وحشت ترک‌های آلمان از تجمعات 'پگیدا' در مخالفت با اسلام

چهار ماه است که تجمعات گروه اروپایی‌های "میهن‌دوست علیه اسلامی‌ شدن اروپا" (پگیدا) آلمان را فرا گرفته و باعث ایجاد نگرانی میان بزرگترین گروه مهاجر در آلمان یعنی ترک‌ها شده.

به گزارش بی بی سی، لامیا عادلگیزی، خبرنگار ترک‌تبار آلمانی، گزارش می‌دهد:

ظهور ”پگیدا" برای شیرین مانولیا ساک، زن ترک‌تبار ۲۹ ساله آلمانی، مثل ”یک فیلم ترسناک" است.

اصلی‌ترین دلیل برای آلمانی‌های ترک‌تباری که کشور زادگاه خود یعنی آلمان – کشوری با بیشترین تعداد مهاجران در اروپا – را ترک می‌کنند و به ترکیه می‌روند، اسلام‌هراسی است.


خیلی از آن‌ها هیچ‌گاه به ترکیه سفر نکرده‌اند و هر چه درباره آن می‌دانند از زبان والدینشان است. والدینی که خود به عنوان کارگر مهمان به آلمان آمده بودند و به‌خاطر شرایط بهتر زندگی تصمیم گرفتند در آلمان بمانند.

خانم ساک می‌گوید آن‌ها از تجمعات ”پگیدا" تعجب نکرده‌اند چون مساله جدیدی برای آن‌ها نیست. ترک‌های آلمان سال‌ها است که با تبعیض دست و پنجه نرم می‌کنند.

”داستانی کهنه"

به گفته خانم ساک ”جنبش تازه‌ تاسیس پگیدا همیشه در جامعه آلمان حضور داشته و خارجی‌ها – آن‌ها ما را این‌گونه خطاب می‌کنند – از فرهنگ‌ها و قومیت‌های مختلف، مخصوصا مسلمانان، همیشه با این نوع تبعیض و نژادپرستی مواجه بوده‌اند."


از دید او ”پگیدا" اصلی‌ترین تهدید برای جامعه چندفرهنگی آلمان است چون کسانی که این جنبش را نمایندگی می‌کنند به جریان‌های اصلی جامعه آلمان تعلق دارند.

تجمعات متقابل

بنیاد بِرتِلسمان پنجشبه گذشته نتایج تحقیقی را منتشر کرد که نشان می‌داد ۵۷٪ آلمانی‌های غیرمسلمان اسلام را یک تهدید تلقی می‌کنند و ۶۱٪ هم اعتقاد دارند که اسلام نمی‌تواند با سبک زندگی غربی وفق پیدا کند.

به ادعای صفحه فیسبوک ”پگیدا"، ترک‌های سکولار در این زمینه موفق‌تر بوده‌اند: ”مصطفی کمال آتاتورک، پدر ملت ترک، توانست با جدا کردن دین و دولت ترکیه را با موفقیت رهبری کند و با این کار ثابت کرد که یک کشور اسلامی هم شاید بتواند در این امر موفق شود!"

ترک‌ها و دیگر مهاجران مسلمان تجمعات متقابلی را در بعضی شهرها مثل برلین، کلن، درسدن، اشتوتگارت، مونیخ و هامبورگ برگزار کرده‌اند.

آخرین این تجمعات توسط ترک‌ها در همان زمان و مکانی برگزار شد که تجمع ”پگیدا" در پنجم ژانویه در برابر دروازه براندنبورگ شهر برلین در جریان بود.

جمیل گوسوف، نماینده ترک‌تبار حزب حاکم دموکرات مسیحی در پارلمان، به بی‌بی‌سی گفت ”ترک‌ها ترسیده‌اند".

حمله به مسجدها و شعارنویسی علیه ترک‌ها بر دیوار مدرسه‌ها در سراسر آلمان رو به افزایش است.

از نظر خانم گوسوف این تجمعات پیام‌های بسیار مهمی برای ترک‌های آلمان و همچنین نظام دموکراتیک آلمان دارند.

او که درباره تجمع برلین صحبت می‌کرد، گفت: ”ترک‌های آلمان بار دیگر نشان دادند که نمی‌خواهند نقش قربانی را بازی کنند و می‌توانند اتحاد خود را در برابر جریان‌های تفرقه‌افکن حفظ کنند."

تبعیض

به گفته خانم ساک سیر اخیر وقایع خیلی از ترک‌ها را ناراحت کرده. خیلی‌ها ترجیح می‌دهند به ترکیه برگردند چون چیزی از سال‌ها مبارزه با نژادپرستی، تبعیض اجتماعی و اسلام‌هراسی عایدشان نشده.

”هر چقدر هم برای اثبات خودتان و موفقیت تلاش کنید و نشان دهید که دنبال یک هم‌زیستی مسالمت‌آمیز می‌گردید، فایده نمی‌کند. دل آلمانی‌ها را نمی‌توان به‌دست آورد."

او به همین دلیل زندگی خود را بین برلین و استانبول تقسیم می‌کند.

بنابر نتایج تحقیقی که در سال ۲۰۱۳ از طرف بنیاد آموزش و تحقیقات علمی ترکیه و اروپا (تواک) انجام گرفت، بیشتر آن‌هایی که دارند به ترکیه برمی‌گردند به نسل سوم و چهارم مهاجران ترک تعلق دارند که همگی در آلمان زاده و بزرگ شده‌اند.

بین ۱۸ تا ۴۰ سال سن دارند و آلمان را ترک می‌کنند ”چون آینده‌ای برای خود در آلمان متصور نیستند".

زبان آلمانی آن‌ها در مقایسه با والدین و اجدادشان که به عنوان کارگر مهمان مهاجرت کردند بسیار خوب و روان است. با این حال، هماهنگ شدن با جامعه آلمان همچنان برای این آلمانی‌های ترک‌تبار مشکل است و از محرومیت و تبعیض اقتصادی رنج می‌برند، واقعیتی که بازگشت مجدد به ترکیه را برایشان جذاب می‌کند.

بنابر این تحقیق، ۶۳٫۰۰۰ ترک در سال ۲۰۱۳ از آلمان به ترکیه بازگشتند و به گفته فاروق سِن، مدیر تواک، بعید است که این عدد تغییر محسوسی در در سال‌های پیشرو بکند.

آقای سِن می‌گوید ”نتیجه تجمعات ’پگیدا‘ خلاف چیزی که می‌خواهند، خواهد بود. ترک‌ها تصمیم می‌گیرند بمانند و با سازماندهی بیشتر مقاومت کنند، مثل اتفاقی که در ابتدای دهه ۱۹۹۰ افتاد."

بازتاب این صحبت‌ها را می‌شد در حرف‌های یک مرد جوان ترک شنید؛ مردی بیست و چند ساله که در تجمع متقابل برلین حضور داشت می‌گفت با وجود این‌که شرایط در آلمان برایش نامساعد است ولی هیچ برنامه‌ای برای برگشتن به ترکیه ندارد.

او که خواهان برخورد جدی دولت با این مساله بود، می‌گفت: ”مساله خارجی‌هراسی و مخالفت با مهاجرت این یا آن گروه نیست؛ مساله اسلام‌هراسی است که ترسناک و مخوف است."