جذابيت دختران ايران براي رسانه هاي خارجي

مسابقه رالي استانبول از سري مسابقات IRC و ERC در تاريخ 4 تا 6 آوريل 2008 در شهر استانبول کشور ترکيه برگزار شد.

اين مسابقه با حضور بيش از يکصد شرکت کننده از کشورهاي ترکيه، فنلاند، بلغارستان، ايتاليا، جمهوري چک، فرانسه، ايران، سوئد در کلاس هاي N3، N2 ، A7 ، N4 و A6 برگزار شد و از ايران هم من همراه با فاطمه احمدي(نقشه خوان) به عنوان تيم زنان با خودرو فورد K و به صورت شخصي در اين رقابت شرکت کرديم.

همراه ما دو تيم از آقايان هم شرکت کرده بودند اما از ابتدا مشخص بود حضور تيم دختران ايران با حجاب اسلامي براي حاضران در اين رقابت ها جذابيت ويژه يي داشت.

در طول دو روز رقابت فشرده شرکت کنندگان بايد در 15 تست سرعت تکنيک خود را به رخ حريفان مي کشيدند. مسافت روز اول 445 کيلومتر (154 کيلومتر تست سرعت خاکي و 291 کيلومتر جاده آسفالت) و مسافت روز دوم 226 کيلومتر(102 کيلومتر تست سرعت خاکي و 164 کيلومتر جاده آسفالت) بود.

تست هاي سرعت شامل سربالايي، سرازيري، پيچ هاي تند، گذر از رودخانه و مناطق کوهستاني، جاده هاي لغزنده و باريک بود که در روز دوم به علت بارندگي برخي از مسيرها به شدت لغزنده بود و مهارت کامل راننده را مي طلبيد.

از نکات قابل توجه اين رالي که کمتر در رالي هاي داخلي به چشم مي خورد برگزاري مرتب، قانونمند و اصولي رالي بود. به گفته مسوولان فدراسيون ترکيه برگزاري و اجراي اين رالي را يک تيم 900 نفره برعهده داشتند که همگي وظايف خود را به صورت کامل انجام مي دادند.

اين تيم 900 نفره همچنين وظيفه برگزاري مسابقات فرمول يک و مسابقات رالي WRC را در ترکيه به عهده دارند. حضور امداد آتش نشاني و آمبولانس در ابتدا و در طول تست هاي خاکي بر ايمني اين رالي جذاب و ديدني افزوده بود.

تفاوت عمده اين رالي با رالي هاي داخلي برگزاري رالي به صورت آزاد بود. به اين ترتيب که شرکت کنندگان در دو روز در نظر گرفته شده قبل از شروع مسابقه که به آن Recconnaissance مي گفتند بايد طبق نقشه هاي داده شده، از تست هاي سرعت نقشه برداري دقيق به عمل مي آوردند.

اين مسير مي توانست حداکثر سه بار توسط شرکت کنندگان طي شود. اولين بار راننده پيچ ها و مسير را براي نقشه خوان بازگو مي کرد.
در مسير دوم نقشه خوان همان مطالب نت برداري شده را براي راننده مي خواند و در سومين مرحله هماهنگي نهايي بين نت هاي برداشته شده و مسير مسابقه به عمل مي آمد.

راننده و نقشه خوان به اتفاق هم و طبق استانداردهاي قراردادي خود، نقشه دقيق تست سرعت (شامل پيچ ها و زاويه آنها، سرازيري يا سربالايي مسير و...) را يادداشت کرده و در روز مسابقه از روي اين نوشته ها تست سرعت را مي پيمودند.