عکاسی به ویژه امروز و با گوشی‌های هوشمند، تبدیل به امری شده ‌که تقریبا هر شخصی بنا به ذوق و سلیقه و توان و تجربه خود در آن مشغول است. در نتیجه دانستن برخی نکات عمومی‌تر در مورد عکاسی دیجیتال به شکل کلی می‌تواند برای هر کسی مفید باشد. یکی از این نکات، ایجاد ثبات و پایداری در تصویر، تثبیت تصویر یا Image Stabilization است.

تا چند سال پیش اگر قصد عکاسی یا فیلم‌برداری از یک سوژه را داشتید، نیازمند دستانی بدون لرزش بودید. در غیر این صورت، تصاویر شما چندان شفاف و واضح نبود. از همین روی، شرکت‌های مشغول در صنعت عکاسی دیجیتال به فکر راه حلی برای حذف این لرزش‌های دست برآمدند. این موضوع به ویژه در مورد گوشی‌های هوشمند بیشتر صدق می‌کند.

بنا بر این گزارش، به تازگی برخی تولید کنندگان گوشی‌های هوشمند نظیر اپل، سونی و سامسونگ از تکنولوژی ایجاد ثبات در تصویر یا Image Stabilization در دوربین اصلی هوشمند‌های خود استفاده کرده‌اند؛ اما جریان این تکنولوژی چیست و شما به عنوان یک کاربر چه چیزی را باید از آن بدانید؟

آشنایی با Image Stabilization و نحوه کار آن

مکانیزم ایجاد ثبات در تصویر

اول باید توضیح دهیم ‌این مکانیزم چگونه عمل کرده، تصویر را به ثبات می‌رساند. برای بسیاری ثبات در تصویر به معنی ایجاد تصاویر با کیفیت بیشتر و لرزش کمتر است. این موضوع صحیح است، ولی همه جریان را به درستی توضیح نمی‌دهد.

به شکل خلاصه Image Stabilization منجر به حذف و کاهش بخش‌های تار و مبهم عکس در دوربین‌های کامپکت می‌شود. اهمیت وجود این تکنولوژی حتی در دستگاه‌هایی با تمرکز کمتر بر frame rate مانند گوشی‌های هوشمند بیشتر هم شده است، زیرا به بهبود کیفیت در دوربین این دستگاه‌ها که سرعت شات پایینی دارند کمک فراوانی می‌کند.

انواع تثبیت تصویر و نحوه کارکرد آن

در بیشتر دستگاه‌ها دو نمونه از ایجاد ثبات در تصویر وجود دارد؛ نوع مبتنی بر سنسور و نوع مبتنی بر لنز.

نمونه مبتنی بر لنز توسط ابزاری است که در دور لنز قرار گرفته و ‌‌آزادانه‌ای چرخش دارد و به شکل Real-Time زاویه شات را تنظیم می‌کند. در دوربین‌های بزرگ این ابزار بسیار کاربردی است، زیرا هر لنز آپاراتوس مخصوص به خود را برای این موضوع ‌ دارد. در نتیجه می‌توان حدس زد که چرا یک چنین دستگاهی قابل استفاده بر ‌دوربین گوشی‌های هوشمند نیست.

در نتیجه باید از مکانیز‌ ثبات در تصویر مبتنی بر سنسور در گوشی‌های هوشمند یاری گرفت. همان گونه که از نام آن پیداست، این مکانیز برای ایجاد اصلاحات در تصویر به کلی وابسته به سنسور دوربین است. آپاراتوس در این مکانیزم کاملا بر طبق سنسور عمل می‌کند و نیازمند فضای بسیار اندکی است.

اما یک نمونه از ثبات تصویر باز هم مبتنی بر سنسور اما به گونه‌ای دیگر وجود دارد که نام آن را باید گونه دیجیتالی از ثبات در تصویر گذاشت. به این ترتیب که پیکسل‌های خارج از قاب تصویر به عنوان Buffer رندر ‌و از داده‌های آن‌ها برای کاهش ابهام پیکسل‌های اصلی استفاده می‌شود. البته نتیجه در مقایسه با ثبات با استفاده از آپارتوس لنز یا سنسور چندان حرفه‌ای نیست، ولی اکنون بسیاری از سازندگان گوشی‌های هوشمند میان رده از این تکنولوژی برای رقابتی کردن گوشی‌های خود و کاهش هزینه‌های بهره می‌گیرند.

حال اگر بگوییم کدام نوع از ثبات تصویر بهتر است، باز هم پاسخ بستگی به شرایط دارد. ایجاد ثبات در تصویر به روش مبتنی بر سنسور می‌تواند تصاویر با کیفیت و تا حد زیادی شفاف را در یک دوربین کامپکت به شما ارائه کند. اما اگر اندازه و حجم دستگاه مورد نظر نباشد در نتیجه ثبات تصویر مبتنی بر لنز بسیار دقیق‌تر و بهتر عمل می‌کند؛ اما اگر در این میان بهای دستگاه نیز مورد نظر است، باید قطعا به سراغ ثبات تصویر دیجیتالی رفت.

منبع: تابناک

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه