کمتر از 40 روز تا انتخابات ریاست جمهوری زمان باقی است و طبعاً بازار شعار و وعده داغ.
یکی از افزایش یارانه ها سخن می گوید ، آن دیگری از برنامه اش برای حل مشکلات سیاست خارجی خبر می دهد ، کاندیدایی درباره لزوم بهسازی صنعت خودرو حرف می زند و ... .
در این میان اما ، آنچه تا کنون مغفول مانده ، بحث های تخصصی مربوط به نیمی از افراد جامعه است: زنان.
نگاهی به رنگین کمان وعده ها و برنامه های کاندیداهای بالفعل و بالقوه ریاست جمهوری نشان می دهد که دستکم تا این لحظه ، موضوع زنان ، جزو سرتیترهای اصلی کاندیداها نبوده است.
البته معتقد نیستم که اگر کاندیداها درباره زنان سخن بگویند و احیاناً وعده و وعیدی دهند ، مشکلات بانوان حل می شود.
آنچه دغدغه را باعث می شود این است که عدم پرداختن به موضوع زنان ، یک "نشانه" است؛نشانه ای ناگوار دالّ بر این که موضوع زن ، اساساً از زمره مسائل اصلی جامعه کنار رفته و به کنج عزلت گرفتار آمده است و الّا اگر این موضوع ، در کانون توجه عامه مردم بود ، کاندیداهایی که برای رأی آوری بر روی حساسیت های مردم مانور می دهند ، حتماً به موضوع زنان نیز می پرداختند.
غفلت از موضوع زنان ، هر چند در بدو امر می تواند موضوعی حاشیه ای تلقی شود ولی در صحنه عمل ، می تواند عوارض ناگواری را در پی داشته باشد.به عنوان مثال ، اصلاح قوانین مرتبط با زنان ، یا اصلاً محقق نمی شود یا به کندی پیش می رود و قس علیهذا. طبیعتاً چنین وضعی ، نه زنان ، که کلیت جامعه را تحت الشعاع قرار می دهد و زیانش متوجه همه خواهد بود.
منبع: زنان بلاگ