این جام قهرمانی است نه کاسه گدایی!

این بماند که آقای قهرمان 10 سکه هم گرفت که بیاید زانتیا بگیرد. اما قصه ستاره شدن قهرمان های ورزش ایران همگی بسیار شبیه به هم است. همه شان بعد از یک دوره قهرمانی و ستاره شدن و تعریف های مردم به جایی می رسند که تصور می کنند حالا همه به آنها بدهکارند و در نتیجه مسوولان دولتی و حکومتی وظیفه دارند این بدهی را پرداخت کنند.

البته مسوولان هم در این حوزه کم کاری نکرده اند.در اصل اتفاقات یک دهه اخیر هم سبب شده که این حس برای قهرمانان ورزش تقویت پیدا کند و مقامات هدیه می دادند و عکس می گرفتند.

هدیه هایی که درآن از شیرمرغ تا جان آدمیزاد وجود داشت. از سکه های ده تایی و صدتایی بگیر که کم کم از چشم ورزشکاران افتاد تا زمین هایی برای ساخت مسکن و مجوز واردات خودروی لوکس به تعداد نامعلوم.  هدیه هایی که هرچند در افتخار آفرینی به ملی پوشان رسید اما در روزهایی که افتخاری هم نیافریده بودند برای حضور در یک عکس یا یک بازی هم دریافت کردند.

وقتی هدیه هایی این طور سنگین پرداخت می شود والیبالیست های رسیده به المپیک حق دارند. حق دارند انتظارهای عجیب و غریب داشته باشند.مگر می شود به 12 فوتبالیست برای اینکه در سالن فوتبال بازی کنند حواله واردات خودرو داد و به بازیکنانی که تیم ملی آمریکا را در تهران 3-0 برده اند نداد؟مگر می شود مسوولان قبلی به رختکن بروند و حواله ها را ببرند و مسوولان جدید در رختکن دست خالی باشند؟ اصلا همین ها بود که سعید معروف را ناراحت کرد.

همین یک سال پیش بود که سعید معروف مقابل نایب رییس مجلس و رییس دفتررییس جمهور و وزیر ورزش گلایه هایی عجیب داشت. گلایه هایی که از سوی رسانه ها و مردم شجاعانه تعبیر شد اما یک نمایش کامل بود از حقی که در چندین سال برای ورزشکاران ایجاد شده و برگشت از آنها غیرممکن به نظر می رسد.

حالا حدودیک سال بعد ؛ تیم ملی والیبال به المپیک رسیده و دوباره ماجرای پاداش بازیکنان تیم ملی والیبال مطرح شده.مجری خبر پس از اینکه تیم ملی به المپیک صعود کرده. سوالاتی از سرپرست تیم ملی می پرسد و سومی اش این است:« پاداش فقط همان 10 میلیون تومان است؟» و باز ادامه می دهد که باید حق ورزشکاران به صورت درست پرداخت شود.

در طول چندین روز پس ازصعود تیم ملی هم همچنان رسانه ها به انتقاد از وزارت ورزش می پردازند که چطور پاداش بازیکنان بیشترپرداخت نشده و در نهایت خبر می رسد که پاداش در فرودگاه پرداخت شد.هرچند سکوت ستاره های والیبال نشان از این دارد که لابد به آنها قولی داده شده و منتظر اجرایش هستند. اما حقیقت این است که از هزار تا بی نهایت تومانی که به ورزشکاران برای پاداش پرداخت می شود فقط لطف است و وظیفه ای درآن وجود ندارد.

این درست که حقوق پرداختی فوتبالیستها زیاد است و درآمدهایشان آنچنانی است و حق نیست و غیره . اما درآمد والیبالیست ها هم این روزها کم نیست. ستاره های ملی پوش در باشگاه های اکثرا دولتی درآمدی نزدیک به میلیارد دارند و به همین دلیل است که باشگاه های اروپایی جرات نمی کنند سراغشان بیایند.

ستاره های تیم ملی والیبال در مسابقات لیگ برترایران درآمدی چند برابر اروپادارند، آن هم در حالی که لیگ ایران حتی یک پنجم و یک دهم لیگ اروپایی درآمدی ندارد که به والیبالیست ها بدهد. آنها به لطف اینکه بازیکن تیم ملی والیبال ایران هستند به چنین شرایطی در زندگی حرفه ای شان را رسیده اند. البته که نسبت به بقیه مفت چنگ شان . آنها بهترین ورزشکاران تیمی حال حاضر ایران هستند. انها اولین حضور ایران در المپیک را رقم زده اند و بدون شک بارها و بارها سبب افتخار من و ما شده اند. اما خودشان هم خوب می دانند که اگر در یک کشور دیگر به دنیا می آمدند هیچ گاه و هیچ گاه از والیبال چنین درامدی نداشتند. گذران روزی از والیبال دولتی آن هم میلیاردی همان گذران روزی از سرمایه های مردم است.

سرمایه های مردم که باید صرف زیرساخت ها شود . ورزش های ملی ایران ازنظرساختار بسیار ضعیف است. ورزش مادر در ایران مهجور است و ورزش هایی که در هر المپیک مدال های طلا می آورند با کمترین امکانات در اندازه های جهانی آماده می شوند.

دولت مختار است برای پاداش دادن،برای هر قدر پاداش دادن همان طور که دولت قبل مختار بود وحواله های ارزشمند و تراول های چند میلیونی را در جیب ورزشکاران می گذاشت. اما این اختیار نباید سبب ضایع شدن حق مردم شود. چه در ورزش های دیگر و فوتبال چه حتی در والیبال.

والیبالیست ها امروز افتخاری به دست آورده اند که این طور نوشتن را در موردشان سخت می کند. کسی نمی تواند بزرگی افتخاری که به دست آورده اند را کوچک بشمارد اما رفتارهایی که با ورزشکاران و ستاره ها می شود باید اصلاح شود.

از آن آقای گوینده خبر که بعد از صعود دنبال 5میلیون بیشتر برای بازیکنان است تا مردمی که می خواهند با یک کار اشتباه کار اشتباه دیگر را توجیه کنند تا آن آقای کت و شلواری که خودش را پرت می کند داخل عکس قهرمانی و به جای این عکس باید از جیب مردم پاداش بدهد.

پاداش برای قهرمانان هیچ سقفی ندارد و ممکن است برای گرفتن زانتیا و حواله پورشه و بنز و ب. ام. و ، 100 ها سکه هم بخواهند. برای پاداش دادن باید راه و روش درست را انتخاب کردکه هم از آنها تشکر شود و آنها ممنون مردمی باشند که این پاداش ها از جیبشان پرداخت می شود.

تماشاخانه

راننده از ترس پلنگ فرار کرده رفته تو ماشین / درخواست کمک گرفتنش خیلی جالبه (فیلم)

رازهای جالبی از تایتانیک که شاید هرگز درباره‌اش نشنیده باشید (فیلم)

فیلم های دیگر