شیر طلای افتخاری ونيز به برتران تاورنیه اهدا شد

تاورینه با دو فیلم تاكنون در جشنواره فیلم ونیز حضور داشته كه یكی «حدود نیمه شب» در سال ۱۹۸۶ و دیگری «ال ۶۲۷» در سال ۱۹۹۲ بوده است.

اولین فیلم این كارگردان ۷۴ ساله «ساعت ساز سن پل» نام داشت که سال ۱۹۷۴ براساس رمان ژرژ سیمنون ساخته شد و توانست جایزه بزرگ هیات داوران جشنواره برلین را از آن خود کند.

بیشتر کارهای اولیه تاورنیه بر داستان‌های مرموز و اسرارآمیز تمركز دارند، اما موضوع‌های اجتماعی در کارهای بعدی وی آشکارتر ترسیم می‌شوند. نگاه چپ گرایانه وی در فیلم های «زندگی و دیگر هیچ» و «کاپیتان کنان» برجسته‌تر است.

در سال ۱۹۸۴ تاورنیه برای فیلم «یکشنبه در بیرون شهر» جایزه بهترین کارگردان جشنواره فیلم کن را تصاحب كرد. او برای فیلم «زندگی و دیگر هیچ» (۱۹۸۹) جایزه بهترین فیلم خارجی زبان بفتا را به دست آورد. این فیلم روایت زندگی مردی‌ است که کارش یافتن هویت سربازانی است که هنوز مرگشان پس از جنگ جهانی اول به ثبت نرسیده است. وی در ۱۹۹۵ فیلم «طعمه» را براساس رمانی اثر مورگان اسپورتس ساخت و توانست برنده خرس طلایی جشنواره برلین شود.

این فیلمساز پس از «لولای مقدس» که سال ۲۰۰۴ نتوانست نظر مثبت منتقدان سینمایی را جذب کند تا سال ۲۰۰۸ فیلمی را جلوی دوربین نبرد. فیلم بعدی وی «مه الکتریکی» در سال ۲۰۰۹ به عنوان محصول مشترک فرانسه و آمریکا اکران عمومی شد و نقش‌های اصلی این فیلم را تامی لی جونز و جان گودمن بازی کردند.