رتبه ایران در مصرف پلاستیک

مهر: یک کارشناس محیط زیست با بیان اینکه ایران جزء پنج کشور اول در زمینه مصرف سرانه پلاستیک که یکی از دیرتجزیه پذیرترین مواد در طبیعت به شمار می‌رود است گفت: حدود 250 تا 500 سال طول می کشد پلاستیک ها تجزیه شوند.

به گفته وی، به دلیل استقبال بسیار زیاد مردم از این ظروف و افزایش صنایع مربوط به تولید ظروف یکبار مصرف حجم زباله های انباشته شده در محیط زیست بسیار زیاد شده است که این زباله ها قادرند صدها سال در محیط طبیعی باقی بمانند.

ترابی اظهار داشت: حدود 250 تا 500 سال طول می کشد پلاستیک ها تجزیه شوند و گاهی دیده شده که پلاستیک ها در اعماق دریا هم یافت شده اند. در واقع پلاستیک در چرخه طبیعت طوری چرخیده اند که همه جا این زباله ها دیده می شود.

به گفته این کارشناس محیط زیست، در حال حاضر افزایش معضل استفاده از ظروف یکبار مصرف بیشتر نمود پیدا کرده زیرا علاوه بر ظروف زیست محیطی معضلات مربوط به سلامت و بهداشت نیز با آن درگیر شده است.

به گفته وی، پون پلاستیک نوعی ماده شیمیایی است که ویژگیهای بهداشتی غذا را نیز مانند مسائل زیست محیطی تحت تاثیر قرار می دهد و بر سلامت افرادی که از این ظروف استفاده می کنند در دراز مدت اثرات منفی به جا می گذارد.

ترابی اظهار داشت: بسیاری از پلاستیک ها قبل از تبدیل با مواد افزودنی ترکیب می شوند و سپس به عنوان ظروف نگهداری و توزیع غذا مصرف می شوند که این امر اثرات منفی این ظروف را دو چندان می کنند.

وی با اشاره به استفاده از ظروف یکبار مصرف با منشاء گیاهی افزود: از سال 1970 در زمان بحران نفت کار روی پلیمرهای گیاهی آغاز شد و پلیمرهای گیاهی با ترکیباتی مانند سیب زمینی ، ذرت و گندم مورد آزمایش قرار گرفتند.

تراب افزود: کشور ما بعد از چند سال شروع به تولید این محصولات کرد که از نظر زیست محیطی قابل قبول هستند زیرا این ظروف بعد از 6 تا 8 ماه به چرخه طبیعت بر می گردد و مشکلات محیطی کم می شود.

وی با بیان اینکه کشور ما در دنیا جزء 5 کشور اول در زمینه مصرف سرانه پلاستیک است افزود: بایستی اقدامات لازم برای کاهش استفاده از ظروف پلاستیکی و استفاده از ظروف زیست تخریب پذیر یا همان ظروف گیاهی انجام شود.

این کارشناس محیط زیست یادآور شد: ظروف یکبار مصرف با منشاء گیاهی با روش های مختلف تولید می شوند که این روش ها در هر کشور بر مبنای شرایط آن کشور است. به عنوان مثال امکان دارد دسترسی به گندم در کشوری بیشتر باشد و در کشور دیگر دسترسی به نشاسته سیب زمینی بیشتر بوده و ظروف زیست تخریب پذیر را از آن تهیه کنند اما ویژگی مشترک آنها قابلیت تخریب و تجزیه بر محیط زیست است.