زندگي بعد از مرگ به روايت گوگل!

امروز فکر عجيبي به سرم زد، گوگل اهميتي به زنده يا مرده بودن شما نمي‌دهد. اينترنت کلا اهميتي به آنچه شما انجام داده‌ايد، نمي‌دهد. شما فقط دسته‌اي از اطلاعات محسوب مي‌شويد که به طريقي در ابر انبوهي از اطلاعات پيچيده، درهم بافته شده‌ايد، ابري که ما نام اينترنت را بر آن نهاده‌ايم.

به گزارش ايسنا، در وبلاگ "يك پزشك" به نشاني http://www.1pezeshk.com در نقل قولي از پست وبلاگي استن شرودر Stan Schroeder يکي از نويسندگان وبلاگ مشهور Mashable آمده است: اگر نگوييم بيشتر کاربران، دست کم بسياري از کاربراني که به اطلاعات دسترسي پيدا مي‌کنند، واقعا شما را نمي‌شناسند، آنها نسخه آنلاين شما را مي‌شناسند. بنابراين ممکن است در زندگي واقعي، مدت زيادي از فوت شما گذشته باشد، ولي نسخه آنلاين شما زنده و سالم باشد!

اين فکر گرچه ظاهرا بيمارگونه به نظر مي‌رسد، اما در واقع مفهوم مثبتي در خود نهفته دارد. قبل از دوره اينترنت کسي که فوت مي‌کرد، به جز در خاطرات کساني که دوستش داشتند، مرده بود. البته اين موضوع در مورد افراد استثنايي تا حدي متفاوت بود و آنها ممکن بود با نوشتن يک کتاب محبوب يا يک تحول علمي يا چيزي شبيه آن، ميراثي از خود به جاي مي‌گذاشتند، اما در عصر گوگل، همه از خود ميراث به جا مي‌گذارند.

در مورد اين مساله فکر کنيد، امروز مردم وبلاگ مي‌نويسند، در وبلاگ‌هاي ديگران کامنت مي‌گذارند، «فيد»هايشان را به اشتراک مي‌گذارند، در انجمن‌ها گفت‌وگو مي‌کنند، عکس‌هايشان را در فليکر به اشتراک مي‌گذارند، ويدئوهايشان را در يوتيوب به اشتراک مي‌گذارند و در فيس‌بوک، ماي‌اسپيس، ديگ، رديت و توييتر کارهاي مشابهي مي‌کنند. همه اين مجموعه فعاليت‌ها، دنباله ملموسي از هر کس به جا مي‌گذارد که به جز قسمت خصوصي آنها، به آساني قابل دستيابي است.

در گوگل دنبال من، پيت، آدام، مارک، کريستين يا شان بگرديد، به آساني صدها -اگر نه هزاران- صفحه اطلاعات مختلف به وجود آمده توسط آن شخص يا شخص ديگري درباره او پيدا خواهيد کرد. شما حتي مي‌توانيد دريابيد که ما به چه موسيقي گوش کرده‌ايم. در واقع با سرويس جديد FriendFeed، شما مي‌توانيد بفهميد که هر کس در هرساعت از شبانه‌روز در کجا بوده است.

هر کاري که شما مي‌کنيد، اطلاعات محسوب مي‌شود. بسياري از آنها نامربوط هستند، اما بعضي از آنها براي هر کس جالب هستند. با ابزارهاي جالبي که ما در حال حاضر در دسترس داريم، مي‌توانيم از چيزهاي مهم زندگي‌مان مجرايي به سوي کشوهاي اطلاعاتي باز کنيم. کشوهاي اطلاعاتي‌اي مثل توييت و پست‌هاي وبلاگي و نوشته‌هاي انجمن‌ها.

بر حسب اهميتي که اين خرده‌ريزهاي اطلاعاتي متوجه خود مي‌کنند، گوگل آنها را رتبه‌بندي rank مي‌کند. يک پست وبلاگي خوب ممکن است در طي چند دهه از سوي هزاران منبع مرتبط و با رتبه بالا، لينک شود.

حتي اگر جنبه فسلفي مساله را در نظر نگيريم، گوگل به ما جاودانگي مي‌دهد. دانستن اينکه پس را مرگ شما، شخصي که علاقمند کار و زندگي شما باشد، مي‌تواند به آساني اطلاعات زيادي در مورد شما پيدا کند، بسيار هيجان‌انگيز است. در واقع بارها شده که من يک نوشته آموزشي يا پست خوبي را در وبلاگ يا انجمني خوانده‌ام و بعد، متوجه شده‌ام که نويسنده‌اش ديگر در ميان ما نيست.

استقبال از جنازه سربازان آمریکایی با حضور ترامپ (فیلم)

تماشاخانه

دو دقیقه «خشونت واقعی و بی‌رحم» در سینمای گانگستری (تماشا کنید)

بحرین چگونه از ایران جدا شد ؟ نزدیک به ۲۰۰ سال کشمکش ؛ از مرگ کریم‌خان زند تا مصاحبه عجیب شاه / وقتی شاه نگران جزایر سه‌گانه بود (فیلم)

فیلم های دیگر