نتایج تحقیقات دانشمندان آمریکایی نشان می دهد که کمبود اکسیژن و فلز سنگین "مولیبدن" در اعماق یک اقیانوس قدیمی تکامل حیات حیوانات روی زمین را در حدود 2 میلیارد سال به تاخیر انداخته است.
به گزارش مهر، محققان دانشگاه کالیفرنیا که نتایج یافته های خود را در تازه ترین شماره مجله "نیچر" منتشر کرده اند، با تجزیه آثار مولیبدن در رسوبات "شیست متورق" به این نتایج دست یافتند.
رسوبات شیست متورق، سنگهای رسوبی غنی از مواد غیرآلی هستند و به طور طبیعی در اعماق اقیانوسها یافت می شوند.
این محققان با تجزیه آثار فلز سنگین مولیبدن در این رسوبات کشف کردند که فقدان اکسیژن و این فلز سنگین در یک اقیانوس قدیمی توانسته است تکامل حیات حیوانات را به مدت 2 میلیارد سال به تاخیر بیندازد.
به گفته این دانشمندان با افزایش آغازین اکسیژن در اتمسفر زمین در حدود 4/2 میلیارد سال قبل، این عنصر حیاتی به سطح این اقیانوس رسیده است و مورد استفاده میکروارگانیسمهای ساکن این آبها قرار گرفت.
این درحالی است که تنوع این اشکال حیات تک سلولی در آن دوران همچنان پایین باقی ماند و به این ترتیب ارگانیسمهای چندسلولی تا حدود 600 میلیون سال قبل ایجاد نشدند.
این محققان در بررسیهای خود این فرضیه را مطرح کردند که کاهش اکسیژن می تواند حداقل در خصوص بخشی از این پرش تکاملی توضیح دهد. سپس با نسبت فراوانی فلز مولیبدن در قدیمی ترین رسوبات دریایی آن زمان کشف کردند که سطوح مولیبدن در این اقیانوس قدیمی که اکنون تنها رسوبات آن باقی مانده، بسیار کمتر از این میزان در دریاهای کنونی است.
این دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند: "این فقدان مولیبدن توسعه حیات جانداران پیچیده مثل حیوانات را به مدت تقریبا دو میلیارد سال از تاریخ زمین به تاخیر انداخت. این میزان مولیبدن احتمالا نقش مهمی در توسعه اولین اشکال حیات ایفا می کرده است."
همچنین اندازه گیری میزان اکسیژن در اقیانوسهای اولیه به دلایل مختلفی می تواند مهم باشد.