در تصور عمومی، هندی ها بیش از هر چیز با ادویه، یوگا و فیلم های بالیوود شناخته می شوند؛ اما در این میان، نکته ای هست که از هر چیز در مورد هندی ها بیشتر صدق می کند: مدیریت شرکت های بزرگ از سراسر دنیا و بسیاری از شرکت های چند ملیتی در ایالات متحده. آخرین نمونه در این خصوص، موضوع ساندرا پیچای مدیر عامل جدید گوگل است که پله های ترقی را به سرعت گذرانده است. وی به ساتیا نادلا هندی پیوسته است که سال گذشته توانست بالاترین مقام در شرکت مایکروسافت را از آن خود کند و همچنین نباید از هندی های بزرگی که سایر شرکت ها نظیر CitiBank، MasterCard و PepsiCo را مدیریت میکنند غافل بود.

چرا بزرگترین شرکت ها دنیا را هندی ها مدیریت میکنند؟

بر اساس پژوهش مؤسسه Harvard Business Review تا میانه سال 2013 جایگاه متخصصان هندی در مطالعه Fortune Global 500 – که مربوط به مدیرانی است که شرکت های بزرگ خارج از کشور خود را مدیریت می کنند – به 30 درصد ارتقا یافته است. این موضوع هند را در مقایسه با کشورهایی نظیر سوییس و انگلستان قرار می دهد. به دلیل آنکه این موفقیت ها از سوی هندی ها بزرگ و برای سایر هموطنان آنها قابل رویت است، در نتیجه خود انگیزه ای برای سایر هندی هاست. این نکته که از دل کشوری مانند هند که تا همین اواخر کشوری مترادف با فقر و بی چیزی بود، اکنون مدیران برجسته بزرگترین شرکت های دنیا ظهور می کنند، منبعی برای غرور و افتخار ملی هندی هاست.

البته نکته مهمتر در این میان آنکه افرادی همچون پیچای و نادلا، مدارج عالی خود را در مدیریت و کسب و کار در بزرگترین و معتبرترین دانشگاه های ایالات متحده طی کرده اند، نه در هندوستان. به عبارت دیگر، این راز بزرگ در بخش مهمی مربوط به آن چیزی است که در دانشگاه های آمریکا می گذرد و یا حداقل مربوط به چیزی است که تا قبل از محدود شدن مهاجرت به آمریکا در 11 سپتامبر به شکلی صحیح ادامه داشت. با نگاهی دقیق تر، موضوع درباره چیزی است که در شبه قاره هند با اشکال روبه روست.

یکی از نقطه های امیدبخش و غرورآفرین برای هندی ها این است که آنها حداقل در این زمینه از رقیب سنتی خود یعنی چین جلوتر هستند. در اصل بعد از انتصاب نادلا به مدیریت مایکروسافت در فوریه 2014، چین به شدت از هند در این موضوع عقب افتاده است، زیرا تا میانه سال 2013 تعداد مدیران بزرگ هندی الاصل که شرکت های بزرگ خارج از خانه را مدیریت می کنند، به سه عدد رسیده بوده که البته چین حتی یک مورد را به نام خود ثبت نکرده است. اکنون نادلا و پیچای این رقم را به 5 عدد هندی بزرگ رسانده اند.

چند نکته در مورد عملکرد ضعیف چینی ها در این حوزه وجود دارد؛ نخست اینکه هندی های تحصیل کرده به خوبی انگلیسی سخن می گویند و با فرهنگ آمریکایی راحت ارتباط برقرار می کنند. این موضوع در مورد بسیاری از رقبای چینی آنها صدق نمی کند. در مورد شرکت های تکنولوژیک نظیر گوگل و مایکروسافت، هندی ها از یک فرهنگ غنی تکنولوژیک به شکل ذاتی برخوردارند که قرابتی با فرهنگ تکنولوژیک شرکت هایی نظیر گوگل و مایکروسافت دارد.

اما نکته دیگر در این باره که چرا نه تنها در سطوح مدیریت عالی بلکه حتی در زنجیره مدیریت سطح بالای شرکت های بین المللی هندی ها بیش از چینی ها حضور دارند. این موضوع و نکته به اقتصاد قوی چین ـ که هند حداقل در این حوزه به شدت از رقیب خود عقب است ـ بازمی گردد؛ برای مثال باید به این موضوع اشاره کرد که شرکت های بزرگ چینی حقوق و مزایایی را به مدیران سطح بالای خود پرداخت می کنند که تقریبا برابر با جایگاه مدیران در شرکت های بزرگ آمریکایی است. در حالی که حقوق و مزایای مدیران در شرکت های بزرگ هندی اگر به نرخ رسمی ارز تبدیل شود – و نه بر اساس قدرت خرید – در این خصوص بسیار از چین پایین تر است. بر اساس تحقیقات مؤسسه Tower Watson در سال 2014 حقوق مدیران در چین چنانچه به دلار مقایسه شود، دو برابر در مقایسه با همتایان خود در هند است.

نکته بسیار مهم دیگر در این موضوع این است که علیرغم آنکه کشور چین با مشکل آلودگی محیط زیستی مواجه است – که البته هند نیز در این مورد دست کمی از چین ندارد – اما چین مقصد بزرگی برای مهاجرت کاری است. در پژوهش سال 2013 HSBC چین در میان 37 کشور مورد مقایسه مقصد شماره یک برای مهاجرت بوده است؛ به عبارت دیگر، باید گفت هند در این مورد علاقه کمتری به دسترسی به بازار کار بین الملل در مورد مدیران سطح بالا دارد. بزرگترین شرکت های هندی علاقه مند به استخدام مدیران محلی، به ویژه از خانواده بنیانگذار شرکت را دارند. شرکت های بزرگ هندی حتی آن دسته که در جریان جهانی شدن قرار گرفته اند، معمولا با ساختاری مطلقه اداره می شوند. برای مثال، استخدام مدیران در سطح بالا از زنجیره خانوادگی را می توان در مورد شرکت Tata در هند دید.

یکی از مهمترین دلایل این موضوع را باید آشنایی به روند ها و شبکه های کاری شرکت و ارتباطات آن با بروکراسی هند و دسترسی به حکومت و وزیران دانست که منجر به آن می شود که مدیران محلی و خانوادگی برای شرکت های بزرگ انتخاب شوند. در این مورد، هند شباهت بیشتری به ژاپن دارد تا آمریکا و انگلستان.

این موضوع منجر به آن می شود که هندی ـ آمریکایی هایی نظیر نادلا و پیچای، فرصت های بیشتری در بازار کار بین الملل در مقایسه با وطن اصلی خود داشته باشند و تأثیرات منفی این موضوع بر اقتصاد هند انکارناشدنی است. در واقع هرچند استخدام مدیران ارشد در شرکت های بزرگ می تواند برای هندی ها غرور آفرین باشد، برنده اصلی در این میان، همان آمریکایی - هندی ها هستند، زیرا در مدلی کار می کنند که به خوبی توان تطابق و کار در آن را دارند.

منبع: تابناک

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه