نمای کلی جنگ غزه: از ضربات دردناک بر مقاومت تا برگشت ورق

 عصرایران ؛ علی قادری - پس از اینکه گشتی زرهی تیپ "گفعاتی" در معبر "ناحال عوز" هدف یک فروند موشک ضد زره "کورنت" قرار گرفت، اسراییل تصمیم گرفت تا موازنه قوا را با مقاومت فلسطینی به نقطه صفر بازگرداند.
ارتش اسراییل توانست در همان ساعات اولیه عملیات عامود هاعنان با استفاده از "عنصر پیش دستی" ضربات دردناکی را بر مقاومت وارد کند.

ضربات دردناک IDF

اولین ضربه ارتش اسراییل(IDF)، ترور فرمانده احمد الجعبری بود کسی که فقدان وی برای حماس مصیبت بار خواهد بود و بی تردید، تاثیرات سلبی آن بر محور مقاومت فلسطینی پس از پایان جنگ، آشکارتر خواهد شد. 

بر خلاف جنگ تابستان 2006 که عملیات "وزن نوعی" نیروی هوایی ارتش اسراییل در دام "مجاز پنداری" حزب الله گرفتار شد و نتوانست مخازن موشکی مقاومت را ویران کند این بار حملات نیروی هوایی اسرائیل (IAF)توانست ضربه مهلکی را بر تشکیلات نظامی حماس وارد کند و 20 مخزن موشک های استراتژیک حماس را در نوار غزه نابود نماید. موشک هایی که قادر بودند تا منطقه "گوش دان" را در مرکز سرزمین های اشغالی هدف قرار دهند.

این ضربات دردناک به لحاظ نظامی، موفقیت اطلاعاتی بزرگی برای ارتش اسراییل به شمار می آید، موفقیتی که باید به نام سازمان اطلاعات ارتش اسراییل (امان) و فرمانده آن سرتیپ "آفیف کوخافی" نوشته شود که توانست در دو سال اخیر، اطلاعات دقیقی از تحرکات فرماندهان مقاومت و مراکز موشکی آنها جمع آوری کند. پس از این ضربات بود که ایهود باراک، وزیر دفاع ارتش اسراییل در کنفرانس مطبوعاتی ظاهر شد و آغاز موفقیت آمیز عامود هاعنان را اعلام کرد.
 
پل موشکی حزب الله-حماس

منابع اطلاعاتی معتقدند که حماس در 24 ساعت اولیه عملیات "عامود هاعنان" دچار شوک شدیدی شده بود و اگر حمایت های حزب الله در این ساعات نبود نتایج وخیمی در انتظار مقاومت فلسطینی بود.

 به گزارش روزنامه الاخبار چاپ بیروت در لحظات اولیه تجاوز رژیم صهیونیستی، تعداد قابل توجهی از موشک های دوربرد به داخل نوار غزه انتقال داده شد. تجربه حزب الله به مقاومت فلسطینی درس های ارزشمندی آموخته بود و این تجربه باعث شده بود که مخازن احتیاطی موشک های دوربرد نیز در دستور کار آنها قرار گیرد.

 ورق بر گشت

ساعت 6 و 37 دقیقه عصر روز پنج شنبه، گردان های عزالدین قسام وابسته به حماس، اولین موشک فجر 5 را به سمت تل آویو شلیک می کند. ورق جنگ بر می گردد. ساکنین تل آویو برای اولین بار پس از سال 1991 (حملات موشکی عراق) صدای آژیر خطر را می شنوند و به پناهگاه ها هجوم می برند.

بنیامین نتانیاهو که در آن زمان در ساختمان وزارت دفاع در "هکریاه" بود به همراه دان مریدور، وزیر اطلاعات و ژنرال بنی گانتز، فرمانده ستاد ارتش اسراییل به نقطه امن منتقل می شود. پس از حمله موشکی مقاومت فلسطینی به ساحل بیت یام، فرودگاه بن گوریون همه پروازهای خویش را متوقف می کند چرا که مسیر بلند شدن و نشستن هواپیماها از این ساحل می گذرد.

ارتش اسراییل 48 ساعت پس از اولین حمله موشکی به منطقه "گوش دان" که شامل شهرهای تل آویو، ریشون لتسیون، حلون و یات بام است ، سری پنجم از سیستم دفاع ضد موشکی را در این منطقه راه اندازی می کند و این امر نشان می دهد که اسراییل انتظار حمله موشکی را به گگوش دان" نداشته است.

حمله موشکی به شهرک صهیونیست نشین "گیلو" در شرق بیت المقدس که بر فراز "جبل ابو غنیم" ساخته شده است دومین سورپرایز موشکی مقاومت فلسطینی است. سورپرایزی که به گفته شبکه 10 تلویریون اسراییل برای آنها، شوک آور بود.

چند ساعت پس از سرنگونی هواپیمای بدون سرنشین ارتش اسراییل، شبکه 2 تلویزیون رژیم صهیونیستی از مفقود شدن یک فروند جنگنده نیروی هوایی این رژیم بر فراز نوار غزه خبر می دهد. حادثه ای که روز یک شنبه نیز تکرار می شود.

ژنرال آیال آیزنبرگ، فرمانده جبهه داخلی ارتش اسراییل به بندر اشدود و کارخانجات حاوی مواد پرخطر که تحت دایره موشکی مقاومت فلسطینی هستند، دستور داده است که هر چه سریعتر نسبت به تخلیه این مواد اقدام نمایند.

شورای امنیت ملی اسراییل محدودیت های گسترده ای برای پخش اخبار مرتبط به محل انفجار های موشکی در "گوش دان" و خسارت های ناشی از آنها اعمال کرده است.
اروین کلاین گوینده رادیو و نویسنده امریکایی در صفحه تویتر خویش می نویسد:
" آژیر خطر یک بار دیگر در تل آویو کشیده می شود. به سمت پناهگاه می دوم. می دانم موشک به کجا خورده است ولی از من خواسته شده است که عنوان نکنم، موشک به مکان بسیار حساسی اصابت کرده است."

نقطه پایان کجاست

ایهود باراک در آغاز عملیات عامود هاعنان چهار هدف اصلی این عملیات را این چنین توصیف کرد: تحقق بازدارندگی اسراییل، نابودی توان موشکی مقاومت فلسطینی، وارد آوردن ضربات دردناک به پیکره مقاومت و کاهش سطح آسیب دیدگی جبهه داخلی اسراییل.

اما در چنین شرایطی کاملا روشن است که بسیاری از این اهداف نه تنها محقق نشده است بلکه وضعیت را برای اسراییل پیچیده تر کرده است.

رژیم صهیونیستی با وجود اینکه ضربات سختی را بر مقاومت فلسطینی وارد کرده است و حملات هوایی ویران کننده این رژیم به مراکز نظامی و غیر نظامی نوار غزه همچنان ادامه دارد اما با این حال ارتش اسراییل نه تنها تا کنون نتوانسته است از جبهه داخلی خویش در برابر حملات موشکی مقاومت فلسطینی محافظت کند و معادله بازدارندگی را به نقطه صفر بازگرداند بلکه اوضاع برای اسراییل بدتر شده است.

اگر تا دیروز فقط جنوب سرزمین های اشغالی هدف موشک های گراد قرار می گرفت امروز برد این موشک ها به قدس و تل آویو رسیده است و میزان میانگین روزانه شلیک موشک (100 موشک) به داخل سرزمین های اشغالی نیز ثابت مانده است.

اگر تا دیروز مقاومت، گشتی های زرهی را در نوار مرزی هدف قرار می داد امروز موشک های زمین به هوای مقاومت، هواپیماهای اسراییلی را در آسمان غزه ساقط می کنند و موشک های ساحل به دریا، ناوچه های جنگی آنها را هدف قرار می دهند.

با وجود اینکه بر اساس نظرسنجی شبکه 10 تلویزیون اسراییل، 73 درصد از صهیونیست ها مخالف آتش بس هستند اما باراک به خوبی به یاد دارد که در جریان جنگ دوم لبنان نیز 80 درصد افکار عمومی اسراییل از ادامه جنگ حمایت می کردند که در پایان جنگ خبری از این 80 درصد نبود!

اگر جنگ 33 روزه لبنان باعث سقوط کادیما و اولمرت از قدرت شد، ادامه شرایط موجود می تواند در انتخابات آینده به ضرر لیکود و نتانیاهو تمام شود.
هرچند در نظرسنجی های به عمل آمده، حزب استقلال به رهبری باراک حد نصاب ورود به کنست را به دست نمی آورد اما خروج اسراییل در شرایط کنونی از جنگ منجر به حذف همیشگی وی از چرخه قدرت در رژیم صهیونیستی خواهد شد.

در چنین شرایطی است که بر خلاف عملیات سرب داغ در سال 2008، اسراییل از روز سوم خواهان آتش بس می شود.
باراک اوباما با مرسی و اردوغان گفتگوی تلفنی می کند تا حماس را وادار به پذیرش آتش بس نمایند.
حماس دو شرط برای آتش بس اعلام می کند: توقف ترور رهبران مقاومت و پایان دادن به محاصره نوار غزه ، شرایطی که فقط پایان محاصره دریایی نوار غزه (بدون اشاره به فک حصار زمینی نوار غزه) در برابر شرایط خاص اسراییل مورد پذیرش رژیم صهیونیستی قرار می گیرد. 

اسراییل تلاش دارد به نتیجه ای که نتوانسته است در میدان نبرد با مقاومت به آن نایل شود در میدان مذاکرات به آن برسد یعنی شکست در غزه، پیروزی در مصر!
به همین دلیل است که رون بن یشای در یودیوت آهارونت می نویسد: پیروزی یا شکست این عملیات نه بر اساس نتایج میدانی که ارتش به دست می آورد که بر اساس نتایج سیاسی و استراتژیک آن مشخص می گردد.

می گویند شکست در یک جنگ زمانی آغاز می شود که فرماندهان جنگ ندانند که پایان آن کجاست.
در گزارش وینوگراد که پس از پایان جنگ 33 روزه تهیه شد، آمده بود: زمانی که جنگ آغاز شد، شیمون پرز با ایهود باراک تماس گرفت که در آن زمان هیچ مسئولیت حکومتی نداشت.
پرز نظر وی را درباره جنگ پرسید. باراک به پرز پیشنهاد داد که از دان حالوتس(فرمانده وقت ستاد ارتش اسراییل) فقط یک سؤال بپرسد:" آیا می دانیم که چگونه جنگ را پایان خواهیم داد یا نه؟ " پرز پرسید اما هیچ جوابی دریافت نکرد.
روز پنج شنبه خبرنگاری از باراک همین سؤال را پرسید. وزیر دفاع اسراییل پاسخ داد: ما به طور دقیق نمی دانیم که نقطه پایانی کجاست!