12 درصد زنان مطلقه‌ زیر 20 سال هستند

رییس انجمن مددکاری اجتماعی ایران گفت: طبق آمار سازمان ثبت احوال در 9ماهه اول امسال، 12 درصد مطلقه‌ها کم تر از 20 سال داشتند.

موسوی چلک در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به یکی از مشکلات اجتماعی کشور(به ویژه در 5_6 سال اخیر)، موضوع طلاق است، افزود: اگر جمعیت زیر 25 سال را در محاسبه آمار طلاق در نظر بگیریم اکثر مطلقه‌ها وهم چنین بخش اصلی طلاق ها در کم تر از 25 سالگی اتفاق می افتد.

وی ادامه داد: با بررسی روند 50 ساله کشور مشخص می‌شودکه روند طلاق همواره در جامعه رو به رشد بوده اما در چند سال اخیر این پدیده افزایش چشمگیری داشته است.

چلک افزود: در سال 92 به طور میانگین در مقابل هر پنج ازدواج یک طلاق در کشور داشتیم اما این آمار را نمی‌توان به تمام کشور تعمیم داد زیرا در برخی استان‌ها مانند تهران این نسبت کمتر از سه ازدواج و یک طلاق است و در استان البرز نیز تقریبا در مقابل هر سه ازدواج یک طلاق وجود دارد، درحالیکه در سیستان و بلوچستان میزان ازدواج زیاد بوده و طلاق بسیار کم است.

رییس انجمن مددکاری اجتماعی ایران ضمن اشاره به کاهش مدت زمان زندگی مشترک زوجین گفت: در گذشته عنوان می‌شد که بیشتر طلاق ها در پنج سال اول زندگی رخ می‌دهند اما در حال حاضر این زمان به دو سال کاهش یافته و حتی طلاق هنگام عقد نیز در حال رواج است .

وی با بیان اینکه در حال حاضر زنان جوان کشور با مسئله طلاق درگیر شده و این موضوع باعث تشدید آسیب‌های احتمالی آنان می‌شود، عنوان کرد: این زنان نیروی انسانی کشوربوده و در چرخه‌ انسانی کشورمی‌توانند بسیار موثر باشند و درگیری آنان با طلاق و به تبع آن سایر آسیب‌های اجتماعی، آنان را از مسیر توسعه کنار زده و همچنین باعث کاهش قدرت آنان می‌شود.

موسوی چلک با بیان اینکه جامعه نسبت به یک زن مطلقه دید خیلی خوبی ندارد، افزود:برای مثال در جامعه ما اگر زنی که دارای شوهر است با دوستانش به مسافرت برود، هیچ مشکلی ندارد اما اگر همین زن بعد از طلاق این عمل را تکرار کند، برچسب‌های اجتماعی متعددی به وی زده شده و با تحقیرات متعدد اجتماعی روبرو خواهد شد که این عوامل بستر ایجاد آسیب‌های اجتماعی متعدد را برای آنان فراهم می‌کند.

نباید به طلاق نگاه جزیره‌ای داشت

رییس انجمن مددکاری اجتماعی ایران همچنین به برگزاری "جشن طلاق" اشاره کرد و گفت: به دلیل رشد و افزایش آمار طلاق در حال حاضر قبح آن کمتر شده، درحدی که شاهد آن هستیم که برخی به برپایی جشن طلاق اقدام می‌کنند و یا حتی در برخی مواقع خود خانواده‌ها مشوق آن هستند.

وی با تاکید براینکه طلاق " حلال مغضوب" است،اظهار کرد: ممکن است در بعضی اوقات طلاق راهکار باشد اما به دلیل تبعات و پیامدهای اجتماعی که دارد در حوزه‌های آسیب‌های اجتماعی مورد بررسی و مطالعه قرار می‌گیرد.

چلک در ادامه تاکید کرد: نباید به طلاق نگاه جزیره‌ای داشت زیرا این موضوع تحت تاثیرعوامل مختلف بوده و شامل عوامل متعددی است که بخشی از آن حوزه های اجتماعی،فرهنگی و... را شامل می‌شود.

وی ضمن بیان اینکه پیشگیری اولین راه حل مقابله با طلاق است،گفت: برای پیشگیری از طلاق از دوران کودکی باید آموزش‌ها بر روی کودک و خانواده انجام شود تا نتیجه موردنظر حاصل شود.

چلک ادامه داد: باید ارتباطات بین فردی، مهارت‌های عام و خاص زندگی و... مانند مهارت‌های همسرداری، روابط زناشویی، فرزندپروری، روان‌شناسی جنس مخالف و... به افراد از کودکی و نوجوانی آموزش داده شود، تا بتوانند ازدواج موفقی داشته باشند.

وی در ادامه عنوان کرد: متاسفانه در بسیاری مواقع به ازدواج تنها به صورت یک ارتباط جنسی نگاه می‌شود که نگاه بسیاراشتباهی است.

رییس انجمن مددکاری اجتماعی ایران در ارتباط با این موضوع تصریح کرد:در همین حوزه نیز مشکلات بسیار زیادی وجود دارد برای مثال اغلب زوجین به علت ملاحظات اجتماعی متعدد این موضوع را در دادخواست‌های طلاق خود مطرح نمی‌کنند در حالیکه یکی از مهم‌ترین مشکلات ما در طلاق عدم رضایت جنسی است.

وی با بیان اینکه همه افراد دچار مشکلات می‌شوند اما نکته مهم این است که مردم باید یاد بگیرند همانطور که برای مشکلات ماشین خود به مکانیکی می‌روند برای حل مسائل زناشویی نیز باید به متخصصان این امر مراجعه کنند، عنوان کرد: اگر زوجین حتی قبل از ورود مشکلات به متخصصان امر مراجعه کنند می‌توانند از زندگی خود لذت ببرند اما متاسفانه در جامعه ما همواره وقتی که مشکلات به اوج می‌رسد به ارائه راه‌حل فکر میشود.

وی ادامه داد: واقعیت این است که "سواد اجتماعی" برای زندگی کردن درجامعه فعلی خیلی کم است و اگرچه در حال حاضر دسترسی به تکنولوژی و اطلاعات بیشتر شده اما این دستاوردها باعث لذت بردن از کیفیت زندگی نشده اند، زیرا حوزه اجتماعی همواره در کشور در حاشیه بوده و هم اکنون نیز دغدغه‌های اقتصادی اعم از سبد کالا و غیره بیش از مسائل اجتماعی مورد توجه است و نتیجه این نوع نگاه ، افزایش آسیب‌های اجتماعی در جامعه است.