۰۹ فروردين ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۹:۱۴
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۲۸۲۰۰۷
تاریخ انتشار: ۱۰:۰۱ - ۰۵-۰۴-۱۳۹۲
کد ۲۸۲۰۰۷
انتشار: ۱۰:۰۱ - ۰۵-۰۴-۱۳۹۲
روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند که برخی ا آنها در زیر می‌آید.

کیهان: «یادتان باشدکه بدهکارید!»

«یادتان باشدکه بدهکارید!» عنوان یادداشت روز کیهان به قلم حسین شریعتمداری است که در آن می خوانید:

زمستان سال 1361 به دعوت اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان ایرانی در اروپا و برای شرکت در همایش سالانه این اتحادیه به هامبورگ آلمان رفته بودم. دانشجویان ایرانی شاغل به تحصیل در فرانسه که موفق به اخذ ویزا برای حضور در همایش هامبورگ نشده بودند، تصمیم گرفتند نشست مشابهی در پاریس داشته باشند و نگارنده سفری دو روزه به پاریس داشتم. موضوع چند جلسه سخنرانی و پرسش و پاسخ های پس از آن، آینده انقلاب اسلامی، انگیزه آمریکا و متحدانش از راه اندازی جنگ تحمیلی، عقبه گروهک های تروریستی و مسائل دیگری از این دست بود.

بعد از اولین جلسه آقای پروفسور «رشید بن عیسی» - الجزایری الاصل- که در جلسه حاضر بود نگارنده را برای صرف شام به منزل خود دعوت کرد که به اتفاق چند تن از برادران دانشجو از جمله دکتر سلیمانی، دکتر میلی منفرد، دکتر معتمدی و دکتر ثنایی - که همگی در آن هنگام دانشجو بودند - به منزل ایشان رفتیم. یکی از دوستان الجزایری پروفسور رشید بن عیسی یک نسخه ویدئویی که از برنامه تفسیر سیاسی یکشنبه شب های تلویزیون فرانسه ضبط کرده بود را به نگارنده هدیه داد. این فیلم را در بازگشت به دفتر سیاسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تحویل داده بودم و باید در آرشیو سپاه باشد که در این صورت تحویل آن به صدا و سیما برای پخش ضروری به نظر می رسد.

مفسر سیاسی تلویزیون فرانسه در این برنامه به مقایسه انقلاب اسلامی با دولت عثمانی می پردازد و با نشان دادن تصاویری از گلوله های توپ ارتش عثمانی که در چند میدان شهر وین نگهداری می شود، می گوید؛ سلطان محمد فاتح، پادشاه عثمانی تا پشت دروازه های وین پیشروی کرد ولی در مقابل ارتش اروپایی ها تاب مقاومت نیاورده و عقب نشست.

این مفسر فرانسوی در ادامه می گوید (نقل به مضمون): دولت عثمانی اگرچه یک دولت اسلامی بود ولی مبانی فکری و عقیدتی این دولت سنی مذهب با ایستادگی و جانفشانی در مقابل قدرت های دیگر همخوانی نداشت و توضیح می دهد که در نگاه بسیاری از اهل سنت، اطاعت از هر کس که قدرت را در دست گرفته باشد واجب است، حتی اگر این قدرت با زور اسلحه به دست آمده باشد. از این روی دولت عثمانی و یا هر دولت مشابه دیگر نمی تواند برای اروپا خطرناک تلقی شود.

حاکمان در اینگونه دولت ها به آسانی سازش پذیر هستند زیرا از یکسو حلقه اتصال آنها با مردم سست و کم دوام است و از سوی دیگر، مردم به پذیرش حاکمان زور تن می دهند! مفسر تلویزیون فرانسه در ادامه می گوید؛ اما دولت امام خمینی یک دولت شیعی است و شیعیان فقط حاکمیت برخاسته از مبانی اسلام را می پذیرند و با هر قدرتی که به زور حاکم شده باشد سر جنگ و ستیز دارند. از نگاه آنها، حاکم اسلامی باید یک اسلام شناس (فقیه) عادل باشد و براساس قرآن که کتاب مقدس مسلمانان است حکومت کند و... مفسر تلویزیون فرانسه می گوید؛ با همین اعتقاد شیعی بود که مردم ایران رژیم قدرتمند و مورد حمایت کامل آمریکا و اروپا را شکست دادند و با همین اعتقاد است که امروزه در یک جنگ سراسری با صدام تحت حمایت غرب مقابله می کنند... و من بیم آن دارم که در آینده، مردم سایر کشورهای اسلامی نیز با الگو گرفتن از ایران خمینی، رژیم های غرب گرای منطقه را ساقط کنند و... در این هنگام مفسر فرانسوی در حالی که یک کیف جیبی را به دست گرفته بود خطاب به بینندگان می گوید؛ شاید روزی برسد که شما و من فرانسوی مجبور باشیم با پاسپورت های اسلامی در شانزه لیزه قدم بزنیم!

روز یکشنبه هفته جاری تعدادی از سلفی ها در مصر با چوب و چماق به محل سکونت چند تن از شیعیان در جنوب قاهره حمله کردند و چهار تن از شیعیان را به طرز وحشیانه و فجیعی به شهادت رسانده و پیکر پاک و مطهر آنان را در کوچه و خیابان به روی زمین کشیدند. این اقدام وحشیانه بلافاصله از سوی مجامع و علمای شیعه و سنی در سراسر جهان اسلام به شدت محکوم شد و علاوه بر علمای الازهر، محمد مرسی رئیس جمهور، اخوان المسلمین- حزب حاکم- و رهبران سایر گروه ها و جریانات سیاسی و مذهبی مصر ضمن وحشیانه خواندن اقدام سلفی ها خواستار دستگیری و مجازات عاملان این جنایت شدند که واکنش آنها به جای خود درخور تقدیر است، اما، در این میان گفتنی های دیگری نیز هست که نمی توان از کنار آن به آسانی عبور کرد.

1- مصر، آزادی خود از اسارت آمریکا و صهیونیست ها را مدیون ایران اسلامی است و اگر پاکبازی، خون دادن، خون دل خوردن و ایستادگی شیعیان از جان گذشته ایرانی نبود، مصر بایستی هنوز زیر چنگال خون آلود حسنی مبارک ها و تونس و لیبی و یمن زیر یوغ بن علی ها و قذافی ها و علی عبدالله صالح ها دست و پا می زدند. این واقعیت را ملت های مسلمان به وضوح احساس کرده و ابراز قدردانی می کنند و دقیقا به همین علت است که بعد از جنایت یاد شده، حتی گروه های هم پیمان با سلفی ها نیز در هراس از یورش مردم شریف مصر، ناچار به محکوم کردن این جنایت وحشیانه شدند.

2- در وابستگی سلفی ها به آمریکا و اسرائیل و مزدوری آنان برای صهیونیست ها جای کمترین تردیدی نیست و آمریکا و متحدانش آشکارا بر حمایت تسلیحاتی، تدارکاتی و سیاسی خود از این جرثومه های فساد و تباهی تاکید می ورزند و هیچیک از گروه های سلفی نه فقط این مزدوری را انکار نمی کنند- و نمی توانند انکار کنند- بلکه با احساس افتخار احمقانه ای در کنار دولتمردان آمریکایی، اروپایی و اسرائیلی نشسته و عکس یادگاری می گیرند.

جنایت فجیع روز یکشنبه به دنبال شکست مفتضحانه و حقارت آمیز سلفی ها در سوریه صورت گرفته است. آمریکا به اعتراف دولتمردان این کشور، از بحران سوریه نه فقط طرفی نبسته است، بلکه به گفته جان کری، متحدان منطقه ای خود نظیر ترکیه، قطر و عربستان را نیز با بحران مشروعیت روبرو کرده است و در پی این شکست است که ماموریت حمایت از تروریست ها در سوریه به مصر منتقل شده است و پهلوان پنبه های سلفی انتقام شکست اسرائیل و آمریکا در سوریه را از شیعیان مظلوم مصر گرفته اند!

3- اگرچه آقای مرسی، رئیس جمهور مصر و گروه اخوان المسلمین، حزب حاکم این کشور، جنایت شرم آور یاد شده را محکوم کرده اند ولی این گلایه جدی از آنها در میان است که دو هفته قبل در قاهره اجلاسی از سوی سلفی ها برپا شده بود که موضوع آن همراهی با آمریکا و اروپا برای مقابله با دولت سوریه بود. در این اجلاس بر بحرانی شدن موقعیت ترکیه و قطر و عربستان تاکید شده و درباره جایگزینی مصر به جای کشورهای یاد شده بحث شده بود. نکته درخور توجه آن که آقای مرسی و برخی از اعضای بلندپایه اخوان المسلمین نیز در این اجلاس شرکت کرده بودند! در پایان همین اجلاس مشترک بود که دولت مصر با صدور بیانیه ای، رسما قطع رابطه خود با دولت سوریه را اعلام کرد. آیا جناب مرسی و اخوان المسلمین بعد از آنهمه شعار اسلام خواهی، با سلفی هایی که رسما وابسته به آمریکا و اسرائیل هستند، به ائتلاف رسیده اند؟!

4- آیا اخوان المسلمین فراموش کرده اند طی 85 سالی که از تشکیل این حزب می گذرد، هیچگاه قادر به انجام اقدام درخور توجهی نبوده اند و در معادلات منطقه تنها نقش اپوزیسیون سرکوب شده را داشته اند؟

برادران عزیز اخوانی حتما فراموش نکرده اید که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و ایستادگی های جانانه و فداکارانه شیعیان در مقابل فشارها و حملات سنگین آمریکا و اسرائیل بود که اخوان المسلمین در مصر و برخی دیگر از گروه های اسلامی در منطقه فرصت عرض اندام پیدا کردند. آیا به خاطر ندارید که هیچیک از کشورها و حکام عرب، شما را به حساب نمی آوردند؟ و هر جا که یکی از وابستگان حزب شما- آن هم در پی فضایی که جمهوری اسلامی ایران ایجاد کرده بود- به قدرت می رسید، تنها با حمایت ایران اسلامی قادر به ایستادن بوده است. مگر نجم الدین اربکان در ترکیه و سپس اردوغان و عبدالله گل در این کشور که از اعضای اخوان المسلمین بودند تنها از حمایت ایران اسلامی برخوردار نبودند؟ و یا، چنانچه حمایت ایران از عمر البشیر در سودان و حماس در فلسطین نبود، موفقیت های امروزی آنها قابل پیش بینی بود؟! شما مدیون ایران اسلامی و مردم پاکباخته این کشور هستید که در جهان امروز پرچم پرافتخار و پرقدرت اسلام ناب محمدی(ص) را برافراشته اند.

5- چندی قبل «محمد بدیع» موسوم به «مرشد عام» اخوان المسلمین به بهانه شکست مزدوران آمریکا و اسرائیل و عربستان و قطر در «القصیر» با صدور بیانیه ای حزب الله لبنان را- به خیال خود- محکوم کرد! و سؤال این است که اگر حزب الله نبود و یا حمایت های مستقیم ایران اسلامی از حزب الله و حماس در جنگ های 33 روزه و 22 روزه و 8 روزه نبود، آیا شما برادران «اخوانی» توان مقابله با اسرائیل را داشتید؟! و آیا صهیونیست ها همه شما را مانند گذشته تار و مار و خانه نشین نکرده بودند؟!

همین دیروز اعلام شد که ارتشی از 13 کشور - که 400 نفر آنها از نظامیان آمریکایی هستند- برای مقابله با تهدیدهای احتمالی علیه اسرائیل به مصر اعزام شده اند! آیا برای یک حزب اسلامی چند 10 ساله که امروزه حاکمیت مصر را نیز برعهده دارد، حضور نیروهای خارجی در این کشور آن هم برای مقابله با تهدید احتمالی مردم مصر علیه اسرائیل تاسف آور نیست؟! و در مقابل این اقدام زورگویانه آمریکا و متحدانش چه پاسخی برای مردم مسلمان و فرهیخته مصر دارید؟!

6- و بالاخره تردیدی نیست که دولت مصر و حزب اسلامی اخوان المسلمین در جنایت وحشیانه اخیر سلفی ها علیه شیعیان مظلوم نقشی نداشته و به واقع این جنایت فجیع سلفی های مزدور اسرائیل و آمریکا را محکوم می کنند ولی آیا مواضع و اقدامات نسنجیده ای که فقط به چند نمونه از آن اشاره شد در جرأت بخشیدن به سلفی ها برای ارتکاب جنایت اخیر بی تاثیر بوده است؟!... فأین تذهبون؟!

رسالت: «فکر تفرقه!»

«فکر تفرقه!» سرمقاله امروز روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی است که در آن می خوانید:

ز فکر تفرقه باز آی تا شوی مجموع / به حکم آنکه شد اهرمن سروش آمد. فکر تفرقه چیست؟ ما چه وقت در درون خود جمع می شویم؟ چه وقت اهرمن از ما ناامید می شود و از میان ما می رود و سروش الهی را در گوش جان می شنویم؟ این سئوالات متعلق به اهل معنا و سیر و سلوک عرفانی و اخلاقی است. اما در حوزه سیاست هم کاربرد و کارکرد خود را دارد.

ایام، ایام شهادت سید الشهدای انقلاب اسلامی، دکتر بهشتی و 72 تن از یاران باوفای او در قتلگاه حزب جمهوری اسلامی است. شهید بهشتی بدون شک یک فقیه، فیلسوف، حکیم و عارف بود. او از این وادی پای در وادی سیاست گذاشته بود.

او سیاستمداری برجسته، شجاع، زمان شناس، مدیر و مدبر بود اما آنچه او را از دیگر همسالان و همردیفانش برجسته تر می نمود نبوغ او در سازماندهی و تشکیلات بود. حزب جمهوری اسلامی را او به همت برخی فقها و علمای بزرگ و رهبران ملی کشور بنیان گذاشت و در اوایل انقلاب اسلامی، این حزب نقش کلیدی در مبارزه با جبهه متحد کفر، نفاق و الحاد داشت.

او یک تنه پرچم مبارزه با لیبرالیسم نقابدار را بر دوش کشید و شهادت وی یک پرده برداری شجاعانه از تبهکارانی بود که با ماسک آزادی به جنگ انقلاب اسلامی آمده بودند. شهید بهشتی دو روز قبل از شهادت خود رهنمودهایی کلیدی در مورد حزب و سازماندهی در یک جمع تشکیلاتی فرمودند که خلاصه ای از آن در زیر می آید:

- حزب باید پاسدار ارزش ها باشد نه پاسدار خود.

- حزب باید به درد مردم بخورد و مشکلی از مشکلات مردم را حل کند.

- حزب باید به درد نظام بخورد و باری از دوش نظام بردارد.

- تشکیلات نباید «بت»، «لغو» و یا «لهو» باشد. باید آسان کننده خودسازی ما و کمکی به سیر الی الله باشد.

خب اگر انسان بخواهد به این رهنمودها عمل کند و حزبی را سامان دهدخیلی مشکل است. واقعا نداشتن حزب در کشور یک مشکل است اما داشتن آن ممکن است ده ها مشکل پدید آورد.

وقتی انسان خودش با خودش است ممکن است در درون خود ده ها مشکل داشته باشد. به اصطلاح خودش با خودش جمع نشود.

به قول حافظ «فکر تفرقه»، حضور قلب او را در سیر الی الله بگیرد. خوب حالا اگر همین انسان بخواهد خود را در کنار دیگر انسان ها در یک مجموعه قرار دهد به عدد مشکلات درونی خود در یک سازمان و حزب، مشکلات پدید می آورد.

علت اینکه حزب به معنای اسلامی آن در کشور پا نمی گیرد آن است که افرادی که در آن جمع می شوند ابتدا آهنگ خدا می کنند و می خواهند به مردم و کشورشان خدمت کنند اما در ادامه مسیر سر از «ما» و «من» در می آورند. ریشه این انحراف فقط «فکر تفرقه» است.

اگر ناکامی و شکستی هم هست عدم توانایی نخبگان حزب برای دستیابی به اجماع است.

برخی از ما گرفتار خیالات خود هستیم و اصرار داریم دیگران را هم به دنبال آن بکشیم. خیال یک قوه خودسر است که دائم ما را از اینجا به آنجا می برد و در این کشش و کوشش، نیروهای ما را هدر می دهد. فکر تفرقه ما را به وادی تشتت خیال می برد. خیال منبع تشتت و تفرق است. خیال، ما را از ادراک مطابق با واقع دور می کند، حتی گاهی واقع را به انکار می نشیند.

ما تا از «تفرق» بیرون نیاییم نمی توانیم «جمع» شویم. حال این در وادی عبادت و خودسازی فردی باشد یا در وادی اجتماع وجامعه سازی ، فرق نمی کند.

اقبال مردم به اصولگرایان در یک دهه گذشته به خاطر همگرایی، وحدت روی اصولی بود که مردم آن را به عنوان میثاق دینی و ملی پذیرفته بودند.

مشکلاتی که در پیش پای اصولگرایان برای استمرار وحدت و همگرایی بود با راهبرد نقد درون گفتمانی مدیریت می شد اما این مدیریت در دو سال پایانی دولت آقای احمدی نژاد کارا یی خود را از دست داد لذا مرجعیت فکری و سیاسی در اصولگرایان همزمان پایگاه خود را در میان «مردم» ضعیف کرد و در انتخابات اخیر هم نفوذش را در میان «نخبگان» مطرح از دست داد، لذا آن شد که دیدیم.

رقیب و حریف ما پیش از آنکه توفیق خود را مدیون برنامه ریزی و طراحی شعارهای کلیدی خود بداند، مدیون تفرقه و تشتت بین اصولگرایان می داند. معمولا در این وادی گفته می شود:

زلف آشفته او موجب جمعیت ماست

چون چنین است پس آشفته ترش باید کرد

آنها زلف ما را آشفته و در هم دیدند و با همین آشفتگی و سیاهی، سپیدی پیروزی خود را رقم زدند. بگذریم از اینکه حریف از مهندسی عمیق کردن شکاف ها بین اصولگرایان غافل نبود.

برخی از ما هم به جای آنکه پاسدار ارزش ها باشند به پاسداری از خود پرداختند. گذشته ها گذشته است. باید به آینده فکر کنیم. باید دید آیا روند واگرایی بین اصولگرایان پس از انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری ادامه خواهد یافت و این عدم توفیق عبرتی برای توقف فرآ یند واگرایی پدید نمی آورد؟

راه توفیق ما؛ برون رفت از فکر تفرقه در حوزه سیاست است. شرط تحقق آن هم برون رفت تک تک عناصر کلیدی در رهبری اصولگرایان از این مهلکه در معنا و سیر و سلوک روحی و اخلاقی است. کسی که از خود عبور کردن را تمرین نکند، نمی تواند در فرآیند همگرایی و اجماع نقش آفرین باشد. از هم اکنون باید یک تئوری برای همگرایی اصولگرایان و برگشت از فرآیند واگرایی نوشت و بر آن اساس ساز و کار حقوقی آن را طراحی کرد. اگر امروز این کار را نکنیم فردا خیلی دیر است.

شهید بهشتی در رهنمودهای تشکیلاتی خود در همان جمع فرموده بودند:«تحزبی که می گوید من و غیر من هیچ، این ضد وحدت است، این تفرقه به وجود می آ ورد».

اگر جمع های اصولگرایی از تهذیب فاصله بگیرند به چنین وادی ای سقوط می کنند و تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند به صورت «مجموعه» عمل کنند. این محصول فکر تفرقه است. از این فکر باید فاصله گرفت تا در انتخابات آینده حرفی برای گفتن داشته باشیم.

جمهوری اسلامی: «آتش افراط را خاموش کنید»

«آتش افراط را خاموش کنید» سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم
به شهادت رسیدن چند تن از شیعیان مصری در روستای «ابومسلم» در حومه قاهره که به دست افراطیون و به دستور تکفیری ها و سلفی ها صورت گرفت، بی ثباتی مصر و بی کفایتی رئیس جمهور مرسی را به نمایش گذاشت.

واقعه چنین است که جمعی از شیعیان مصری به دعوت «شیخ حسن شحاته» از علمای شیعه شده این کشور در شب میلاد امام زمان علیه السلام مجلس جشنی برپا می کنند و به همین جرم مورد حمله اراذل و اوباشی که توسط سلفی ها و تکفیری ها اجیر شده بودند قرار می گیرند. حمله کنندگان که از حمایت خود سلفی ها و تکفیری ها و جمعی از تحریک شدگان برخوردار بودند، ابتدا شیخ حسن شحاته و جمعی دیگر از شیعیان را با سلاح های سرد بشدت مورد ضرب و شتم قرار می دهند و سپس بدن های آنها را روی زمین می کشند بطوری که چهار نفر از آنان در همان واقعه به شهادت می رسند و عده ای مجروح می شوند و تا عصر روز دوشنبه با جان باختن یکی از مجروحان تعداد شهدا به 5 نفر می رسد. با اینکه انجام این جنایت، ساعت ها طول می کشد و افراد پلیس نیز در نزدیکی محل جنایت حضور داشتند به بهانه کمبود تعداد از مداخله خودداری می کنند و جنایتکاران در برابر چشمان اعضاء خانواده های شیعیان هر جنایت و اهانتی که خواستند علیه شرکت کنندگان در جشن میلاد امام زمان علیه السلام مرتکب شدند و خانه محل برگزاری جشن میلاد را به آتش کشیدند.

بعد از این واقعه، رئیس جمهور، نخست وزیر، جنبش اخوان المسلمین مصر، دانشگاه الأزهر و بعضی احزاب و شخصیت های سیاسی مصری نسبت به این جنایت عکس العمل نشان داده و آن را محکوم کردند. رئیس جمهور محمد مرسی نیز اعلام کرد کسانی که مرتکب این جنایت شده اند باید محاکمه و مجازات شوند، اما آنچه بسیار مهم و قابل تأمل است اینست که چرا در کشور مصر که مردم آن به ارادتمندی اهل بیت پیامبر صلوات الله علیهم اجمعین معروف هستند چنین جنایتی در حق شیعیان و پیروان اهل بیت آنهم به جرم برگزاری جشن میلاد فرزند پیامبر اکرم رخ می دهد؟
پاسخ این سؤال را باید در عملکرد آقای محمد مرسی رئیس جمهور، خط فکری حاکم بر الأزهر و نقشه ای که بیگانگان برای مصر و امت اسلامی کشیده اند جستجو کرد.

قبل از هر چیز توجه به این نکته لازم است که کشور مصر، در جهان عرب و اسلام از موقعیت ممتازی برخوردار است. سابقه تاریخی مصر، وجود دانشگاه پرسابقه الأزهر، فرهنگ و تمدن بالای مردم مصر و حاکمیت تفکر مذهبی معتدل با گرایش به اهل بیت پیامبر صلوات الله علیهم اجمعین از ویژگی های کشور و ملت مصر است. به دلیل همین جایگاه ممتاز بود که در طول سه دهه ی گذشته، آمریکا و صهیونیسم بین الملل تلاش کردند حکومت مصر را در اختیار خود داشته باشند و اجازه ندهند ملت مصر براساس تمایلات فکری و سیاسی خود عمل کند. قیام مردم مصر در سال 1389 و ساقط کردن حسنی مبارک، واکنشی بود که این مردم نسبت به مداخلات خارجی و استبداد داخلی نشان دادند. آنها تصمیم داشتند سرنوشت مصر را دردست خود بگیرند و استقلال و آزادی از کف رفته را بازیابند و با روش اسلامی کشور خود را به پیش ببرند.

متأسفانه، با موج سواری گروه اخوان المسلمین، که علیرغم سابقه مبارزاتی در مصر در دهه های اخیر به گرایش های سازشکارانه مبتلا شده بود، انقلاب مردم این کشور مصادره شد و آمریکا و رژیم صهیونیستی توانستند به راحتی جایگاه گذشته خود، که در حاکمیت انورالسادات معدوم و حسنی مبارک معزول داشتند، را بازیابند. اکنون دولت مصر که در اختیار گروه اخوان المسلمین است، با آمریکا و رژیم صهیونیستی همان تعاملی را دارد که در زمان سادات و مبارک داشت.

جایزه دادن به همسر سادات به عنوان تقدیر از رئیس جمهور معدوم و منفور و خائن، برقراری رابطه نزدیک با رژیم صهیونیستی، قطع رابطه با دولت سوریه با هدف حمایت از تروریست هائی که سوریه را به صحنه ای فرسایشی به نفع صهیونیست ها و آمریکا تبدیل کرده اند، هماهنگی با سیاست منطقه ای آمریکا و رژیم صهیونیستی، همراهی با سران مرتجع عرب در مقابله با جریان بیداری اسلامی، باز گذاشتن دست تکفیری ها و سلفی های افراطی و محدود ساختن آزادی های مشروع شهروندان به ویژه در بخش مذاهب، نمونه هایی از سیاست های رئیس جمهور اخوانی مصر هستند که وابستگی دولت مصر به بیگانگان و پشت کردن این دولت به آرمان های ملت مصر را به اثبات می رسانند.

دانشگاه الأزهر، با سابقه ای که از قرون گذشته دارد، اعتبار خود را در اعتدال، سعه صدر و به رسمیت شناختن مذاهب اسلامی دارد. جریان تقریب مذاهب، که از حدود یک قرن قبل به ابتکار شیخ محمود شلتوت به راه افتاد، مدال افتخاری بود که بر تارک دانشگاه الأزهر درخشید و آن را به جایگاه یک مجمع علمی فراجناحی ارتقاء داد. مسئولان کنونی الأزهر به جای آنکه این جایگاه را حفظ کنند و در ارتقاء آن بکوشند، با برخوردهای منفعلانه در برابر سلفی ها و تکفیری ها درحال ضایع ساختن دستاوردهای گذشته این دانشگاه هستند. در واقعه روستای ابومسلم، هر چند دانشگاه الأزهر اقدام به محکوم کردن جنایت سلفی ها و تکفیری کرد ولی علاوه بر اینکه بیانیه صادره دوپهلو است، اصولاً انتظاری که از الأزهر می رود اینست که با اجرای برنامه های قوی و دقیق ریشه افراط را در مصر بخشکاند و فرهنگ اعتدال را بر این کشور حاکم کند. تا زمانی که مسئولان الأزهر به این وظیفه خود عمل نکنند، آنها را در وقایع جنایتکارانه ای از قبیل آنچه در روستای ابومسلم رخ داد باید شریک دانست.

بی عملی دولت محمد مرسی در مقابل افراطیون و بی تفاوتی مسئولان الأزهر در برابر جریان سلفی و تکفیری، درست همان چیزی است که آمریکا و صهیونیست ها می خواهند. آنها از جنگ میان شیعه و سنی که مسبب اصلی آن افراطیون سلفی و تکفیری هستند حداکثر بهره را می برند و با استفاده از این آب گل آلود ماهی مقصود را می گیرند. این هدف شوم را آمریکا و صهیونیست ها در سوریه نیز دنبال می کنند و با توجه به ناکامی هائی که در سوریه داشتند اکنون لبنان را نیز به عرصه تاخت و تاز سلفی ها و تکفیری ها تبدیل کرده اند.

در این آشفته بازاری که در جهان اسلام پدید آمده، تنها راه چاره اینست که علمای بزرگ شیعه و سنی با اجرای برنامه های فوری و مباحثات حضوری و چهره به چهره، راهکاری برای مقابله با افراط بیابند و آبی بر این آتش که اساس اسلام و امت اسلامی را تهدید می کند بریزند. بدون ریشه کن ساختن تفکر افراطی، این آتش خاموش نخواهد شد. این، کاری است که فقط از بزرگان علمای اسلام اعم از شیعه و سنی بر می آید و البته اگر امروز اقدام نشود فردا دیر است.

سیاست روز: «رسوایی امیر قطر و دوستانش»

«رسوایی امیر قطر و دوستانش» عنوان یادداشت روزنامه سیاست روز به قلم قاسم غفوری است که در آن می خوانید:

سرانجام پس از هفته ها شایعات مبنی بر انتقال قدرت در قطر دیروز رسما این مهم صورت گرفت و آل ثانی امیر قطر فرزندش تمیم را به جانشینی خود معرفی کرد.

در باب دلایل و ریشه های این تغییر ناگهانی دلایل و مسائل متعددی مطرح شده است اما آنچه مورد وفاق بسیاری قرار دارد تاثیر ناکامی های امیر قطر در اجرای اهداف غرب در منطقه است که موجب شده تا آل ثانی برا حفظ چهره خویش و نیز پاسخ گویی به خشم دوستان غربی خود به این تغییر تن در دهد.

مسئله سوریه از مهمترین مولفه های تاثیرگذار در این عرصه است بگونه ای که بسیاری برکناری آل ثانی از قدرت توسط غرب را نتیجه شکست های وی در سوریه می دانند. در کنار این تحولات یک نکته بسیار مهم مطرح است و آن نحوه انتخاب تمیم به جای آل ثانی است. در این فرآیند صرفا یک اصل مطرح بوده است و آن خواست آل ثانی و البته دیدگاه مساعد غرب با این تغییر می باشد.

این روند در حالی صورت گرفته است که اولا قطر در دو سال اخیر با ادعای حمایت از حقوق بشر و اراده ملت ها برای تعیین سرنوشتشان به فتنه انگیزی در کل منطقه و حتی در آفریقا مبادرت ورزیده است. نمود عینی این امر را در سوریه می توان مشاهده کرد که قطر برای تحقق ادعاهایش از هیچ اقدامی حتی کشتار هزاران نفر از مردم این کشور و حمایت از گروه های تروریستی برای به نتیجه رسیدن خواسته های دوحه فروگذار نبوده است.

ثانیا کشورهای غربی نیز در دو سال اخیر ادعای حمایت از حقوق بشر را سر داده و با این عنوان علیه سوریه اقدام کرده اند. آنها بر این ادعایند که نظام سوریه برآمده از رای مردم نیست و باید دولتی که به زعم غربی ها برگرفته از آرای مردم باشد در سوریه به قدرت رسد.

این ادعاها از سوی سران قطر و غرب در حالی مطرح شده است که از یک سو آل ثانی بدون رویکرد به رای مردم و صرفا به سلیقه شخصی در اقدامی شاهانه فرزندش را به عنوان پادشاه و امیر مردم تعیین کرد و از سوی دیگر کشورهای غربی مدعی حمایت از حقوق بشر نیز نه تنها از این اقدام انتقاد نکردند بلکه پیام های تبریک خود را برای وی ارسال و بر ادامه دوستی با دوحه تاکید کردند. این رفتار از سوی کشورهای عربی منطقه که با ادعای حقوق بشر به دخالت در امور سوریه و سایر کشورهای منطقه می پردازند نیز صورت گرفته است.

با توجه به این شرایط می توان گفت که جابجایی قدرت در قطر سندی دیگر بر واهی بودن ادعاهای بشر دوستانه آل ثانی و کشورهای غربی در قبال تحولات منطقه از جمله درباره سوریه است.

آنها نشان دادند که تعریف آنها از احترام به رای مردم صرفا برای اهدافشان در سایر کشورها است ولی در قبال خودشان واژه ای به نام خواست و رای مردم معنا ندارد و همچون دوران گذشته این پادشاهان و اربابان غربی آنها هستند که تعیین کننده زمان و نحوه تغییرات در ساختار سیاسی این کشورها هستند.

مردم سالاری: «انتخابات ، فوتبال و یک شباهت شگفت!»

«انتخابات ، فوتبال و یک شباهت شگفت!» عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم مهدی مال میر است که در آن می خوانید:

استقبال گسترده مردم از انتخابات ریاست جمهوری و پشتیبانی دقیقه نود اصلاح طلبان از دکتر حسن روحانی و در نهایت، پیروزی قاطع ایشان در همان دور اول رای شماری، همان قدر پیش بینی ناپذیر و نامنتظر بود که راهیابی مستقیم تیم ملی به جام جهانی فوتبال در برزیل! اگرچه دو رخداد فوق در نگاه نخست تفاوت های مبنایی فراوانی با هم دارند اما از یک چشم انداز، شباهت شگفتی نیز با یکدیگر پیدا می کنند و آن اینکه: هیچ یک حاصل «برنامه ریزی» های بلندمدت، «مدیریت «های صحیح و «سیاست «های منسجم نبودند و سهم بخت و اقبال و توانایی های «فردی» در به بار نشستن این دو رویداد میمون بسیار بالا بود! به واقع، دلیل بنیادین پیش بینی ناپذیر شدن پیروزی ها و شکست های ما در میدان سیاست و ورزش نیز از همین برجسته بودن ویژگی های فردی در برابر ضعف ساختاری و سازمان دهی برمی خیزد!

برای پی بردن به میزان صحت این مدعا تنها کافی است به روند برگزاری لیگ برتر فوتبال و مشکلات گوناگون آن مثل داوری های پرجنجال و پرحاشیه، حضور بی رقیب دلالان و مفسدان اقتصادی، مدیریت نظامیان و... نگاهی بیندازید تا دریابید بخت و اقبال بلند و درخشش «تک ستاره « هایی که از قضا ساخته و پرداخته لیگ داخلی هم نبودند تا چه پایه در رهنمون شدن تیم ملی فوتبال به جام جهانی نقش سرنوشت سازی داشته اند!

در عالم سیاست نیز وضعیت اصلاح طلبانی که در روزها و ساعت های آخر ذیل تابلوی «اعتدالگرایی» با برخی منتقدان وضع موجود بر سر معرفی دکتر روحانی به عنوان کاندیدای برگزیده اجماع کردند هم، هیچ بهتر از حال و روز لیگ برتر فوتبال نبود!

در سال های اخیر نه تنها اکثریت قریب به اتفاق گروه های اصلاح طلب رغبتی به سازماندهی و منضبط کردن فعالیت خود نداشتند، سهل است، هر گونه اتحاد و انسجامی را با به راه انداختن بحث های عبثی همچون اصلاح طلب بدلی و اصیل و نظایر اینها به ورطه شکست می کشاندند!

در این میانه اما، بردباری و استقامت دکتر محمدرضا عارف و درخشش اخلاقی ایشان در گرماگرم رقابت های انتخاباتی و برتری دادن مصلحت جمعی به منافع فردی و در یک کلام سر سپردن ایشان به مفهوم کهن «پارهسیا»* بود که تا حد زیادی راه را برای پیروزی قاطع اصلاح طلبان و اعتدال خواهان در همان دور اول رأ ی گیری هموار کرد!

به عبارت دیگر، با هیچ منطق و معیار و هیچ متر و مشاطه ای نمی توان نقش بی بدیل «پارهسیا»ی دکتر عارف از یک سو، و فرصت طلبی و تیزچنگی مهاجم ایرانی – بلژیکی تیم ملی را از سوی دیگر، در پوشاندن زخم کهنه فقدان برنامه ریزی و مدیریت در سیاست و فوتبال ما به حساب نیاورد!

به راستی پرسش های ناگزیر این جاست: اگر معاون اول اصلاحات بر حق انکارناپذیر خود برای ماندن تا آخرین مرحله انتخابات ریاست جمهوری پای می فشرد و اگر گوچی (قوچان نژاد) عادت تعقیب توپ تا آخرین لحظه را به برکت سال ها توپ زدن در لیگ اروپایی در سر نمی داشت و از میان ده ها شلیک استادانه مهاجمان حرفه ای کره ای یکی به تور می نشست، آیا باز هم چراغ های شهرهای ما تا صبح روشن بود و آوای شادمانی و سرود پیروزی ما تا سپیده دم گوش فلک را کر می کرد؟ آیا به راستی این سرنوشت گریزناپذیر ماست که با درخشش «تک ستاره» های عالم سیاست و ورزش آسمان، ظلمانی ضعف ها و کم کاری های خود را از یاد ببریم؟ آیا رواست پس از هر کامیابی، در هزارتوی ادعاهای بی منطق و تارهای توهمی که گرداگرد خود می تنیم هر نهیب دلسوزانه ای را با انگ یأس پراکنی و سیاه نمایی از خود برانیم؟ آیا پس از هر پیروزی بزرگ، ترسیم استراتژی و کار منضبط برای نگه داشتن ثمرات آن حکم رویایی است که بارها دیده ایم و بارها بی تعبیر رهایش کرده ایم؟ راستی را شباهت شگفتی میان «پارهسیا»ی دکتر عارف در میدان سیاست با «توپ ربایی» گوچی در مستطیل سبز نیست؟!!

* پارهسیا (Parrhesia) فعالیتی است که طی آن سیاستمدار رابطه خود را با آنچه حقیقت می پندارد، آشکار می سازد؛ در پارهسیا سیاستمدار وظیفه اخلاقی را به جای نفع شخصی یا بی تفاوتی اخلاقی برمی گزیند و نقادی را بر تملق، خطر مرگ را بر زندگی، واقعیت و حقیقت را بر کذب و سکوت برتری می دهد. پارهسیا جزو بنیادین دموکراسی در آتن بود!

تهران امروز: «چرایی کشتار شیعیان!»

«چرایی کشتار شیعیان!» عنوان یادداشت روزنامه تهران امروز به قلم داوود احمدزاده کارشناس مسائل خاورمیانه است که در آن می خوانید:

مصر از دیر باز کانون اندیشه در جهان عرب بوده و تمام تغییرات منطقه از قدیم متاثر از تحولات مصر بوده است. از زمان ناصر تا انقلاب2011. کشور مصر دارای تکثر فکری و اقوام مختلف است که از دیر باز در کنار هم زندگی می کردند حتی در رژیم مبارک به رغم جامعه بسته،اقوام از آزادی نسبی برخوردار بودند و انتظار می رفت بعد از به قدرت رسیدن اخوان المسلمین فضایی ایجاد شود که اقلیت ها هم در آن جایی داشته باشند.

رشد جریان سلفی در مصر در واقع با حمایت از سوی خارجی ها تقویت شد و ظهور این جریان روی وحدت ملی مصر تاثیرگذاشت.این گروه در انتخابات اخیر در کنار اخوان المسلمین از پایگاه نسبتاً خوبی برخوردار بودند و این صعود در قدرت از سوی وهابیت تقویت می شد.وجود سلفی ها د رقدرت باعث شد بالانسی بین اسلامگرایان و لیبرال ها به وجود آید و در چنین شرایطی مرسی مجبور بود برای حفظ قدرت خود با گروه های سلفی کنار بیاید.

در چنین شرایطی رشد سلفی ها در مصر که کانون حوزه های دینی است را داریم و دانشجویان الازهر هم در گسترش آن بی تاثیر نیستند و اینگونه این فضا بر سرنوشت شیعیان تاثیر می گذارد. مصر کشوری بوده که بسیاری آن را اعتدالی می دانستند و آمار نشان می دهد بعد از ایران تعداد زیادی از شیعیان در این کشور حضور دارند و این برمی گردد به حضور فاطمیون در این کشور که اولین بنیان گذاران حکومت شیعی در این کشور بودند.

از سوی دیگر ما می دانیم که تضاد منافعی بین ایران و عربستان بر سر مصر وجود دارد و گروه های شیعه در مصر متهم به جانبداری از منافع ایران یا همسو بودن اعتقادی شان با ایرانیان هستند.این مسئله در واکنش های تندی که نسبت به ورود توریسم های ایرانی به مصر داشتند یا یورش به کنسولگری ایران مشخص است. این واکنش ها با این تصور که ایران تحت لوای توریسم تاثیرگذاری بر جامعه سنی خواهد داشت و راهی باز خواهد کرد برای اینکه اندیشه شیعه را در این کشور بیش از پیش وارد کند.

آبشخور این مسئله نیز به حمایت عربستان و قطر از این رفتارهای افراطی بر می گردد. جهادی که سلفی ها و وهابی ها با حمایت آشکار عربستان سعودی از آن دم می زنند و القاعده الگوی شرم آور آن است، چیزی جز قتل و غارت کور و بی برنامه صرفا برای ایجاد هرج و مرج نیست اما این تیره ترین بخش هویت آنها نیست بلکه ظن ما به این جهادی های قلابی وقتی بیشتر می شود که می بینیم آنها نه در مقابل اشغال بیگانه بلکه برعکس برای زمینه چینی اشغال بیگانه می جنگند.

اتفاق اخیر در مصر توسط بسیاری در داخل مصر محکوم شد اما آنچه اهمیت دارد اینکه سلفی هایی که اقدام به این خشونت ها می کنند به شکل حزب و گروهی مشخص نیستند که در تصمیم گیری ها دخیل باشند و از این رو حتی اگر رهبران این کشورها آن را محکوم کنند باز هم مشخص نخواهد بود که این کشتارها به پایان برسد یا راهکاری اساسی برای آن اندیشیده شود.

ابتکار: «پشیمانی و ناپشیمانی های احمدی نژاد»

«پشیمانی و ناپشیمانی های احمدی نژاد» سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم غلامرضا کمالی پناه است که در آن می خوانید:

احمدی نژاد، اکنون که پشت سر خود را نگاه می کند و به حرف ها و عملکرد خویش تامل می نماید. می بیند که هشت سال مثل باد گذشت.سالهایی که پر از تب و تاب بود و تلخ و شیرینی های زیادی را برای رئیس جمهور و یارانش و البته بخش وسیعی از مردم ایران به همراه داشت.

برخی پایان دوره اش را جشن می گیرند و عده ای دیگر افسوس می خورند و به گفته الهام به زودی دل بخشی از مردم برای وی تنگ خواهد شد. اما اگر نگاهی به حوادث این دوران پرتنش و مهیج افکنده شود،و به علایم رفتارها و سخنان رئیس جمهور کمی توجه شود می توان حدس زد که وی از چه پشیمان است و از چه پشیمان نیست. اگر دوباره با این تجربیات گرانبها، به هشت سال پیش برمی گشت، چه چیزهایی رامی گفت و از گفتن چه چیزهایی خود داری می کرد، چه کارهایی را انجام می داد و از اجرای چه کارهایی دوری می کرد.

الف)پشیمانی های وی:

1. یکی از سخنان پرتنش احمدی نژاد، موضوع انکار هولوکاست بود که گریبان وی و کشور را سالها گرفت و منافع ملی ایران را به خطر انداخت و به حربه ای در دست رژیم اشغالگر قدس تبدیل گشت، تا از این « پیرهن عثمان » بتواند به اهداف خود برسد. می گویند هیچ سخنی تا این اندازه به اسرائیل خدمت نکرده. صهیونیست هاکه از آب کره می گیرند، همواره مترصد چنین فرصت ها و بهانه هایی بوده اند. آنان از این سخن سوء استفاده کردند و در دنیا تبلیغ نمودند که رژیم ایران قصد نابودی اسرائیل را دارد و این موضوع را به «برنامه ی هسته ای» ایران گره زده اند. چنین نتیجه گیری نمودند که گویی ایران قصد تولید بمب اتم را دارد تا از آن طریق بتواند اسرائیل را از روی زمین محو نماید. خیلی ها به احمدی نژاد ایراد گرفتند و این گونه سخن گفتن را دور از آداب دیبلماتیک و منافع ایران به شمار آوردند. اما بعدها یار غار رئیس جمهور، جناب مشایی، در سخنانی صراحتاً مردم ایران و مردم اسرائیل را دوست خواند. مخالفان و منتقدان اصولگرای احمدی نژاد به این سخن حمله کردند. حتی رهبری هم آن را حرف غلطی قلمداد نمودند. اما رئیس جمهور از مشایی حمایت کرد. این حمایت به نوعی عقب نشینی احمدی نژاد از نابودی اسرائیل ونفی هولوکاست بود. چنان که رئیس جمهور در مصاحبه با یکی از خبر نگاران خارجی اذعان کرد، که نباید برخی سخنان را می گفت (اشاره اش به همین قضیه بود ) اما پشیمانی چه سود ؟ وا نگردد تیر از ره ای پسر/بند باید کرد سیلی را زسر

2. احمدی نژاد در مناظرات 1388، برای پیروزی بر رقبا سخنانی را درباره ی هاشمی و ناطق نوری و سایر رقبا به کار برد که یحتمل، امروزه از گفتن آنها چندان خرسند نیست. او بعدها سعی کرد که خود را به هاشمی نزدیک تر کند، حتی در جلسات مجمع تشخیص مصلحت شرکت کرد. وی سالها با این مجمع قهر بود و از شرکت در آن خودداری می کرد. او احتمالاً تحت تأثیر القائات آقای الهام، اعضای مجمع را شخصیت های از رده خارجی می دانست که رهبری برای دلجویی آنان را در آنجا نگه داشته است. اما هر چه زمان گذشت و شرایط بر احمدی نژاد سخت تر شد، او احساس کرد که باید کمی از مواضع گذشته اش عقب نشینی کند.

3. احمدی نژاد از بست نشینی و قهر یازده روزه اش هم چیزی به دست نیاورد. او احتمالاً درباره ی جایگاه خویش محاسبه ی نادرستی کرده بود. آقای زاکانی نماینده تهران،در هفته نامه ی پنجره نوشته بود، که آقای احمدی نژاد همواره تأکید داشت که 35 میلیون رأی حامی دارد، پس به آنان تکیه می کند و در برابر حکم حکومتی می ایستد. اما وقتی خبری نشد، وی به سر کارش برگشت ( نقل به مضمون) ستاره ی اقبال رئیس جمهور از همان زمان رو به اقول نهاد و کم رنگ تر شد. قطعاً احمدی نژاد اگر وقت بیشتری پیدا می کرد، از واقعه ای مثل برکناری وزیر اطلاعات ( آقای مصلحی ) خودداری می کرد و به حکم رهبری تمکین می کرد.

4. احمدی نژاد صریحاً از برخی اقدامات خویش اظهار پشیمانی کرده است. از جمله، انحلال سازمان برنامه و بودجه کشور، که واقعاً نبودنش بسیاری از مشکلات را برای کشور به همراه داشت. می توان گفت در نبود این سازمان کشور « الهش بختکی » اداره می شد. تصمیمات فله ای اتخاذ می گشت و امور کشور با بی برنامگی جاری بود. رئیس جمهور این اقدام را اکنون نادرست می داند. ادغام دانشگاههای پزشکی ایران و تهران و... نیز تصمیمات غیر سازنده ای بودند که خود رئیس جمهور به نادرستی آنان اعتراف کرده است.

ب) اما احمدی نژاد از چه چیزهایی پشیمان نیست؟

1- او قطعا از این که از طریق هدفمندی یارانه ها، پول زیادی را نقداً به جیب مردم، به ویژه طبقات ضعیف تر وارد کرده است پشیمان نیست.حتماً اگر فرصت پیدا می کرد، شاید آن را چند برابر هم می نمود. چنان که چندین بار از یارانه ی 250هزار تومانی سخن به میان آورد؛وعده ای که طبقات محروم و ضعیف و روستایی را بر بال رویا می نشاند. واقع امر این است که احمدی نژاد در میان طبقات ضعیف و روستاییان، پایگاه ثابت و استواری برای خویش دست و پا کرده است. تا سالها رسم احمدی نژادی در رگهای اقتصادی و حب وی در دلهای آن طبقات اجتماعی جاری خواهد بود.

2- احمدی نژاد، حتماً از طرح «مسکن مهر» پشیمان نخواهد بود. وی حقاً در این زمینه کاری کرده کارستان. حتی هشت نامزد ریاست جمهوری 1392، بر ضرورت و ادامه ی همین طرح تأکید داشتند. حدس زده می شود، زمانی که این پروژه به اتمام برسد، نتایج آن بهتر مشخص خواهد شد.

3- احمدی نژاد از دفاع تمام قد از یارانش پشیمان نخواهد شد. هیچ شخصی یا شخصیتی تا کنون این گونه پشت یارانش نایستاده است. حمایت وی از مرحوم کردان، دفاع همه جانبه از مشایی، حمایت از جوانفکر، بقایی، و بازی دادن مجلس و قوه قضائیه برای حفظ مرتضوی و نهایتاً موفق بودن وی، مثال زدنی است. او حتی کابینه و یارانش را « خط قرمز » خواند.همین موضوع باعث شده تا کسانی که به وی تکیه کرده اند، دلشان قرص تر و حمایت شان استوار تر گردد. اگر پس از اتمام دوره وی، برخوردی صورت نگیرد، احمدی نژاد و یارانش آسیبی نبینند و راه فعالیت سیاسی برای آنان مسدود نگردد، حتماً در آینده، این خصلت سبب جذب گروه زیادی به وی خواهد گشت.

4- احمدی نژاد از پخش فیلم مشهور « فاضل لاریجانی و مرتضوی» پشیمان نخواهد شد. با پخش آن فیلم سعی کرد به وجهه خانواده لاریجانی آسیب برساند، موفق هم شد.او برای کل این خانواده پرونده ساخت. پرونده ی زمین های ورامین برای محمد جواد، پرونده ی فاضل برای سایر برادران و برکناری وزیر بهداشت به منظور کنار گذاشتن باقر لاریجانی؛ خلاصه سعی کرد که به نوعی با کل این خانواده تسویه حساب کند. که این کار را هم کرد و به نظر نمی رسد از این کار هم پشیمان باشد.

آفرینش: «گسترش اختلافات مذهبی یا منافع سیاسی»

«گسترش اختلافات مذهبی یا منافع سیاسی» سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید:

درگیری های مذهبی و طایفه ای در تمامی منطقه خصوصاً کشورهای عربی درحال گسترش می باشد. عاملی که عدم ناامنی، شکاف های اجتماعی، عدم وحدت ملی و سرکوب را درپی خواهد داشت. امروز شاهدیم که پس از عراق و سوریه و از این سو افغانستان و پاکستان اکنون این رفتار خشونت آمیز به لبنان و مصر رسیده و سلفی های مصر در روستایی در استان «الجیزه» باحمله به منزل برخی از شیعیان، آنها را مورد ضرب وجرح قرارداده و چند تن از آنها براثر شدت ضربات جان باختند.

اما باید به این نکته اشاره کرد که تا پیش ازاین شاهد اختلافاتی به این شدت خشن و گسترده نبودیم البته درواکاوی علت این درگیری های مذهبی باید عوامل داخلی و خارجی را مد نظر قرار داد.

با توجه بر تحولات داخلی این کشورها، می توان دریافت که مسائل سیاسی و اجتماعی یکی از دلایل اصلی شعله ور شدن آتش اختلافات می باشد. روی کارآمدن حکومت های گوناگون با علقه های مذهبی خاص و گرایش دادن دولت ها به حمایت از رویکردی مذهبی و تشکل های دینی، موجب تحریک عقاید و افکارعمومی مردم می گردد.

به عنوان مثال درعراق جدای از اینکه دولت مالکی یکجانبه گرایی دارد یا نه، شاهدیم که مردم دولت را به خود محوری و عدم مداخله فعالان سیاسی سنی مذهب متهم می کنند. یا در مصر شاهدیم پس از آنکه انقلاب با وحدت گسترده مردم به سرانجام رسید، با روی کار آمدن محمد مرسی با گرایش های اخوانی، سطح اختلافات میان اقشارمختلف مذهبی مصر افزایش یافته و مشاهده کردیم که آتش زدن کلیساها و درگیری های خیابانی میان مردم و اخیراً کشتن شیعیان رواج پیدا کرده است.

درافغانستان و پاکستان نیز اختلافات سیاسی گروه های افراطی با حکومت مرکزی و نا امن جلوه دادن فضای داخلی به عاملی برای کشتارهای مذهبی تبدیل شده است. دراین میان مردم بی گناه هزینه خواسته های سیاسی و اعتقادی این گروه ها قرار می گیرند.

اما باید تحولات خارجی و منطقه ای را نیز در افزایش اختلافات مذهبی در یکی دوسال گذشته خصوصاً درکشورهای عربی دخیل دانست. تحولات سوریه در یک سال و نیم گذشته تاثیر بسزایی در افزایش درگیری ها در کشورهای عربی داشته است. البته همانطور که گفته شد امیال سیاسی گردانندگان جنگ سوریه دراین امر بسیار حائز اهمیت می باشد.

تبدیل اعتراضات و مطالبات سیاسی مردم سوریه به اختلافات شیعه و سنی، باعث شد تا چهره اختلافات در این کشور تبدیل به میدان انتقام گیری فرقه های اسلامی گردد.

تهیج افکارعمومی توسط مقامات مذهبی و جلوه دادن مبارزه با حکومت اسد به عنوان جهاد فی سبیل لله باعث شده تا امروز کشتار مردم بی گناه در سوریه به عاملی برای راهیابی به بهشت برین تلقی گردد!

لذا شاهدیم که در هردو عامل داخلی و خارجی، این امیال و منافع سیاسی گروه ها و کشورهایی است که درگیری و اختلافات مذهبی را دامن می زنند تا ازاین طریق به اهداف خود برسند.

حال این اهداف می تواند از سوی کشورهای غیرمسلمان غربی طرح ریزی شود و یا از سوی کشورهای مسلمان منطقه همچون عربستان و قطرحمایت گردد.

اما ضروریست تا کشورما به عنوان یک کشور شیعی، طوری اوضاع را مدیریت کند که به طرفداری مذهبی از دولت یا کشوری خاص متهم نشود. چون این امر یکی ازاهداف غرب برای منفور جلوه دادن ایران و مخدودش کردن چهره انقلاب اسلامی در حرکت های بیداری اسلامی منطقه می باشد.

دنیای اقتصاد:«مدیریت انتظارات در دولت آینده»

«مدیریت انتظارات در دولت آینده» عنوان سرمقاله امروز روزنامه دنیای اقتصاد به قلم حمید زمان زاده است که در آن می خوانید:

اکنون که دکتر حسن روحانی با شعار دولت تدبیر و امید به اراده و رای مردم به ریاست جمهوری برگزیده شده، انتظارات عمومی به ویژه در عرصه اقتصاد رو به فزونی است. این انتظارات فزاینده البته انعکاس و پیامد شرایط سخت و فشارهای شدید اقتصادی بر مردم است.فضا به گونه ای است که این انتظار عمومی شکل گرفته که در دولت تدبیر و امید، مشکلات فزاینده اقتصادی به سرعت حل و فصل می گردد و اوضاع رو به راه خواهد شد.

فضای رسانه ای نیز بر این انتظار دامن می زند که فشارهای اقتصادی که بر گرده مردم وارد شده است، در دولت آینده هرچه سریع تر برداشته شود. این موضوع البته یک واقعیت است که کلید حل مشکلات اقتصادی کشور در دست دکتر روحانی است و این کلید جز تشکیل یک تیم اقتصادی – سیاسی قوی، تکیه بر کار کارشناسی، برنامه ریزی سیاست های صحیح و اجرای اصولی آن، تاکید بر عقلانیت و در نهایت پرهیز از افراط و حفظ خط اعتدال و میانه روی نیست. بر این اساس انتظار حل و فصل مشکلات اقتصادی در دولت آینده، مبتنی بر واقعیت و قابل حصول است، اما همگان باید به این نکته توجه داشته باشند که این فرآیند زمانبر و نیازمند صبر و بردباری است.

شرایط اقتصادی کشور در حال حاضر چیست؟ عبور نرخ تورم از مرز 30 درصد، کاهش شدید ارزش پول ملی و نوسانات شدید نرخ ارز، نرخ رشد اقتصادی نزدیک به صفر یا حتی منفی و گسترش بیکاری همه و همه بیانگر شرایط حاد اقتصای است.

 نیاز به صبر و گذشت زمان برای عبور از این شرایط حاد اقتصادی و بازگرداندن آرامش، ثبات و رونق اقتصادی در دولت آینده از دو جنبه قابل توجه است. از یک سو باید توجه داشت که این شرایط حاد اقتصادی ماحصل تضعیف نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری در سیاست داخلی و خارجی، تضعیف فضای کسب و کار، تخریب نظام بودجه ریزی، تضعیف جایگاه نهادهای مهم اقتصادی مانند بانک مرکزی، تضعیف اعتماد عمومی نسبت به نهادهای تصمیم گیر، بی انضباطی مالی، بی انضباطی پولی، نرخ بالای رشد نقدینگی و مانند اینها در طول سالیان اخیر است.

جنبه دوم، زمانبر بودن فرآیند نتیجه گیری از اجرای سیاست های اقتصادی است. اقتصاد و عملکرد آن منطق خاص خود را دارد که باید آن را به خوبی درک کرد و بر مبنای کار کارشناسی برای بهبود عملکرد اقتصادی تصمیم گرفت، سیاست گذاری کرد و البته صبور بود تا ثمرات به بار نشیند بنابراین حتی اگر ساختار اجرایی دولت به سرعت احیا شود و سیاست های صحیح اقتصادی که در دولت تدبیر و امید از پیش طراحی و برنامه ریزی شده است، به محض آغاز فعالیت دولت آینده به سرعت و به صورت اصولی به مرحله اجرا درآید، روشن است که پیامدهای مطلوب این سیاست ها به مرور و طی یک فرآیند زمانی به بار خواهد نشست.

بینش اقتصادی بیانگر این موضوع است که طراحی و اجرای سیاست های اقتصادی ضربتی به هدف بهبود سریع وضعیت معیشتی مردم، عمدتا نتیجه معکوس به بار می آورد و وضع مردم را بدتر خواهد کرد. همچنان که تجربه سیاست های ضربتی در سال های اخیر نیز به کرات این موضوع را ثابت کرده است. پس برای به بار نشستن ثمره سیاست های دولت آینده نیز باید صبور بود. البته در این موضوع یک استثنا نیز وجود دارد.

یکی از کلیدهای موثر دولت تدبیر و امید برای بهبود شرایط اقتصادی، بهبود روابط خارجی کشور در بستر یک سیاست خارجی صحیح و اصولی است. در صورتی که سیاست خارجی دولت آینده بتواند طی زمانی کوتاه به بهبود روابط خارجی و حل و فصل پرونده هسته ای نائل آید، انتظار می رود از مسیر کاهش و نهایتا رفع تحریم های اقتصادی، فرآیند بهبود اوضاع اقتصادی و معیشت مردم به صورت سریعی بروز و ظهور یابد. در عین حال این امر محتمل است که حل و فصل پرونده هسته ای و رفع تحریم ها نیز به زمان قابل توجهی نیاز داشته باشد بنابراین احتیاط شرط عقل است.

از این منظر، مدیریت انتظارات عمومی به ویژه فضای رسانه ای خود یک امر کلیدی در دولت تدبیر و امید است.تصمیم گیران و تصمیم سازان دولت تدبیر و امید از هم اکنون باید بر مدیریت انتظارات عمومی تمرکز کنند و این آگاهی را به مردم تزریق کنند که بهبود وضع معیشت، اگرچه قطعی است، اما نیازمند صبر و گذشت زمان است.

چراکه شکل گیری و تداوم انتظارات فزاینده برای حل و فصل سریع مشکلات و بهبود سریع معیشت مردم، می تواند در صورت عدم پاسخگویی سریع، امیدهای بزرگ مردم را کمرنگ کند و خود به مانعی برای دستیابی به هدف بهبود معیشت مردم بدل شود. مهم این است که وقتی دولت آینده رو به پایان می رود، این احساس به صورت قوی در مردم شکل گرفته باشد که وضع اقتصادی و معیشتی آنان به نحو ملموس و قابل توجهی بهبود یافته است. بنابراین باید این مهم را به افکار عمومی تزریق کرد که اگرچه کلید حل مشکلات اقتصادی در دست دولت تدبیر و امید است، اما باز کردن قفل های اقتصادی، گره های کور و بهبود معیشت مردم نیازمند صبر و بردباری است؛ صبری که البته در نهایت به حول و قوه الهی ثمربخش و شیرین خواهد بود.

ارسال به دوستان
انتقاد صریح رهبر معظم انقلاب از تخریب پوشش گیاهی به بهانه درست کردن هتل و حوزه علمیه: زمین خوارها در مناطق خوب شهر با شیوه های مشخص، ثروت عمومی را تبدیل می کنند به ثروت شخصی/ مسؤولین باید "عُرضه" به خرج دهند و برخورد قاطع کنند تردد از کرج و آزادراه تهران -شمال به سمت مازندران ممنوع شد یونیسف : خوابیدن در نوار غزه، مانند دراز کشیدن در تابوت است توقف مهمترین پروژه برق آبی در حال توسعه پاکستان پس از ترور مهندسان چینی روسیه قطعنامه پیشنهادی آمریکا علیه کره شمالی را وتو کرد «صبح تبریز»؛ با یاد شهریار عدل محققان : تنها دو شب کم‌ خوابی می‌تواند باعث احساس پیری در شما شود بیتا فرّهی؛ مهشید به هامون پیوست... آنچه که امروز در غزه در جریان است، درواقع تکرار حادثه کربلا است حضور بانوان تراکتوری در ورزشگاه قطعی شد دیدار زیاد النخاله با مقام معظم رهبری «بازگرداندن آمریکا» به سبک بایدن ابلاغ تعرفه واردات موبایل بالاتر از ۶۰۰ دلار ورود گردشگران به میانکاله در روز طبیعت ممنوع شد دامپزشکی : مردم در هیچ شرایطی ماهی قرمز را در رودخانه‌ها رها نکنند
وبگردی