سید حسن در تلویزیون؛ صدا و سیما «باز» می شود؟!

 عصر ایران؛ سروش بامداد -  دقایقی از پخش برنامه «نگاه یک» از شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی ایران در شامگاه چهارشنبه 12 خرداد ماه 1395 نگذشته بود که در گروه‌های تلگرامی و شبکه‌های اجتماعی یا از طریق پیامک این خبر دست به دست می‌شد که «همین حالا سید حسن خمینی در تلویزیون».

این که در آستانه بیست و هفتمین سالروز درگذشت رهبر فقید انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران نواده ایشان که مسوولیت موسسات و آثار امام را نیز بر عهده دارد به سیمای جمهوری اسلامی دعوت شود و خاطرات و دیدگاه های خود را مطرح کند به قاعده باید امری معمول باشد و نباید خرق عادت تصور شود.

اما در این سال ها رفتار و رویه تلویزیون به گونه‌ای بوده که حتی چهره‌ای چون سید حسن خمینی نیز غیرخودی تصور شده و به جر برنامه 90 که گفت و گویی غیر سیاسی و فوتبالی بود مدت هاست که در این رسانه دیده نشده است.

اتفاقات پس از انتخابات سال 88 چنان گسست و فاصله‌ای ایجاد کرد که مرزبندی‌ها را پررنگ‌تر کرد و صدا و سیما به جز برخی مناظره‌ها از هیچ شخصیت سیاسی و حتی فرهنگی که  اندکی با مواضع  رسمی سازمان زاویه داشت دعوت نمی‌کرد و همین که برخی مانند سید حسن خمینی را مراعات می‌کردند و به آنها انگ نمی‌زدند کاری اخلاقی به حساب می‌آمد.

این برنامه از چند نظر متفاوت بود و مورد توجه قرار گرفت:

اول به این خاطر که میهمان برنامه شبیه میهمانان معمول در این گونه برنامه ها نبود و  ادبیات او با ادبیات رسمی و خود صدا و سیما تفاوت داشت و عباراتی را بر زبان آورد که معمولا کمتر از تلویزیون می شنویم. از جمله این که:

- «حجاب، نماز، روزه، عدم اختلاط حرام بین زن و مرد، اینها قطعا جزو دین است ولی دین فقط اینها نیست. دین حق‌الناس است. دین ظلم ستیزی است. دین این است که نباید یک نهاد، فرد و یا دسته حق دیگری را بخورد. دین یعنی اینکه همه بتوانند آزادانه صحبت کنند. دین یعنی اینکه نباید در جامعه فقر باشد.» 
  
 یا « با ممنوع‌التصویر کردن و ممنوع‌البیان کردن نمی‌توان کسی را محدود کرد».

لحظه ای که درباره آخرین دیدارها با امام بغض کرد و برنامه قطع شد هم تاثیر گذار بود:   

«اگر اشتباه نکنم دوم خرداد امام را عمل کردند ما شب قبل به اتاق ایشان رفتیم. خانم امام به سادگی فرمودند که ما دعایی بلد نیستیم شما هر دعایی بلد هستید خودتان بخوانید. امام با شوخی برخورد طنز آمیز نکردند.

 یعنی خیلی دل به شوخی ندادند. ما قدم زنان تقریبا به پله های بیمارستان رسیدیم. امام به همسرشان گفتند که شما برگردید. رابطه امام با همسرشان یک رابطه مثال زدنی است و به نظر من در نوع خودش به خصوص به عنوان یک سبک زندگی خیلی رابطه قشنگ قابل لمسی است. آن شب یک حادثه خیلی تکان دهنده ای برای ما اتفاق افتاد. ابوی ما در درگاه بیمارستان ایستاده بودند. امام اصلا اهل بروز عواطف این گونه آن هم در منظر عمومی نبودند. آنجا یک لطافت خاصی در داخل منزل بود ولی در حضور مردم اصلا این حس را نداشتند و اهل بروز این احساسات نبودند.


جلوی در بیمارستان رسیدند. ابوی ما جلوی در ایستاده بودند و امام از جلوی ایشان رد شد به محض اینکه رد شد برگشتند دست انداختند گردن ابوی ما یک بوس پدرانه ای کردند...»

اگر برنامه را ندیده باشید مشروح آن منتشر شده و در عصر ایران هم می توانید متن کامل اظهارات سید حسن خمینی را بخوانید. بنا بر این غرض از این گفتار هم نقل یا تحلیل سخنان یادگار امام نیست بلکه تأکید بر همان جمله صریح و روشن پایانی است:

  «امروز صبح توفیقی بود در حرم امام میزبان مسئولین جدید صدا و سیما بودم. ان شاء الله آقای علی عسکری به دستور العمل هایی که مقام معظم رهبری برای صدا و سیما صادر کردند عمل کنند و شاهد صدا و سیمای بازتر و بهتری باشیم».

استقبال از گفت و گو در واقع بیشتر به این خاطر بود که نشانه هایی از گشایش صدا و سیما  در دوره جدید در آن مشاهده شد. سید حسن خمینی هم  سخنان خود را با اظهار امیدواری  برای «باز» تر شدن صدا و سیما به پایان برد.

نکته همین است. هر چه صدا و سیما «باز» تر شود بر بحران ریزش مخاطب هم فایق می آید. این بازتر شدن البته باید توأم با پرهیز از دروغ باشد.

احترام صدا و سیما به یادگار امام از حضور در دفتر او و نه مصاحبه در استودیو و پخش زنده و نه ضبط شده برنامه نیز مشهود بود.

امیدواریم این مصاحبه از یک رویکرد جدید در صدا و سیما حکایت کند و قاعده شود. نه این که مناسبتی و استثنا بوده باشد. چه بسیار کارشناسانی  که حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند و این رسانه سراغ آنها نرفته است.
 
رییس جدید صدا و سیما برای نجات کشتی به گل نشسته بیش از 500 میلیارد تومان بودجه اضافی سالانه به اعتماد‌سازی نیاز دارد. اعتماد سازی‌یی که بودجه نمی‌خواهد. اراده می‌خواهد...