یادداشت مهاجرانی درباره تبرئه دانشجویان امیر کبیر

سید عطاء الله مهاجرانی در سایت شخصی خود نوشت:دانشجویان دانشگاه امیر کبیر که به جرم اهانت به مقدسات و مقامات ماه ها در زندان بودند، و از سوی برخی روزنامه ها و سایت ها و خبرگزاری های مدعی ارزش ها و دین و انقلاب ؛ تخته نشان هر نوع سخنی و اتهامی، تبرئه شده اند. می دانم که نباید به این تبرئه ها چندان دل خوش کرد، ناگاه از جایی نامه ای می رسد و تظاهراتی که نیاز به مجوز ندارد، آغاز می شود و بازی از سر گرفته می شود. مثل داستان هم میهن و پرونده هسته ای و...

اما گیریم که حکم دادگاه ، سخن آخر باشد و هیاهو های قابل پیش بینی راه به جایی نبرد. چه کسی از این دانشجویان عذر خواهی می کند؟ چه کسی ازخانواده های آنان حلالیت می طلبد؟ چه کسی پاسخگوی رنج سنگین مادران و پدران و ...این دانشجویان است. این قساوت ویرانگر از کجا آمده است؟

این موضوع هم مثل قتل دکتر زهرا شامل مرور زمان می شود؟ پس آن افسانه مثقال ذره کجاست؟ آن دکمه غصبی که اگر در پیراهن شما بود، نمازتان باطل است. آن آجر غصبی که اگر در بنای خانه تان به کار رفت، آن خانه نماز ندارد. این خون ها و هتک حرمت ها به اندازه ان دکمه ها و آَجر ها دلی را یا ذهنی را بر نمی آشوبد؟

باید یا حسرت گفت که هیچ وقت در تاریخ دانشگاه در ایران، پیش از انقلاب و پس از آن ؛ دانشجویان این قدر در معرض تهمت و تحقیر و فشار و زندان نبوده اند...

و البته هیچگاه هم دانشجویان دانشگاه ها مثل این سال ها استوار نایستاده اند.

به سر بلندت ای سرو که دراین شب زمین کن
نفس سپیده داند که چه راست ایستادی...