در مرکز دفن زباله امان آباد اراک چه می گذرد؟

روزانه بیش از 300 تن پسماند شهری و 4 تن پسماند بیمارستانی و عفونی تحویل  مرکز دفن زباله امان آباد اراک می شود.

این مرکز مستقیماً بر روی آبخوان قرار داشته و دفع غیربهداشتی زباله های شهری و بیمارستانی و عفونی باصطلاح بی خطر شده(!) موجب نفوذ شیرابه زباله ها به بستر آب های پذیرنده می گردد.

وقتی دفن، غیربهداشتی باشد زباله ها در اثر تخمیر و همچنین در اثر ورود نزولات جوی، ایجاد شیرابه می نمایند و این شیرابه راهی جز نفوذ به خاک منطقه و بستر های آب پذیرنده ندارد.

از سوی دیگر، خاک آلوده در هر باد و توفان ذرات آلوده میکروبی را به شکل ریزگرد آرام آرام به دستگاه تنفسی شهروندان اراکی می دهد و گویا مسئولان راهی جز بستن چشم به روی این پدیده، پیشه ننموده اند.

عین همین آلودگی در آب بستر پذیرنده قابل ردیابی خواهد بود که تمام آبهای برداشتی چاههای پایین دستی برای شرب و کشاورزی دارای آلودگی شدیدی می باشند.

تجمع حیوانات و جانوران موذی و پرندگان آلوده و همچنین حشرات در این مرکز و انتقال انواع بیماری های مسری از دیگر عواقب پدیده دفن غیربهداشتی است.

آیا تا به حال کسی از مسئولین محترم پرسیده است که اگر زباله های بیمارستانی و عفونی پیش از تحویل به مرکز دفن توسط بیمارستان ها و مراکز درمانی بی خطرسازی می گردند پس چرا هر مرکز درمانی به ازای هر کیلوگرم پسماند تحویلی رقمی قریب به 20000 ريال برای مدیریت و دفن پسماندش می پردازد؟

مگر نه این است که پسماند بیمارستانی و عفونی پس از بی خطرسازی، ماهیتی معادل پسماند عادی و شهری دارد؟! پس علت پرداخت این هزینه گزاف آیا چیزی جز عدم بی خطرسازی پسماند توسط مراکز تولید کننده آنها می تواند باشد؟

آیا تا به حال کسی از پزشکان، دندانپزشکان، تزریقاتی ها و تولید کنندگان خرد پسماندهای عفونی پرسیده است که پسماند خود را چگونه بی خطر سازی و تحویل مرکز دفن می دهند؟

آیا اصلا تا به حال کسی به این مسأله اندیشیده است؟

آیا این امر تا به حال کوچکترین دغدغه ای برای شهردار محترم و مدیر عامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری پدید آورده است؟

آیا گوشه ای از ذهن این مسئولین به این مقوله که آب و خاک و هوای آلوده شده توسط این بزرگواران میهمان سفره خانواده و عزیزان خودشان نیز می گردد، درگیر شده است؟

آیا مسئولین محترم می دانند که در مدیریت پسماند شهری جزئی تحت عنوان جزء ویژه قرار دارد؟اسم ویژه را ما در ایران برای کاهش بار مسئولیت از پسماند خطرناک استحاله و استخراج نموده ایم. در تمام دنیا این جزء را به نام پسماند خطرناک می شناسند.

آیا باتری هاتی فرسوده، قطعات و وسایل الکترونیکی حاوی فلزات سنگین، پسماندهای دارویی و یا شیمیایی خانگی، لامپ های کم مصرف و مهتابی طی فرهنگ سازی خاصی از پسماند ورودی مرکز دفن جدا می گردند یا مستقیماً همراه با سایر  زباله ها، دفن و به خرد آب و خاک و هوای منطقه می روند؟

آیا کارخانه پردازش همیشه تعطیل سازمان پسماند اراک با میلیاردها تومان سرمایه گذاری از محل بیت المال بخش ویژه و بخش قابل بازیافت پسماند را جداسازی می کند و یا اجازه ورود هر چیزی را به عنوان پسماند عادی به محل های تعبیه شده دفن بهداشتی می دهد؟

شاید مسؤولان پنداشته اند که ورود انواع آلاینده ها به دستگاه تنفسی و جهاز هاضمۀ شهروندان اراکی به واسطه صنایع پرتراکم استان مرکزی و کلان شهر اراک نیاز به مکمل های غیربهداشتی دارد که این گونه غیر مسئولانه، دفن غیربهداشتی را پیشه نموده و جان و مال همشهریان خود را با مخاطره روبرو می سازند!

استان مرکزی از جمله شهرهای اراک و ساوه خود به خود با مخاطرات زیست محیطی بزرگی از جمله آلودگی هوا روبرو هستند لذا ما با بی تدبیری خودمان این آلودگی را به خاک و آب سرایت ندهیم ، بگذارید مردم تنها با هوای آلوده دست و پنجه نرم کنند ، آب و خاک را نجات دهید .