دورخیز اولین زن سیاهپوست برزیل برای ریاست‌جمهوری (+عکس)

مارینا سیلوا، فعال محیط زیست، در پی مرگ ناگهانی ادواردو کمپوس، کاندیدای حزب سوسیالیست برزیل، در یک سانحه هوایی، خود را به طور ناخواسته در مرکز کارزار انتخاباتی این کشور یافت.

 
به گزارش بی بی سی، او به عنوان وزیر سابق محیط زیست در دولت لوئیس ایناسیو لولا دا سیلوا، وجهه ملی و بین‌المللی لازم برای جایگزینی آقای کامپوس را دارا است.
 
خانم سیلوا سیاستمداری کارکشته با سابقه ای درخشان است. در سال ۲۰۱۰، او نامزد ریاست جمهوری از سوی حزب سبز بود و توانست با کسب ۱۹ میلیون رأی، انتخابات را به دور دوم بکشاند.
 
در آن زمان، او گفته بود که می‌خواهد "اولین زن سیاهپوست برخاسته از طبقه فقیر" باشد که به ریاست جمهوری می‌رسد.

ائتلاف های دشوار
 
بسیاری انتظار داشتند که او در سال ۲۰۱۴ دوباره شانس خود را امتحان کند.
 
ولی پس از آنکه حزب جدید التاسیس او، شبکه پایداری، موفق به جمع آوری ۵۰۰ هزار امضای لازم برای به رسمیت شناخته شدن نشد، او بعنوان کاندیدای معاون اولی به کارزار آقای کمپوس پیوست.

سرآغازی فروتنانه

ظاهر خانم سیلوا در ۱۰ سال گذشته تغییر چندانی نکرده است .خانم سیلوا در خانواده‌ای با ۱۱ فرزند در استان شمالی اکری، در قلب آمازون، بدنیا آمد. او هر روز، به همراه پدر و خواهران و برادرانش، برای جمع آوری کائوچو از درختان در جنگل راه می‌رفت.


 
او از همراهان چیکو مندز، رهبر اتحادیه تولیدکنندگان کائوچو که در سال ۱۹۸۸ بخاطر فعالیت‌هایش به قتل رسید، بود.
 
او در طول سال‌های کودکی‌اش، بارها به بیماری‌های شدید مبتلا شد – هپاتیت، مالاریا و آلودگی به فلزات سنگین. او همچنان موهای خود را پشت سرش می‌بندد و لباس‌های ساده را ترجیح می‌دهد.

 
در نتیجه او از سلامتی ضعیفی رنج می‌برد و به مجموعه بلندبالایی از چیزها حساسیت دارد – از جمله مواد آرایشی، عطر، نوشیدنی های الکلی و گوشت قرمز.
 
این موضوع در کنار اعتقاد شدید او به مسیحیت، سبک ظاهری او را تعیین کرده است. او آرایش نمی‌کند و لباس‌های ساده و موقر می پوشد.
 
او معمولاً موهای خود را به شکل ریز می‌بافد و در پشت سر خود می‌بندد.
 
این باعث شده که او شمایلی جدی داشته باشد. ولی به عقیده ریکاردو ایسمائل، کارشناس علوم سیاسی، این شمایل شخصیتی گرم و صمیمی را نیز به ذهن متبادر می‌کند.
 
آقای ایسمائل، که استاد دانشگاه کاتولیک ریودو ژانیرو است، می‌گوید: "او می‌تواند اعتماد رأی دهندگان عادی را به راحتی به خود جلب کند – با نشان دادن اینکه همیشه در دسترس است."
 
"هر جا که می‌رود، مردم دورش جمع می‌شود و او به آن‌ها اجازه می‌دهد که به او نزدیک شوند. او شاید ظاهری ظریف و شکننده داشته باشد، ولی رفتارش نشان از شخصیتی قوی و محکم دارد."
 
"او برزیل را می‌شناسد. درک او از مشکلات جامعه، از تجربه شخصی خودش و یا مشاهده آن‌ها از نزدیک در خیابان‌ها می‌آید."

موفقیت تحصیلی

تحلیلگران می‌گویند مارینا سیلوا چهره شخصیتی قابل دسترسی را از خود ارائه می‌دهد و رابطه خوبی با مردم دارد .

 
خانم سیلوا در ۱۶ سالگی زادگاه خود در میان کارگران تولید کائوچو در باگاکو را ترک کرد و برای تحصیل و درمان هپاتیتش به ریو برانکو، مرکز استان اکری، رفت.
 
راهبه‌ها او را به یک صومعه بردند و در نتیجه او اولین نفر در خانواده اش شد که خواندن و نوشتن یاد گرفت.
 
او در مصاحبه‌ای که سال‌ها بعد از آن با بی بی سی برزیل داشت گفت: "وقتی اسم خودم را در لیست قبولی این کلاس‌ها دیدم، زانو زدم و از خدا تشکر کردم. این لیست می‌گفت که من حالا باسوادم و درهای زیادی را به رویم باز می‌کرد."
 
او پس از اینکه صومعه را ترک کرد، به عنوان مستخدم خانگی مشغول به کار شد.
 
خانم سیلوا، بخاطر فعالیت‌هایش بعنوان وزیر محیط زیست در دولت لوئیس ایناسیو لولا دا سیلوا، در سطح بین‌المللی مورد تمجید بسیاری قرار گرفته است.
 
در طول پنج سال وزارت او، صدها نفر بخاطر جرایم علیه محیط زیست دستگیر شدند، بخش بی سابقه ای از اراضی برزیل تحت مناطق حفاظت شده بومیان قرار گرفت و سرعت جنگل زدایی در آمازون به طرز قابل مشاهده ای کند شد.
 
ولی او شاهد ناکامی هایی هم بود، از جمله تأیید کشت دانه‌های سویای دستکاری ژنتیکی شده، که او شدیداً با آن مخالف بود.
 
او که نگران از دست رفتن آرمان‌هایش بود، در سال ۲۰۰۸ از سمت خود استعفا داد و یک سال پس از آن، حزب حاکم کارگران را ترک کرد.

دستورکار برای تغییر
 
نظرسنجی های انجام شده در پی موج انتقادات از مخارج جام جهانی، فساد اداری و ضعف خدمات عمومی در سال گذشته، نشان می‌داد که خانم سیلوا تنها سیاستمداری بود که وجهه عمومی اش در اثر این ناآرامی ها نه تنها بدتر، که بهتر نیز شده بود.
 
به گفته داوید فلایشر، کارشناس علوم سیاسی در دانشگاه برازیلیا، او برای نسل جوان و کسانی که خواهان تغییرند جذابیت زیادی دارد.

مارینا سیلوا بخاطر فعالیت‌هایش بعنوان وزیر محیط زیست در دولت لولا دا سیلوا مورد تمجید فراوان قرار گرفته است .
 
او می‌گوید: "کسانی که به خیابان‌ها آمدند تا بگویند که نظام سیاسی برزیل آن‌ها را نمایندگی نمی‌کند هنوز تصمیم خود را درباره انتخابات نگرفته بودند و حالا بسیاری از آنان می‌خواهند به خانم سیلوا رأی بدهند."
 
با این حال برخی از منتقدان احزاب بزرگ و تاثیرگذار، نظر چندان مساعدی نیز درباره دیدگاه مذهبی سفت و سخت خانم سیلوا ندارند. نگرانی آن‌ها این است که خانم سیلوا درباره مسائل اجتماعی، مانند ازدواج همجنسگرایان و یا حق سقط جنین، بیش از اندازه محافظه کار است.
 
با وجود فروکش کردن اعتراضات، هواداران او معتقدند که انگیزه برای تغییر هنوز در جامعه وجود دارد.
 
آنها امیدوارند که میل به تغییر در کنار شرایط احساسی منجر به انتخاب او بعنوان نامزد حزب سوسیالیست، جان تازه‌ای به کارزار انتخاباتی او ببخشد.