بهمن 93/ معاون اول در زندان

 عصر ایران –  مهم ترین خبر بهمن 1393 بی گمان اعلام حکم رسمی معاون اول و مرد شماره دو دولت محمود احمدی نژاد است.

  ساعت 21 و 45 دقیقه چهارشنبه اول بهمن 1393 خبرگزاری جمهوری اسلامی اعلام کرد: محمد رضا رحیمی معاون اول رییس جمهوری در سال های 1388 تا 1392 به «تحمل 5 سال و 91 روز حبس، رد مال ( بازگرداندن) دو میلیارد و 850 میلیون تومان و پرداخت یک میلیارد تومان جریمه» محکوم شده است.

  شعبه 11 دیوان عالی کشور این حکم را قطعی و لازم الاجرا اعلام کرد تا شمارش معکوس برای انتقال او به زندان اوین آغاز شود و افکار عمومی هم منتظر واکنش محمود احمدی نژاد بودند. هم او که دو سال قبل از آن از اعضای کابینه خود به عنوان خط قرمز یاد کرده بود و حالا همه منتظر بودند ببینند در قبال محکوم شدن بالاترین مقام دولت خود به فساد مالی چه واکنشی نشان می دهد. طنز تلخ ماجرا این بود که محمود احمدی نژاد با شعار مبارزه با فساد روی کار آمد و معاون اول محکوم شده او «رییس ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی» بود!

  حکم دیوان عالی کشور در حالی صادر شد که پیش تر شعبه 76 دادگاه کیفری استان تهران او را به 15 سال حبس و دو میلیارد و 850 میلیون تومان رد مال و یک میلیارد تومان جزای نقدی محکوم کرده بود و دیوان عالی کشور تنها مدت حبس را تقلیل داد و اتهامات مالی او را تایید کرد.

  همچنان همه منتظر واکنش رییس جمهور سابق بودند. هم او که در سال 1385 گفته بود «دست سوء استفاده کنندگان باید قطع شود. من از ریال ریال اموال ملت که به امانت نزد ماست صیانت می کنم » و در سال 91 آستانه تحمل خود را برخورد با یاران نزدیک خود اعلام کرده بود.

  دفتر محمود احمدی نژاد البته اطلاعیه ای صادر کرد اما بیشتر درصدد برائت رییس جمهور سابق از معاون خود برآمد و بیان این موضوع که اتهامات و محکومیت محمد رضا رحیمی مربوط به قبل از مسوولیت در دولت نهم و در دوران ریاست دیوان محاسبات است.

  در پی این واکنش محمد رضا رحیمی که هنوز به زندان نرفته بود در نامه ای سرگشاده به محمود احمدی نژاد نوشت: «چون دوست، دشمن است شکایت کجا برم؟!» و پرسید: «آیا نباید گواهی می دادید که زندگی من به ریالی مال حرام آلوده نیست؟»

  طبیعی بود که برای هر خواننده این متن این پرسش پدید می آمد که پس ماجرا چه بوده و کدام مال را باید برگرداند و جزای کدام جرم را تحمل کند؟

  خود رحیمی چنین پاسخ داد: «برای انتخابات مجلس هشتم، کمیته ای متشکل از برخی از چهره های اصول گرا تشکیل و بنا شد از کاندیداهای اصول گرا در سطح کشور پشتیبانی مالی شود. در میان افراد کمک کننده فردی به نام جابر ابدالی که از سوی برخی نمایندگان مجلس و مقامات قضایی و اجرایی به اینجانب معرفی شده بود برای کمک اعلام آمادگی کرد.» آنگاه از یک میلیارد و دویست میلیون تومانی گفت که به 170 نامزد نمایندگی مجلس پرداخته بود.

  جابر ابدالی یکی از متهمان اصلی پرونده بیمه ایران بود و همین پای رحیمی را به آن پرونده نیز باز کرد. گفته می شود رحیمی از دسته چک ابدالی به نامزدهای اصول گرا پول می داده و همین نشان دهنده رابطه نزدیک آن دو بوده است. بعدتر سخنگوی قوه قضاییه این اتهام را تنها یکی از جرایم معاون اول سابق ذکر کرد و گفت محدود به همین فقره نیست و بیان موارد دیگر یک مثنوی (هفتاد من کاغذ) خواهد شد.

  سرانجام محمد رضا رحیمی روانه زندان شد در حالی که محمود احمدی نژاد در آستانه انتخابات ریاست جمهوری و در 22 خرداد 1392 عالی ترین نشان خدمت را به او اعطا کرده بود و مشخص نشد تکلیف آن نشان چه می شود. زیرا به موجب آیین نامه اعطای های نشان دولتی نشان درجه یک خدمت به لحاظ مادی 100 سکه تمام بهار آزادی ارزش دارد و از حیث معنوی هم دارنده آن می تواند تسهیلات پژوهشی دریافت کند و حتی در زادگاه او تندیس دارنده نشان را بسازند و نصب کنند. زادگاه رحیمی روستای سریش آباد بود و به همین خاطر در دوره های دوم و سوم  از شهرستان قروه به مجلس شورای اسلامی راه یافت.

  در سریش آباد اما تندیسی از دارنده این نشان خدمت نصب نشد و خود به زندان اوین رفت هر چند اندک زمانی بعد به خاطر وضعیت همسرش مرخصی گرفت و در ایام مرخصی نیز خبری دایر بر دیدار احمدی نژاد با او منتشر نشد. البته عبدالرضا داوری از نزدیکان رسانه ای احمدی نژاد در مناظره ای با صادق زیبا کلام که در ماهنامه مهرنامه منتشر شده گفته است احمدی نژاد در جلسه ای در این باره گفته است: «نگذاریم زخمی به زخم های رحیمی اضافه شود».

  بهمن 93 با خبر داغ سیاسی آغاز شد و با یک خبر شگفت آور اجتماعی به پایان رسید.هوای غبار آلود چند شهر در استان های جنوبی خصوصا اهواز زندگی را بر مردم دشوار کرد و منتقدان دولت کوشیدند مسوولیت این وضعیت را تنها متوجه سازمان حفظ محیط زیست بدانند در حالی که روشن بود موضوع فراتر از یک سازمان است. کارشناسان مهم ترین علت را عملیات استخراج نفت و خشک شدن تالاب هورالعظیم در شمال استان خوزستان دانستند و عوامل دیگر از جمله وضعیت کشورهای همسایه و جنگ و خون ریزی در آنها را که توجه به محیط زیست را از مرتبه اول اهمیت خارج ساخته بود.

  برای این که بدانیم عرصه های سیاست و اقتصاد و حتی ورزش در ایران تا چه اندازه به هم وابسته است و سایه سیاست بر همه زمینه های دیگر سنگینی می کند می توان به یک مزایده بی مشتری در بهمن ماه اشاره کرد. دو باش گاه پرسپولیش و استقلال را هر یک به قیمت پایه 290 میلیارد تومان به مزایده گذاشتند اما حتی یک مشتری هم پیدا نشد. هر چند ظاهر این مزایده تنها به سازمان خصوصی سازی و موضوعی اقتصادی مربوط می شود اما این دو باشگاه در تمام سال های پس از انقلاب در چنیره سیاست گرفتارند و نشان می دهد که ورزش تا چه اندازه از زمینه های دیگر متاثر است.

  باشگاه هایی که مصادره شدند تا امکانات آنها در اختیار عموم قرار گیرد اما هر سال از پول همان عموم و از بودجه های نفتی ده ها میلیارد تومان پای آنها ریخته می شود و دارایی آنها همان برندی است که از گذشته مانده و گرنه دو ورزشگاهی که به عنوان اموال شان معرفی شده همان ورزشگاه هایی هستند که به اجاره در اختیار آنان بوده است و البته این نگرانی هم وجود دارد که اگر هم مشتریانی پیدا شوند انگیزه اصلی شان نه ارتقای دو باشگاه پر هوادار که ساخت و ساز در زمین دو ورزشگاه باشد!طنز این مزایده شاید هم در این باشد که مدیر عامل یکی از این دو هم اکنون در زندان است و خریدار نمی تواند چنین چشم اندازی را از نظر دور دارد.

  در بهمن ماه حامیان احمدی نژاد برای خنثی سازی موجی که به خاطر محکومیت معاون اول او درگرفته بود از راه اندازی سایت رسمی رییس جمهور سابق خبر دادند که به منزله بازگشت او به فعالیت های علنی سیاسی بود با یک فهرست بلند بالا با عنوان اعضای شورای سیاست گذاری. نام هایی که غالبا اظهار بی اطلاعی می کردند و کسانی چون خسرو معتصد هم گفتند « همکاری در حد پاسخ به مسایل تاریخی و ژئو جغرافیایی خواهد بود.»

  قدم زدن محمد جواد ظریف با جان کری در خیابان های ژنو نیز سوژه حملات رادیکال ها شد. اگر امروز سه شنبه یازدهم فروردین 1394 و در واپسین ساعات باقی مانده برای توافق ایران و 6 کشور به تفاهم برسند از آن پیاده روی هم به مثابه ابتکاری یاد خواهد شد که چه بسا شنود اسراییلی ها را ناکام گذاشت و اگر به هر دلیل این اتفاق نیفتد ظریف باید باز هم درباره این پیاده روی توضیح دهد!

  در بهمن 93 اما پربسامدترین نام محمد رضا رحیمی بود. به همین خاطر برخی از رسانه ها در یادکرد دکتر حسن حبیبی در دومین سالروز درگذشت او – 12 بهمن – از او با عنوان «معاون اول پاک» یاد کردند تا هم یاد آور آن 12 سالی باشد که در دولت های اول و دوم سازندگی و دولت اول اصلاحات معاون اول رییس جمهوری بود و هم محکومیت مرد شماره دو دولتی با ادعای پاک ترین دولت تاریخ ایران.

نام رحیمی به سبب خبر سازی در زمره چهره های سال نیز قرار گرفت. هر چند که با نگاه ارزشی نام او نمی توانست در کنار دیگران قرار بگیرد و نقش منفی به حساب می آمد و از منظر خبر سازی البته چهره بود. اصطلاح دولت «احمدی نژاد – رحیمی» نیز به تحلیل های سیاسی راه یافت.