.png "عصر ایران")
۱۱ آبان ۱۴۰۳
به روز شده در: ۱۱ آبان ۱۴۰۳ - ۰۲:۳۰
بلایی که دندان عفونی سرتان میآورد! (فیلم) کد ۲۳۰۸۱۳
سکههایی که از سکه افتادند!
احسان حدادی می گوید: انتظار داشتم که نگاه مسئولین به نقره من با نقرههای دیگر متفاوت باشد، چون مدال گیری در دو و میدانی برای ایران تا همین چند وقت پیش آرزویی محال بود که خوشبختانه در لندن توسط من برآورده شد
عصر ایران ورزشی؛ سعید شمس - انگار قرار نیست آب خوش از گلوی ورزش ایران پایین برود. با وجود اینکه ایران با ۴ مدال طلا، ۵ نقره و ۳ برنز به اندازه چند دوره المپیک مدال گرفت، حرف و حدیثها همچنان شنیده میشود تا اینطور نتیجه گیری شود که «فضای ورزش به قدری از عرف و منطق فاصله گرفته است که حتی درخشش خیره کننده در لندن هم نتوانست بر ایرادات فایق آید.
بعد از اینکه تهدید چند باره فدراسیونها توسط فدراسیون جهانی نگرانیها را به اوج رساند و همچنین بعد از اینکه وازت ورزش از سویی و از جهت دیگر کمیته ملی المپیک دنبال این بودند تا موفقیت ۲۰۱۲ را به نام خود ثبت کنند و نتیجه زحمتهای خود عنوان کنند، حالا این سکههای پاداشها است که حاشیهای جدید را در ورزش به وجود آورده است.
از آنجایی که موفقیت در المپیک مهمترین موفقیت در ورزش به شمار میرود، به مانند همیشه قول پاداشهای نسبتا قابل توجهی به قهرمانان احتمالی داده شد که برای طلاییها ۲۰۰، دارندگان نقره ۱۵۰ و آنهایی که به برنز قانع شوند ۱۰۰ سکه طلای تمام بهار آزادی داده شد و البته از همان اول هم قرار نبود که «سر» مربیان بیکلاه بماند و به آنها هم وعده پاداش داده شده بود.
بعد از جشنی که شنبه هفته پیش با حضوری رییس جمهوری برگزار شد، شاهد هجمهای از نارضایتی و حتی اعتراضها بودیم که هر کدام از ناراضیان با دلیل و استدلالی اذعان داشتند که حقشان خورده شده است و با وجود گرفتن پاداش خود از دست احمدینژاد اعتراض خود را علنی کردند تا مشخص شود که جا به جا شدن چند هزار سکه هم باعث نشده است تا وزارت ورزش بتواند رضایت همگان را جلب کند.
کوروش باقری: وزنه برداری فرقی با کشتی فرنگی نداشت
کوروش باقری که ۱۵۰ سکه طلا گرفته است و به عنوان سرمری تیم ملی وزنه برداری به عنوان یکی از چهرههای موفق کاروان ورزش ایران در لندن مطرح است.
وی درباره میزان پاداشهایی که گرفته است به خبرنگار عصر ایران میگوید: واقعا نمیدانم با گدام دلیل و استدلال من را در ردیف چهرههایی به حساب آوردهاند که مدال نقره گرفته بودند. ۴ مدالی که وزنهبرداری در لندن به آن رسید، در تاریخ بیسابقه بود و به همین دلیل انتظار نداشتم تا فرقی بین ما و کشیت فرنگی قایل شوند. باقری همچنین ادامه داد: این درست که فرنگیکاران با ۳ طلا شاهکار خلق کردند و نقش مهمی در جایگاه کلی ایران داشتند، اما درخشش آنها دلیل خوبی برای زیر سایه بردن سایر رشتهها نیست و همه باید بدانند که وزنه برداری و دو و میدانی هم دست به کار بزرگی زدند و به همین دلیل پس طبیعی است انتظار داشته باشیم به مانند یک قهرمان از ما تجلیل شود.
سرمربی تیم ملی وزنه برداری با اشاره به مدالهای کیانوش رستمی و نواب نصیر شلال گفت: اینکه دو چهره کم امید میتوانند به راحتی روی سکوی المپیک بروند، نشان میدهد که زحمات زیادی کشیده شده است و اگر اعتراضی داریم، مشکل چند سکه کمتر یا بیشتر نیست و ما دنبال این هستیم تا تلاشهایمان از چشم مسئولان دور نماند.
نوشاد عالمیان: اعتراض فایدهای ندارد
نوشاد عالمیان اولین پینگ پنگ باز ایران است که در المپیک توانست رقیب را شکست بدهد آن هم دوبار تا همه از او به عنوان یکی از شاخصهای ورزش کشور در لندن یاد کنند تا این ذهنیت به وجود آید که در جاییکه الهه احمدی و سعید عبدولی بدون مدال مورد تجلیل قرار گرفتند، او هم در ردیف پاداشیها گنجانده شود که اینطور نشد تا این طور نتیجهگیری شود که مهجور بودن پینگ پنگ باعث شده تا مسئولان به راحتی نوشاد را فراموش کنند.
نوشاد می گوید: «اعتراض فایدهای ندارد، اصولا آدمی نیستم که بخواهم با هیاهو و جنجال مطالبهای داشته باشم و به همین دلیل ترجیح میدهم تا اظهارنظری در این باره نداشته باشم.»
ملیپوش پینگ پنگ ایران همچنین ادامه میدهد: انگار باید با این مساله کنار آمد که مسئولان دوست دارند درباره رشتههایی فعال باشند که مورد توجه مردم هستند و به همین دلیل هیچ کدامشان به دو پیروزی من نپرداختند، چون میدانستند که مردم علاقه چندانی به پینگ پنگ نشان نمیدهند. با این حال من همچون همیشه تلاشم را به کار خواهم گرفت تا روز به روز بیشتر پیشرفت کنم و بتوانم در المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیو نتیجه بهتری نسبت به ۲۱۰۲ لندن به دست بیاورم تا شاید مسئولان به این نتیجه برسند که همه رشتهها را باید مورد توجه خاص خود قرار بدهند.
احسان حدادی: نقره من مثل طلا بود
احسان اولین مدالی تاریخ دو و میدانی ایران در المپیک بود و به همین دلیل همه نقره او را در تراز با طلای رشتههایی میدانند که سابقه مدال آوریشان به دورههای گذشته بر میگشت و به همین خاطر این شائبه به آمد که احتمالا از او هم به مانند طلاییها تقدیر شود که چنین نشد.
ملی پوش پرآوزه دو و میدانی در این رابطه میگوید: مهم این است که مردم کشورم با ارزش نقره من آشنا هستند و من را مورد محبت خود قرار داده و همچنان میدهند. البته انتظار داشتم که نگاه مسئولین به نقره من با نقرههای دیگر متفاوت باشد، چون مدال گیری در دو و میدانی برای ایران تا همین چند وقت پیش آرزویی محال بود که خوشبختانه در لندن توسط من برآورده شد و به همین دلیل از خودم رضایت زیادی دارم.
وی با وجود اینکه نقره را مدال خوبی میداند، اما همچنان در حسرت طلا است. حدادی اظهاراتش را اینطور تمام میکند «ای کاش ۱۰ سانت بیشتر پرتاب میکردم تا طلای خوش رنگی به هم میهنانم تقدیم کنم»
علیرضا رضایی: توهین کردند
همچنین علیرضا رضایی در گفتگویی که خبرگزاری مهر سه شنبه هفته پیش روی خروجیاش گذاشته بود، در اعتراض به این روند گفت: پاداشی که به مربیان المپیکی دادند در واقع نوعی توهین و بیاحترامی بود که نام و اعتبار ما را زیر سئوال برد.
وی همچنین افزود: پاداشی که در مراسم تجلیل از قهرمانان و مدالآوران المپیک ۲۰۱۲ لندن به مربیان تیمهای ملی کشتی اهدا شد به حدی توهین آمیز و دور از ذهن بود که تمامی مربیان به آن معترض شدند. این پاداشها به واقع خستگی ماهها کار و تلاش را بر تن مربیان باقی گذاشت و از همه مهمتر به اعتبار و جایگاه مربیان تیم ملی لطمه وارد کرد.
نایب قهرمان المپیک ۲۰۰۴ آتن با اظهار تعجب از میزان پاداش مربیان تیمهای المپیکی گفت: نمیدانم کدام کارشناسی این تصمیم را گرفت که به هر ملی پوش مدالآور از ۱۰۰ تا ۲۰۰ سکه داده شود اما سهم مربیان همین ملی پوشان ۲۰ سکه باشد. چطور امکان دارد میزان پاداشهای بازیهای آسیایی که یک دهم اعتبار المپیک را نیز ندارد ۶۰ سکه بوده، اما میزان پاداش مربیان برای المپیک ۲۰ سکه در نظر گرفته شده است؟!
مربی جوان تیم ملی ادامه داد: بحث من مالی و ریالی نیست، بلکه زیر پا گذاشتن حرمتها و بیاعتباری جامعه مربیان معترض است که مطمئنا عواقب بدی بدنبال خواهد داشت. با این وضعیت هیچ کشتی گیری از مربیان تیم ملی حرف شنوی نخواهد داشت، چرا که ارزش آن مربی در ذهن کارشناسان و ورزشکاران به همان مقدار ۲۰ سکه است!
رضایی در خاتمه اظهار داشت: باور کنید حتی فکر این موضوع نیز ما را دچار شک و تردید میکند که آیا آن کارشناس یا کارشناسانی که میزان پاداش مربیان را تعیین کردند اطلاع از ورزش و جایگاه مربی و ورزشکار دارند؟ مطمئنا اگر این کارشناسی به درستی انجام میشد چنین اعترض گستردهای به این توهین صورت نمیگرفت.
پاداشها کم هستند یا زیاد؟
سئوال موجود این است که ۲۰۰ یا ۱۰۰ سکه طلا را پاداش زیادی بدانیم یا اینکه کم و ناچیز؟ در نگاه اول این مقدار سکه با قیمت هفتصد و انید هزار میتواند برای رقم قابل توجهی برای کسانی باشد که چندین ماه اردونشینی و مشقت را تحمل کردهاند تا بتوانند با موفق شدن در آوردگاه مهمی چون المپیک افتخار آفرین شوند.
اما از سوی دیگر اگر همه سکههای طلای پرداخت شده را در نظر بگیریم، به رقمی خواهیم رسید که یک تیم فوتبال برای جذب سه ستاره هزینه میکند و دقیقا به همین دلیل است که بحثهای زیادی مطرح است و عدهای پاداشها را کافی و البته برخی هم کم و ناچیز میپندارند.
بعد از اینکه تهدید چند باره فدراسیونها توسط فدراسیون جهانی نگرانیها را به اوج رساند و همچنین بعد از اینکه وازت ورزش از سویی و از جهت دیگر کمیته ملی المپیک دنبال این بودند تا موفقیت ۲۰۱۲ را به نام خود ثبت کنند و نتیجه زحمتهای خود عنوان کنند، حالا این سکههای پاداشها است که حاشیهای جدید را در ورزش به وجود آورده است.
از آنجایی که موفقیت در المپیک مهمترین موفقیت در ورزش به شمار میرود، به مانند همیشه قول پاداشهای نسبتا قابل توجهی به قهرمانان احتمالی داده شد که برای طلاییها ۲۰۰، دارندگان نقره ۱۵۰ و آنهایی که به برنز قانع شوند ۱۰۰ سکه طلای تمام بهار آزادی داده شد و البته از همان اول هم قرار نبود که «سر» مربیان بیکلاه بماند و به آنها هم وعده پاداش داده شده بود.
بعد از جشنی که شنبه هفته پیش با حضوری رییس جمهوری برگزار شد، شاهد هجمهای از نارضایتی و حتی اعتراضها بودیم که هر کدام از ناراضیان با دلیل و استدلالی اذعان داشتند که حقشان خورده شده است و با وجود گرفتن پاداش خود از دست احمدینژاد اعتراض خود را علنی کردند تا مشخص شود که جا به جا شدن چند هزار سکه هم باعث نشده است تا وزارت ورزش بتواند رضایت همگان را جلب کند.
کوروش باقری: وزنه برداری فرقی با کشتی فرنگی نداشت
کوروش باقری که ۱۵۰ سکه طلا گرفته است و به عنوان سرمری تیم ملی وزنه برداری به عنوان یکی از چهرههای موفق کاروان ورزش ایران در لندن مطرح است.
وی درباره میزان پاداشهایی که گرفته است به خبرنگار عصر ایران میگوید: واقعا نمیدانم با گدام دلیل و استدلال من را در ردیف چهرههایی به حساب آوردهاند که مدال نقره گرفته بودند. ۴ مدالی که وزنهبرداری در لندن به آن رسید، در تاریخ بیسابقه بود و به همین دلیل انتظار نداشتم تا فرقی بین ما و کشیت فرنگی قایل شوند. باقری همچنین ادامه داد: این درست که فرنگیکاران با ۳ طلا شاهکار خلق کردند و نقش مهمی در جایگاه کلی ایران داشتند، اما درخشش آنها دلیل خوبی برای زیر سایه بردن سایر رشتهها نیست و همه باید بدانند که وزنه برداری و دو و میدانی هم دست به کار بزرگی زدند و به همین دلیل پس طبیعی است انتظار داشته باشیم به مانند یک قهرمان از ما تجلیل شود.
سرمربی تیم ملی وزنه برداری با اشاره به مدالهای کیانوش رستمی و نواب نصیر شلال گفت: اینکه دو چهره کم امید میتوانند به راحتی روی سکوی المپیک بروند، نشان میدهد که زحمات زیادی کشیده شده است و اگر اعتراضی داریم، مشکل چند سکه کمتر یا بیشتر نیست و ما دنبال این هستیم تا تلاشهایمان از چشم مسئولان دور نماند.
نوشاد عالمیان: اعتراض فایدهای ندارد
نوشاد عالمیان اولین پینگ پنگ باز ایران است که در المپیک توانست رقیب را شکست بدهد آن هم دوبار تا همه از او به عنوان یکی از شاخصهای ورزش کشور در لندن یاد کنند تا این ذهنیت به وجود آید که در جاییکه الهه احمدی و سعید عبدولی بدون مدال مورد تجلیل قرار گرفتند، او هم در ردیف پاداشیها گنجانده شود که اینطور نشد تا این طور نتیجهگیری شود که مهجور بودن پینگ پنگ باعث شده تا مسئولان به راحتی نوشاد را فراموش کنند.
نوشاد می گوید: «اعتراض فایدهای ندارد، اصولا آدمی نیستم که بخواهم با هیاهو و جنجال مطالبهای داشته باشم و به همین دلیل ترجیح میدهم تا اظهارنظری در این باره نداشته باشم.»
ملیپوش پینگ پنگ ایران همچنین ادامه میدهد: انگار باید با این مساله کنار آمد که مسئولان دوست دارند درباره رشتههایی فعال باشند که مورد توجه مردم هستند و به همین دلیل هیچ کدامشان به دو پیروزی من نپرداختند، چون میدانستند که مردم علاقه چندانی به پینگ پنگ نشان نمیدهند. با این حال من همچون همیشه تلاشم را به کار خواهم گرفت تا روز به روز بیشتر پیشرفت کنم و بتوانم در المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیو نتیجه بهتری نسبت به ۲۱۰۲ لندن به دست بیاورم تا شاید مسئولان به این نتیجه برسند که همه رشتهها را باید مورد توجه خاص خود قرار بدهند.
احسان حدادی: نقره من مثل طلا بود
احسان اولین مدالی تاریخ دو و میدانی ایران در المپیک بود و به همین دلیل همه نقره او را در تراز با طلای رشتههایی میدانند که سابقه مدال آوریشان به دورههای گذشته بر میگشت و به همین خاطر این شائبه به آمد که احتمالا از او هم به مانند طلاییها تقدیر شود که چنین نشد.
ملی پوش پرآوزه دو و میدانی در این رابطه میگوید: مهم این است که مردم کشورم با ارزش نقره من آشنا هستند و من را مورد محبت خود قرار داده و همچنان میدهند. البته انتظار داشتم که نگاه مسئولین به نقره من با نقرههای دیگر متفاوت باشد، چون مدال گیری در دو و میدانی برای ایران تا همین چند وقت پیش آرزویی محال بود که خوشبختانه در لندن توسط من برآورده شد و به همین دلیل از خودم رضایت زیادی دارم.
وی با وجود اینکه نقره را مدال خوبی میداند، اما همچنان در حسرت طلا است. حدادی اظهاراتش را اینطور تمام میکند «ای کاش ۱۰ سانت بیشتر پرتاب میکردم تا طلای خوش رنگی به هم میهنانم تقدیم کنم»
علیرضا رضایی: توهین کردند
همچنین علیرضا رضایی در گفتگویی که خبرگزاری مهر سه شنبه هفته پیش روی خروجیاش گذاشته بود، در اعتراض به این روند گفت: پاداشی که به مربیان المپیکی دادند در واقع نوعی توهین و بیاحترامی بود که نام و اعتبار ما را زیر سئوال برد.
وی همچنین افزود: پاداشی که در مراسم تجلیل از قهرمانان و مدالآوران المپیک ۲۰۱۲ لندن به مربیان تیمهای ملی کشتی اهدا شد به حدی توهین آمیز و دور از ذهن بود که تمامی مربیان به آن معترض شدند. این پاداشها به واقع خستگی ماهها کار و تلاش را بر تن مربیان باقی گذاشت و از همه مهمتر به اعتبار و جایگاه مربیان تیم ملی لطمه وارد کرد.
مربی جوان تیم ملی ادامه داد: بحث من مالی و ریالی نیست، بلکه زیر پا گذاشتن حرمتها و بیاعتباری جامعه مربیان معترض است که مطمئنا عواقب بدی بدنبال خواهد داشت. با این وضعیت هیچ کشتی گیری از مربیان تیم ملی حرف شنوی نخواهد داشت، چرا که ارزش آن مربی در ذهن کارشناسان و ورزشکاران به همان مقدار ۲۰ سکه است!
رضایی در خاتمه اظهار داشت: باور کنید حتی فکر این موضوع نیز ما را دچار شک و تردید میکند که آیا آن کارشناس یا کارشناسانی که میزان پاداش مربیان را تعیین کردند اطلاع از ورزش و جایگاه مربی و ورزشکار دارند؟ مطمئنا اگر این کارشناسی به درستی انجام میشد چنین اعترض گستردهای به این توهین صورت نمیگرفت.
پاداشها کم هستند یا زیاد؟
سئوال موجود این است که ۲۰۰ یا ۱۰۰ سکه طلا را پاداش زیادی بدانیم یا اینکه کم و ناچیز؟ در نگاه اول این مقدار سکه با قیمت هفتصد و انید هزار میتواند برای رقم قابل توجهی برای کسانی باشد که چندین ماه اردونشینی و مشقت را تحمل کردهاند تا بتوانند با موفق شدن در آوردگاه مهمی چون المپیک افتخار آفرین شوند.
اما از سوی دیگر اگر همه سکههای طلای پرداخت شده را در نظر بگیریم، به رقمی خواهیم رسید که یک تیم فوتبال برای جذب سه ستاره هزینه میکند و دقیقا به همین دلیل است که بحثهای زیادی مطرح است و عدهای پاداشها را کافی و البته برخی هم کم و ناچیز میپندارند.
برای خواندن سایر خبرهای ورزشی کلیک کنید
نظرات کاربران
لینک کوتاه: کپی لینک