فوتبال ايران 40 سال به عقب برده شد

عضو سابق كميته انتقالي فدراسيون گفت: با انتقال غير كارشناسي باشگاه ها به استان‌ها، فوتبال ايران 40 سال به عقب برده شد.

مهدي خيبري در خصوص نحوه فعاليت اتحاديه فوتبال باشگاه‌هاي ايران و واگذاري امتياز باشگاه‌ها به استان‌ها گفت ‌و گويي با فارس انجام داد كه متن آن را در زير مي‌خوانيد:

فدراسيون بايد نقش سياستگذاري داشته باشد

هر اتحاديه و انجمن مرتبط با فوتبال مانند انجمن داوران، ‌مربيان و بازيكنان بايد ابتدا اساسنامه خود را تهيه و آن را به تاييد فدراسيون برساند و حق عضويت خود را پرداخت كند. شايد روزگاري در فوتبال به جايي برسيم كه مثلا برگزاري كلاس آموزشي را به انجمن مربيان واگذار كنيم. در كشوري مثل انگليس، انجمن مربيان بيش از سي هزار عضو دارد و كارهاي آموزشي را انجام مي‌دهد و فدراسيون نقش سياست‌گذاري، نظارت و تصويب آئين نامه‌ها را دارد.

سازمان ليگ مستقل از فدراسيون است

سازمان ليگ اكنون از فدراسيون جدا شده؛ اما با انجمن‌هاي ديگر متفاوت است. بايد رابطه نزديكي با فدراسيون داشته باشد و از كميته داوران استفاده كند. در هيچ كجاي دنيا اتحاديه‌ها باشگاه‌ها به اين شكل كه در ايران هست، وجود ندارد. اگر در انگليس گفته مي‌شود جام اتحاديه، در آنجا به فدراسيون اتحاديه مي‌گويند يا سازمان بوندس ليگا، سازمان كالچو و ... وجود دارد.

رابطه حقوقي فدراسيون و اتحاديه بايد مشخص شود

در ايران خلط مبحث صورت گرفته است. بايد ابتدا اساسنامه اتحاديه باشگاه‌ها مورد تاييد فدراسيون قرار بگيرد و عضو فدراسيون شود. ساختار تشكيلاتي و حقوقي آن هم مشخص شود. ساختار تشكيلاتي آن به خودشان مربوط است؛ اما درباره ساختار حقوقي و اينكه چه نوع رابطه‌اي با فدراسيون داشته باشد، بايد مشخص باشد چرا كه برداشت‌هاي مختلفي وجود دارد.

سازوكار انتقال باشگاه‌ها مناسب نيست

در مورد انتقال امتياز باشگاه‌هاي تهران به استان‌ها بايد بگويم كه اصل طرح بسيار خوب و پسنديده است. اينكه فوتبال در شهرستان‌ها زنده شود و تماشاگران بيشتري به ورزشگاه‌ها بيايند، بسيار خوب است؛ اما بايد ساز و كار درستي داشته باشد. مسئله هويت در باشگاهداري بسيار مهم است و براي آنكه يك تيم در يك استان يا شهر صاحب هويت شود، حداقل به سه تا پنج سال زمان نياز است. هويت باشگاه‌ها خريدني نيست.

هويت سوزي به جاي هويت‌سازي

با انتقال يك باشگاه به استان آذربايجان شرقي، دو اتفاق بد رخ مي‌دهد. اول تيمي مثل تراكتورسازي كه هويت دارد، آن را از دست مي‌دهد و دوم، تيمي كه از تهران به اين استان منتقل ‌شده، هويت خود را از دست داده است. با انتقال امتياز باشگاه‌ها به استان‌ها، به جاي هويت سازي، هويت سوزي مي‌كنيم. در انگليس تيمي مثل ليدز يونايتد كه حدود صد سال سابقه دارد، با وجود حضور در ليگ دسته سوم، همچنان تماشاگر دارد زيرا قدمت صدساله ارزش دارد.

نساجي مازندران را حمايت كنيد

قبول دارم كه برخي تيم‌هاي تهراني طرفدار نداشتند؛ اما بايد براي اين مسئله تدبيري انديشيد؛ نه آنكه صورت مسئله را پاك كرد. انتقال اينگونه باشگاه‌ها مانند آن است كه درختي را از ريشه قطع كنيم و آن را به محل جديدي ببريم. درخت تا زماني كه خودش شاداب است، سرحال مي‌ماند؛ اما بعد از آنكه خشك شد، از بين مي‌رود چون بي‌ريشه است. باشگاه‌داري مسئله ساده‌اي نيست. براي باشگا‌ه‌هايي مثل راه‌آهن، پيكان، پاس و ...، خون دل‌ها خورده شده تا قدمت پيدا كرده‌اند. باشگاهي مثل نساجي مازندران يك باشگاه قدمت‌دار در مازندران است كه مي‌توان با كمي توجه و برنامه مدون سه ساله، دوباره اوج بگيرد. به اين شكل، بازيكنان براي پيراهن باشگاه‌هاي خود احترام قائل مي‌شوند. زمان بازيگري ما به تيم هما تعصب داشتيم. با اين شرايط مي‌توان به بازيكنان تعصب به پيراهن را آموخت.

روش خطرناك انتقال باشگاه‌ها

در تهران حدود يك صد تيم در رد‌ه‌هاي مختلف فعاليت مي‌كنند تا خود را به ليگ دسته دوم و ليگ دسته اول و ليگ برتر برسانند. با انتقال باشگاه‌ها به شهرستان‌ها، انگيزه اين تيم‌ها از بين مي‌رود و مانند آب سردي است كه روي بازيكنان اين تيم‌ها ريخته مي‌شود. مي دانيد بعد از انتقال باشگاهي مثل سپاهان نوين اصفهان، اميد چند هزار جوان نااميد شد؟ مسئله فقط 23 بازيكن تيم سپاهان نيست، جوانان بسياري در تيم‌هاي مختلف استان تلاش مي‌كنند تا تيم خود را به ليگ برتر برسانند اما به راحتي و با پرداخت مبلغي، زحمت جوانان استان به هدر مي‌رود. اين روش انتقال باشگاه‌ها بسيار خطرناك، مريض، غيرقابل توجيه و غيركارشناسي است.

فوتبال ايران 40 سال به عقب رفت

با اين گونه انتقال باشگاه‌ها به استان‌ها، فوتبال ايران چهل سال عقب رفت. به خوبي به ياد دارم كه در دهه 1340 تيم‌هاي منتخب شهرستان‌ها درست كرديم. حالا كه باشگاه‌ها را به استان‌ها مي دهيم، در واقع به دهه 40 بازگشته‌ايم. اين روش را غير كارشناسي مي دانم.

به بازيكنان تعصب ياد بدهيم

از سر دلسوزي و بدون غرض‌ورزي حرف مي‌زنم و در هيچ باشگاهي منفعتي ندارم. اگر هويت باشگاه‌ها را رعايت كنيم و بازيكنان نسبت به پيراهن تيم خود تعصب داشته باشند، در تيم ملي هم با تمام وجود بازي خواهند كرد. يك تماشاگر خارجي مي‌گويد من را با پرچم تيم باشگاهم دفن كنيد زيرا به تيم محبوب خود عشق مي‌ورزد. بايد بر مسئله هويت تاكيد كرد. زيرساخت‌هاي نرم افزاري مهم است. تمام اين مسائل در فوتبال به هم ربط دارند. چرا اكنون بازيكن به پيراهن تيم ملي به‌حرمتي مي‌كند و آن را به نيمكت مي‌كوبد؟ بايد خودمان بحث هويت و تعصب را به بازيكنان آموزش دهيم.