خداحافظ آنالوگ؛‌ سلام دیجیتال؟!

 دریافت برنامه‌های صداوسیما از طریق آنالوگ فقط تا چند ماه دیگر امکان‌پذیر است.
 
به گزارش ایسنا، مدیرکل فرستنده‌های تلویزیونی و اف‌ام سازمان صداوسیما این خبر را به تازگی اعلام کرده و با اشاره به تدوین سند چشم‌انداز خاموشی فرستنده‌های آنالوگ، می‌گوید: این خاموشی فرستنده‌های آنالوگ به تدریج در سراسر کشور تا پایان سال جاری انجام می‌شود.
 
خاموشی فرستنده‌های آنالوگ تا پایان سال جاری در سراسر کشور در حالی رخ می‌دهد که هنوز برخی مناطق کشور به سیستم دیجیتال مجهز نشده‌اند.
 
اما گودرزی (مدیرکل فرستنده‌های تلویزیونی و اف‌ام سازمان صداوسیما) برای این پرسش هم پاسخی دارد.
 
او می‌گوید: این خاموشی‌ها فقط در مناطقی انجام می‌شود که سیستم‌های دیجیتال نصب شده است.
 
با این حال، در شرایطی که خبرهای ارسالی از سوی صداوسیمای مراکز استانی، هر روز از راه‌اندازی سیستم دیجیتال حتی در کوچکترین مناطق کشور خبر می‌دهد، به نظر می‌رسد تا پایان سال تعداد مناطقی که همچنان به فرستنده آنالوگ مجهز باشند بسیار اندک خواهد بود.
 
در حال حاضر برنامه‌های شبکه‌های سراسری (یک، دو، سه و ...) همزمان به صورت آنالوگ و دیجیتال ارسال می‌شود. همچنین با احتساب شبکه آزمایشی «نسیم» 21 شبکه تلویزیونی دیجیتال در حال پخش برنامه هستند که به زودی تعداد این شبکه‌ها بیشتر هم خواهد شد.
 
در سال 91 اعلام شده بود که روند دیجیتالی شدن و خاموشی سیستم آنالوگ سه سال زمان می‌برد، هشتم آبان ماه سال 88 همزمان با سالروز تولد امام رضا (ع) پخش نخستین فرستنده‌ی دیجیتال صداوسیما آغاز شد.
 
اگرچه مزایای سیستم دیجیتال بیشتر از سیستم آنالوگ است و در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان از این سیستم استفاده می‌کنند، اما مسلما خاموشی مطلق فرستنده‌های آنالوگ در ایران نیاز به فرهنگ‌سازی بیشتری دارد که تاکنون به صرف معرفی دستگاه‌های ست‌آپ باکس در زیرنویس برنامه‌های تلویزیونی و همچنین اعلام فرکانس شبکه‌های دیجیتال جدید در شبکه‌های سراسری بسنده شده است.
 
اما مدیرکل فرستنده‌های تلویزیونی و اف‌ام سازمان صداوسیما معتقد است که با خاموشی سیستم آنالوگ و به نوعی خارج شدن از سیستم سنتی( Broadcast) و استفاده از روش های جدید IPTV و IPMEDIA در بسیاری روستاها یا مناطق صعب‌العبور که پوشش دیجیتالی و حتی آنالوگ سخت و هزینه‌بر است، مخاطبان می‌توانند به محتوای شبکه های صدا و سیمای دسترسی یابند؛ ولی آیا دسترسی به روش‌های IPTV و IPMEDIA و آموزش نحوه استفاده از آن‌ها تا چه اندازه در چنین مناطقی امکان‌پذیر است؟