واژه شین اسپیلنت درد احساس شده در بین لبه درونی استخوان تبیال را بیان می کند . سندرم شین اسپیلنت در بین قسمت پائینی مفصل زانو و پاشنه پا ایجاد می شود .

عصرایران؛ امیر شهبازی - درد در جلو و داخل ساق را شین اسپلینت( Shin splint) میگویند. این سندرم بخصوص در ورزشکارانی که زیاد میدوند و زیاد میجهند بیشتر دیده میشود،که نام دیگر آن سندرم استرس تبیال میانی می باشد

واژه شین اسپیلنت درد احساس شده در بین لبه درونی استخوان تبیال را بیان می کند . سندرم شین اسپیلنت در بین قسمت پائینی مفصل زانو و پاشنه پا ایجاد می شود .

شین اسپیلنت غالبا بعلت زیاد کار کشیدن از ساق پا که بعلت افزایش سرعت دویدن ، یا در طی مسافت طولانی تری دویدن و راه رفتن برای افرادی که مشغول انجام فعالیتهای فیزیکی از سطوح متوسط تا سنگین مانند بسکتبال ، تنیس و فوتبال و دوندگان استقامت ، ورزشکاران باله و افراد نظامی بیشتر دیده می شود ، که در پی آن حرکات مداوم و زیاد کف و مچ پا ، موجب آسیب رسیدن به فیبرهای عضلات تیبیالیس خلفی در محل اتصال به استخوان میشود. این حرکات مکرر و مداوم موجب اعمال کشش زیاد و بیش از حد بر روی محل اتصال عضله به استخوان شده و نتیجه آن پارگی های میکروسکوپی در آن ناحیه و در پریوست (پریوست پرده بافتی است که بر روی استخوان کشیده شده است) و بدنبال آن ایجاد التهاب است. از اینرو شین اسپیلنت به دو نوع تقسیم می شود :

1-   شین اسپلینت قدامی یا جلویی بیشتر در کسانی ایجاد میشود که یک فعالیت ورزشی جدید که دویدن جزئی از آن است بخصوص ایستادن و شروع به حرکت های ناگهانی در آن وجود دارد را شروع کرده اند. دویدن در سرازیری، دویدن روی پنجه پا و دویدن با کفش هایی که کف و پاشنه قابل انعطاف خوبی ندارند میتواند موجب شین اسپلینت قدامی شود.

2-   شین اسپلینت خلفی معمولا به علت عدم تعادل در عضلات ساق و کف پا است. سفت و غیر قابل انعطاف بودن عضلات پشت ساق و یا وجود کف پای صاف میتواند عامل بوجود آورنده این بیماری باشد. در کف پای صاف با هر بار گذاشتن کف پا بر زمین عضله تیبیالیس خلفی تحت کشش قرار میگیرد و این کشش موجب میشود فیبرهای این عضله در محل اتصال به استخوان درشت نی تحت کشش قرار گرفته و موجب بروز علائم این بیماری شود

سایر عواملی که سبب ایجاد این سندرم می شوند عبارتند از :

- ناهنجاریهای آناتومیکی مانند کف پای صاف یا ساق پای نازک
- ضعف در قسمت عضلات سرینی یا ران
- فقدان انعطاف پذیری بدنی
- دویدن در سراشیبی و سطوح برجسته و...
- استفاده از کفش های نامناسب برای دویدن
- انجام فعالیتهای ورزشی که توقف ها و شروع های بازی به طور سریع انجام میشود .
- انجام دادن تمرینات بططور غیر معمول که باعث ایجاد تنش در وضعیت عصبی – عضلانی می شوند

چگونه می توانیم از سندرم شین اسپیلنت جلوگیری نمائیم :

- استفاده از کفش هایی که به طور مناسبی از پا حمایت بعمل می آورند مانند کفش های آنتی شوک
- استفاده از کفی قوس دار در کسانی که کف پای صاف دارند
- اجتناب از انجام تمرینات در سطوح سفت و شیب دار
- افزایش دادن شدت تمرینات به طور پیوسته و تدریجی
- گرم کردن بدن قبل از انجام تمرینات
- مطمئن شدن از اینکه تمرینات کششی بدرستی انجام شده اند
- پرهیز از پا برهنه دویدن یا راه رفتن
- انجام دادن تمرینات کششی غیر پویا علی الخصوص تمرینات انگشتان پا که عضلات ساق پا را تشکیل می دهند

علائم سندرم شین اسپیلنت :

درد مبهم در قسمت جلویی پائین پا زیر زانو
دردی که در طی انجام تمرینات گسترش می یابد
احساس بی حسی و ضعف در پا
ایجاد ورم به طور خفیف در قسمت پائین پا

درمان بیماری شین اسپیلنت :

اغلب بیماران مبتلا به این بیماری با اقدامات غیر جراحی بهبود میابند. مهمترین اقدامات درمانی عبارتند از

•   کاهش فعالیت های بدنی که موجب تشدید درد می شوند

•   استفاده از سرمای موضعی به صورت کمپرس یخ یا راه رفتن در آب سرد در نواحی که احساس درد میشود برای مدت زمان 10-15 دقیقه بعد از فعالیت بدنی

•   کاربرد حوله گرم و مرطوب قبل از انجام تمرینات و استفاده از کمپرس یخ بعد از هر جلسه تمرین

•   استفاده از داروهای ضد التهابی مانند قرص آسپیرین یا ایپوپروفن

•   بعد از چند هفته میتوان ورزش یا فعالیت بدنی منجر به درد را مجدداً شروع کرد ولی باید مواظب بود که اولاً این بار شدت انجام فعالیت ها را کم کم افزایش داد و ثانیاً قبل از انجام هر فعالیت بدنی بدن را به اصطلاح گرم کرد یعنی نرمش های کششی را به اندازه کافی انجام داد. اگر درد دوباره شروع شد فعالیت را قطع کنید. کمپرس سرما بدهید و چند روز استراحت کنید. و دوباره فعالیت را شروع کنید ولی با سطح باز هم کمتر از قبل.

تمرینات بازتوانی برای افراد مبتلا به سندرم شین اسپیلنت

کشش به کمک حوله

1 – برروی یک سطح سفت نشسته به صورتی که پای آسیب دیده شما در حالت کشیده شده در مقابل شما قرار گرفته و بعد یک حلقه ای به کمک حوله در قسمت توپی شکل پای خود ایجاد کرده و آن را به سمت خودتان کشیده و در این حالت زانوی خود را به صورت مستقیم نگه دارید . در این وضعیت به مدت 15 -30 ثانیه قرار گرفته و بعد استراحت نمائید . و این حرکت را سه مرتبه تکرار انجام دهید .

2 – کشش ساق پا در حالت ایستاده :

در مقابل دیوار قرار گرفته و بعد دستان خود را در مقابل دیوار قرار داده به طوری که هم سطح با چشمان شما باشد ، پای آسیب دیده خود را عقب نگه داشته و پای دیگر را در جلوی آن قرارداده به صورتی که پاشنه پای آسیب دیده شما بر روی زمین قرار بگیرد .

بعد از انجام این حرکت به آرامی موقعیت پای آسیب دیده خود را عوض نمائید تا به دیوار تکیه داده شده به صورتی که در عضلات پشت ساق پایتان کشش را احساس نمائید و به مدت 15- 30 ثانیه در این حالت قرار بگیرید و 3 مرتبه این حرکت را تکرار نمائید و این حرکت را چندین مرتبه در طی روز انجام دهید .

3 – تقویت دامنه حرکتی مچ پا

در حالت نشسته یا به پشت دراز کشیده به طوری که پاهایتان به طور مستقیم در مقابل شما قرار گرفته ،مچ پایتان را به سمت بالا و پائین ،داخل و خارج و دایره وار حرکت دهید ، توجه داشته باشید که مچ پایتان را حرکت دهید و هر دو پای خود را ثابت نگه دارید ، این حرکت را 10 مرتبه برای هر جهت انجام دهید .

4 - کشش قدامی کامپارتمنت :

به کمک یک دست در مقابل یک دیوار یا صندلی برای حفظ تعادل بایستید و سپس زانوی خود را خم کرده تا بتوانید قسمت روی پای خود رابگیرید . به طوری که احساس کشیدگی در قسمت جلویی عضلات کامپارتمنت ایجاد شود

5 - به سمت دیوار با کمک دستهایتان مطابق شکل بایستید و سپس پاهایتان را با یک زاویه نسبت به دیوار در وضعیت کشش قرار دهید و در حالتی که پاشنه پاهای شما بر روی زمین می باشد انگشتان شصت پایتان را با زاویه 20 درجه به سمت داخل بچرخانید .

6 – در حالتی که نشسته اید با استفاده از یک رول حرکتی ورزشی عضلات ساق پا و پشت پایتان را ماساژ دهید

7- سایر تمرینات