خاطر اينكه به چنين امكاناتي دسترسي دارند و مي‌توانند از آن استفاده كنند و آن را نقطه قوت خود تلقي كردند، اجازه دخالت در تصميم گيري‌ها داده شد».

این عبارت دقیقا مشخص می کند که این جبهه و رهبر معنوی آن، از هم اکنون وارد مصادیق انتخابات هم شده است و اکنون نه با کنایه و تردید که مستقیم و بی پرده به رقیب می گوید که دقیقا چه می خواهد و چه نمی خواهد.

وی در بخش دیگری از سخنان خود و درباره تشکیل جبهه پایداری می گوید: «معتقديم اگر قرار باشد به خاطر وحدت، نيروهاي حزب اللهي و مخلص، فداي نيروهايي شوند كه داراي نقص‌هاي مختلف به ويژه فكري هستند، چنين وحدتي بي‌فايده است و لذا اين حركت انجام شد و چه بسا اگر اين اقدام صورت نمي‌پذيرفت، انتخابات به شكل ديگري رقم مي‌خورد».

اهمیت این دیدار از آنجا نشات می گیرد که جمعی از دانشجویان دانشگاه امام صادق که در واقع شاگردان معنوی آیت الله مهدوی کنی هستند، به دیدار آقای مصباح رفته اند، شاگردانی که اینک بر خلاف رویکرد استادشان در جبهه پایداری می جنگند و به نظر می رسد که در این جلسه، رسما جبهه بندی انتخابات ریاست جمهوری جبهه متحد و پایداری آغاز شده است.

جبهه هایی که هیچکدام چهره هایی شاخص برای ریاست جمهوری که بتواند کشور را بر اساس رویکرد ملی و کلان نگر مدیریت کند، ندارند و به فرض پیروزی هر کدام در انتخابات ریاست جمهوری، دولت هایی جناحی تشکیل خواهند داد که هیچگاه قادر نخواهند بود از همه ظرفیت اهل تدبیر و مدیریت برای اداره کشور بهره ببرند، همچنان که در طول این سالیان و به ویژه در 16 سال اخیر، هزینه های انتخاب دولت های غیر فراگیر بر ملت و کشور تحمیل شده است. هزینه هایی که اکنون مردم با پوست و استخوان آن را درک می کنند.

این دو جبهه معروف، اتفاقا نه تنها نمی توانند و نخواهند توانست، دولتی فراگیر که از عقلانیت حداکثری ایرانی و اسلامی بهره مند است، تشکیل دهند، بلکه در همان چارچوب های ترسیمی خود نیز نمی توانند در فردای پیروزی در یک انتخابات عمل کنند و نتیجه آن می شود که تا شب انتخابات در قالب یک جبهه عمل میکنند و در فردای آن همه شعارها و تبلیغات خود و نیز انتظارات و توقعات ملی و مردمی را فراموش می کنند. البته بخشی از این مشکل به دلیل نبودن خرد ضروری برای کار جمعی است.