تساوي و توازن ميان مديريت ارتباطات و توسعه همه‌جانبه

حميدرضا عسگري در روزنامه آفرینش نوشت: مسئله برقراري ارتباط آسان تر با ديگران، همواره ذهن بشر را به خود مشغول داشته است. سعي انسان از آغاز بر اين بوده است که وسيله اي براي انتقال سريع پيام خود پيدا کند. اين انگيزه باعث شده تا دنياي ارتباطات، فراز و نشيب هاي فراواني را طي کند و در هر دوره از تاريخ، ابزار خاصي در اين زمينه اختراع شود و مورد استفاده قرار گيرد.

عصر حاضر را نيزمي توان عصر ارتباطات ماهواره اي و اينترنتي دانست؛ چرا که امروزه ماهواره و اينترنت بزرگ ترين و عمده ترين نقش را در بين وسائل ارتباطي بر عهده دارند. امروزه آن قدر اينترنت در زندگي بشر راه پيدا کرده است که گويي زندگي بدون آن در زمينه هاي اقتصادي و سياسي و اجتماعي دچار اختلال شده و نوعي احساس واپسگرايي در افكار عمومي جامعه نمود پيدا مي كند و در مظاهر مختلف زندگي عملا مشكلاتي به وجود مي‌آيد.

امروز حيطه ارتباطات به ابزار اصلي حكومت‌ها براي نيل به اهداف مختلف تبديل شده است. تسهيل همگرايي سياسي درعرصه داخلي وبين المللي، توسعه شهر نشيني، ارتقاي سطح سواد و آموزش، افزايش مناسبات و مبادلات فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و علمي، توانايي تغيير تصورات منفي درميان جوامع ديگر و گسترش صلح وامنيت جهاني و منطقه اي، و ازهمه مهمتر كمك به گسترش آزادي و احترام به حقوق انساني، چرا كه جوهر آزادي و عدالت خواهي، بسط اطلاعات و ارتباطات و تسهيل آن براي جوامع است.

تمام اين موارد تنها بخش كوچكي از خاصيت‌ها و مزاياي ارتباطات بود كه متاسفانه دركشورما هنوز به طور شايسته مورد توجه قرار نگرفته و بعضاً با كم لطفي‌هايي مواجه شده است. براين امر واقفيم كه استفاده ناصحيح از هر وسيله و ابزاري مي‌تواند براي انسان مخرب باشد. همينطور مقوله ارتباطات نيز از اين قاعد مستثني نيست، ودرصورت استفاده غلط از آن آسيب‌هايي براي فرد و جامعه به همراه خواهد داشت.

اما اين امر دليلي براي نفي كلي محاسن استفاده از اينترنت، ماهواره و ديگروسايل ارتباطي نيست. البته ضروريست تا محدوديت‌هاي منطقي براي جلوگيري از آسيب‌هاي احتمالي درنظر گرفته شود، اما اين امر بايد با مطالعه و بررسي روش هاي اجتماعي و فرهنگي مورد اجرا قرار گيرد.

عرصه ارتباطات به هيچ وجهي قابل حذف و پذيراي برخوردهاي سلبي نيست. چون محدوديت با اصل ارتباطات درتناقض است. تنها راه مديريت فرهنگ ارتباطات، ورود به ميدان رقابت دراين عرصه مي باشد. به عبارتي باعلم به اينكه برخي شبكه ها و برنامه‌هاي ماهواره اي، يا استفاده از اينترنت، براي سلامت جامعه مضر باشد، بازهم نمي‌توان با اقدامات سلبي مانع از استفاده كاربران شد. بلكه بايد ضمن گسترش فرهنگ آموزش استفاده صحيح، درراستاي تامين نيازهاي سياسي،فرهنگي،اجتماعي و اقتصادي جامعه برآمد، تامانع از گرايش به سمت آفت‌هاي ارتباطات شد.

اگر امروز برخي اقشار جامعه به سمت ماهواره گرايش پيدا مي‌كنند و دليل آن را استفاده از برنامه‌هاي سرگرم كننده آن عنوان مي كنند، به اين خاطر است كه ما دراين عرصه نتوانستيم به طور كافي براي جامعه برنامه‌هاي سرگرمي تهيه كنيم.

اما متاسفانه درزمينه اينترنت جايگاه مناسبي دردهكده جهاني نداريم و به گونه‌اي خود رامحدود نيز كرده‌ايم. به عنوان مثال قطعي و اختلالات مداوم در دسترسي كاربران به شبكه‌هاي اينترنتي، كاهش و نوسان شديد درسرعت، عدم رسيدگي به شكايات و مشخص نبودن حقوق مصرف كنندگان از جمله ضعف‌هايي است كه مادرعرصه اينترنت با آن مواجه هستيم.

بايد توجه داشته باشيم كه درجهان امروز مفهوم توسعه با مفهوم ارتباطات پيوندي جداناپذير پيدا كرده اند.ضروريست تا با برنامه ريزي صحيح ضمن پيشرفت دراين زمينه، راهكار منطقي تري براي جلوگيري از محدودسازي‌ها دردهكده ارتباطات بيابيم.

منبع: روزنامه آفرینش