عصر ایران؛ مصطفی داننده- «اقتدار» واژه‌ای است که بسیاری آن را ایستادن تعریف می‌کنند و حاضر نیستند هیچ واژه‌ی دیگر را برای تعریف این کلمه به کار ببرند. آنها اقتدار ایران را در ایستادن و امتیاز ندادن به غرب می‌دانند. آنها به این فکر می‌کنند که اگر رئیس جمهور یا رئیس مجلس به مجامع جهانی می‌رود باید شدیدترین انتقادها را نثار غربی‌ها کند. آنها برای این کار سخنرانی‌های احمدی نژاد در سازمان ملل و رفتار سعید جلیلی در مذاکرات هسته‌ای را مثال می‌زنند و آنها را نماد اقتدار ایرانی در عرصه بین المللی می‌دانند.

به عقیده نگارنده معنای اقتدار را می‌شود در دیپلماسی و گفت‌وگو نیز جستجو کرد. با بررسی توافق هسته‌ای و دستاوردهای آن می‌شود گفت که ایران بعد از برجام به یک اقتدار منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای دست پیدا کرده است.

درحالی که خاورمیانه درگیر جنگ، خونریزی و ناامنی است، ایران توانست با گفت‌وگو مهم‌ترین پرونده سیاسی و امنیتی خود - که بیش از 12 سال درگیر آن بود - را حل کند و تبدیل به تنها کشوری در جهان بشود که از طریق دیپلماسی از ذیل بند هفتم منشور سازمان ملل خارج شده است. ایران در قلب منطقه پرآشوب خاورمیانه، دیپلماسی را در جهان نهادینه کرده است.

همیشه فریاد زدن بر سر اسرائیل نشان اقتدار نیست. گاهی این فریادها باعث می‌شود که دشمن بیشترین سود را ببرد. درست مانند زمانی که با فریادهای احمدی نژاد، ایران تبدیل به کشوری منزوی در منطقه و جهان شده بود. دولت روحانی با توافق هسته‌ای توانست اسرائیل را منزوی کند. این روزها رئیس جمهور آمریکا برخلاف نظر اسرائیل سخت پای توافق با ایران ایستاده است. سنای آمریکا که همواره مورد حمایت لابی صهیونیستی بوده از توافق هسته‌ای دفاع می‌کند و 42 سناتور کاری می‌کنند که توافق هسته‌ای با ایران حتی احتیاجی به وتوی اوباما هم نداشته باشد.

برجام کاری کرده است که کسانی که در صحن علنی سازمان ملل، ایستاده برای نقاشی نتانیاهو علیه برنامه هسته‌ای کف می‌زدند، امروز او را ابلهی بخوانند که در حال دست و پا زدن بیهوده است.

هیچگاه ایران تا این اندازه موفق نشده بود اسرائیل را با بحران مشروعیت روبه رو کند. ایران تاکنون نتوانسته‌ بود اینگونه اجماع جهانی را علیه اسرائیل شکل بدهد. امروز جهانیان کنار ایران ایستاده‌اند و به نخست وزیر اسرائیل «نه» می‌گویند و از دیپلماسی طرفداری می‌کنند.

توافق هسته ای وین باعث شده است کشورهای عربی منطقه احساس خطر کنند و از ارتقای قدرت سیاسی اقتصادی ایران بترسند. آنها از اینکه ایران بتواند قدرت برتر اقتصادی منطقه بشود در هراس هستند و این هراس آیا به معنای اقتدار ایران نیست؟ مگر قرار نبود که ایران در سال 1404 تبدیل به قدرت اول منطقه شود؟ حالا این توافق با باز کردن درهای ایران به سوی جهانیان، این امکان را فراهم می‌کند تا ایران تبدیل به قدرت برتر منطقه از لحاظ اقتصادی و سیاسی شود. عربستان، قطر و امارات در کنار اسرائیل مهم‌ترین دلواپسان توافق هسته‌ای هستند. آنها می‌دانند دوستی ایران و جهان یعنی از سکه افتادن آنها.

اقتدار ایران امروز باعث شده است اختلاف شدیدی میان دموکرات‌ها و جمهوری‌خواه‌ها در آمریکا ایجاد شود. این درحالی بود که در سال‌های گذشته همه آنها ایران را عامل ناامنی منطقه می‌دانستند اما حالا بخشی اعظمی از آمریکا از توافق هسته‌ای دفاع می‌کند.

شاید کمتر کسی به یاد داشته باشد که در جهان تظاهراتی در دفاع از ایران انجام شده باشد. اما این روزها شاهد هستیم که در کشورهای مختلف جهان در حمایت از ایران و توافق هسته‌ای تظاهرات صورت می‌گیرد و از همه خواسته می‌شود از توافق هسته‌ای حمایت کند.

دیپلماسی دولت یازدهم باعث شده است تا اقتدار ایران در جهان از طریق دیپلماسی گسترش پیدا کند. بهترین واژه‌ای که می‌شود در تعریف سیاست خارجی دولت روحانی بیان کرد؛ «دیپلماسی اقتدار» است.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه