می گویند یگانه درس سیاست "آموختن راه و رسم چگونه سازش کردن" است. دیپلمات های ایرانی نشان دادند اگر بخواهند می توانند آموخته های خود را اجرایی کنند. اجلاس سران حاشیه دریای خزر در تهران و نحوه برگزاری و هماهنگی های تشریفاتی صورت گرفته نشان دهنده آموخته های ایرانی است. در این میان ورود ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه هم بیش از همه مهم بود، هم پیش از همه مورد توجه قرار گرفت و هم بیش از همه برای دیپلمات های ایرانی جهت هماهنگی ورود ایشان وقت گیر و حساس بود.
با این همه بسیاری دیدار پوتین از ایران را موفقیت برای دولت و شخص احمدی نژاد می دانند. زیرا این دیدار در شرایطی انجام شد که غربی ها بر انزوای ایران می کوشند و تلاش های بسیاری کردند تا سفر رئیس جمهور یک کشور عضو شورای امنیت به تهران ، لغو شود ؛ این تلاش ها تا آخرین ساعات پیش از ورود پوتین به ایران ادامه داشت .
از سوی دیگر این دیدار اولین سفر یک رهبر روس به ایران در نیم قرن گذشته است ؛ در بحبوحه جنگ جهانی دوم ، ژوزف استالین رهبر شوروری سابق به همران سران متفقین بدون هماهنگی و آگاهی شاه ایران، برای حل و فصل امور مربوط به جنگ جهانی به تهران آمده بود.
پس از آن و در طول سال های گذشته سابقه ای مبنی بر ورود رهبر روسیه به ایران وجود ندارد. از این نظر سفر پوتین را می توان یک موفقیت برای دیپلماسی ایران دانست ، کما اینکه شنیده شده برخی از اصلاح طلبان در جلسه های شخصی از این مورد به عنوان یک موفقیت خوب دولت نهم یاد کرده اند به طوری که برخی گفته اند: "ما در دوران خاتمی 8 سال تلاش کردیم که پوتین را به ایران بیاوریم و نشد" یا کس دیگری گفته است که: "موفقیت دیپلماسی ایران برای ورود پوتین به ایران به مثابه پتکی خواهد بود که دولت بر سر مخالفینش خواهد کوفت."
صرف نظر از این اظهارنظرها و صحبت ها، صرف دیدار دیدار پوتین از ایران و شرکت در اجلاس سران حاشیه خزر به رغم اهمیت آن و نیز توافقات صورت گرفته ، نباید بیش از آنچه بود ، بزرگنمایی شود زیرا سیاست های روسیه در طول سالهای گذشته نشان داده که هرگاه منافع آنها اقتضا کند از موافقت های خود عدول می کنند.
اتفاقاً اساسی ترین مشکل ایران با روسیه نیز همین عدم پایبندی به موافقت های صورت گرفته از سوی روس هاست. نمونه بارز این مساله ناتمام ماندن نیروگاه هسته ای بوشهر است که همچنان معلق مانده است.
از این رو اتکای صددرصد به قول های طرف روسی شرط عقلانیت دیپلماتیک نیست چه آنکه روس ها در عدم پایبندی به توافقات شان شهره جهان اند. لذا چه تضمینی وجود دارد که موافقت نامه های امروزی در فردای روزگار مورد مناقشه مجدد قرار نگیرد؟
اینها دل نگرانی های مردم ایران است که ریشه در رفتار روس ها در تعامل با ایرانی ها دارد .
... باید منتظر بود و دید که آیا پوتین نیز همچنان به راه اسلاف خود می رود یا آنکه ترجیح خواهد داد در ذهنیت منفی ایرانی ها به بدعهدی روس ها را تغییر دهد؟!
* صفحه پیوندهای عصرایران فعال شد .
ولي بگمانم احمدينژاد در سياست خارجي اشتباههاي گذشته رو تكرار نكند . يعني اميدوارم كه اينطور باشد.
که این سخن به مثل باد باسلیمان گفت