درخواست روزنامه قانون برای انتقال مذاکرات هسته ای به تهران

مصطفي داننده در روزنامه قانون نوشت:

چرخیدن سانتریفیوژ در کنار اقتصاد ایران، مهم‌ترین شعار حسن روحانی در جریان انتخابات ریاست جمهوری ایران بود. «شیخ دیپلمات» از همان روزهای ابتدایی  تکیه زدن به صندلی ریاست قوه مجریه به دنبال اجرایی کردن این شعار بود. برای عملیاتی کردن این خواسته، روحانی احتیاج به یک تیم قدرتمند که به خوبی با صحنه بین المللی آشنا باشد، داشت به همین خاطر به سراغ دیپلمات کار کشته ایرانی یعنی  محمد جواد ظریف رفت و پس از 10 سال پرونده هسته‌ای را به وزارت خارجه سپرد تا «آقای سفیر» و دوستانش زمینه چرخیدن سانتریفيوژها را در کنار اقتصاد ایران فراهم کنند.

ظریف وارد شطرنج دیپلماتیک با کشورهای 1+5 شد تا این شعار دولت محقق شود. مذاکرات سه گانه ژنو که در همین راستا شکل گرفته بود، زمینه یک توافق بزرگ را بعد از 10 سال  میان ایران و غرب فراهم آورد و طبق آن هر دو طرف موظف به رعایت مفادی شدند که زمینه از بین رفتن مشکلات را فراهم می‌ساخت. بعد از مذاکرات ژنو دو طرف اینبار راهی «وین» شدند تا بازهم پشت یک میز، آموزه‌های دیپلماتیک خود بر اساس منافع ملی را به کار بگیرند تا بتوانند اهداف خود را با کمترین هزینه‌ای به پیش ببرند. مذاکرات وین از نظر هر دو طرف مذاکرات خوب و مثبتی بود و طرفین با لبخند‌های معروف دیپلماتیک وین را ترک کردند تا مشخص شود روند پرونده هسته‌ای ایران در مسیر درستی قرار گرفته است و می‌توان به جرات گفت  که پرونده هسته‌ای ایران هر روز یک گام به جلو برمی‌دارد و به هدف نهایی ایران که استفاده کامل از انرژی هسته‌ای صلح آمیز و رفع تحریم‌های بین المللی است نزدیک می‌شود. این موفقیت‌های هسته‌ای در حالی شکل می‌گیرد که ما شاهد بازگشایی سفارت ایران در لندن هستم که نشان از موفقیت دیپلماسی ظریف در دیگر عرصه‌های سیاست خارجی است.

در این میان حضور اشتون در ایران برای بار اول در 18 اسفند ماه سال جاری و در آستانه دور بعدی مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5،  نگارنده به دنبال ارائه یک پیشنهاد به تیم مذاکره کننده هسته‌ای و جناب وزیر است؛ آقای دکتر ظریف! بعد از موفقیت‌های اخیر در عرصه دیپلماسی کشور در دولت تدبیر و امید، آیا بهتر نیست بعد از گذشت‌ سال‌های متمادی که مذاکرات ایران و کشورهای 1+5 در کشورهای اروپایی و بعضا آسیایی برگزار می‌شد، اینبار و در دور بعدی مذاکرات، ایران و تهران میزبان این شطرنج دیپلماتیک باشد؟

به نظر می‌رسد دیگر می‌شود پای دیپلمات‌ها را به کشورمان باز کنیم تا دور بعدی مذاکرات که بسیار مهم نیز هست به میزبانی ایران برگزار شود تا طرف‌های غربی در جغرافیای ایران و با مشاهده سرزمین‌، شهر، امکانات، زیبایی‌ها و مردم کشورمان پشت میز مذاکره بنشینند و در این باره گفت‌وگو کنند. حضور در جغرافیای ایران بدون شک می‌تواند زمینه ساز افزایش قدرت چانه زنی ایران در این مذاکرات شود. ایران به عنوان طرف اصلی این مذاکرات این حق را دارد که خواستار میزبانی طرف‌های این مذاکره باشد و به جای وین، ژنو، استانبول، آلماتی و... تهران را برگزیند تا در جغرافیای سرزمینی خودمان بر سر اهداف بزرگ‌مان مذاکره کنیم.