یادداشت خواهرزاده کاظم اخوان برای خبرنگاران

امروز قرار است انسان هایی را گرامی بداریم و به آنان تبریک بگوییم، که زودتر از دیگران اجازه نگاه کردن در جام جم را دارند ،زودتر از دیگران خبری می شنوند و زودتر از دیگران تصویری را می بینند ،خبری که گاه برای ارسال آن جان آدم را به لب می رساند و تصویری که گاه دیدن آن کمر انسان را می شکند و بر عکس.

اما این سهم چنین انسان هایی است انسان هایی که خود در مقام اختیار آن را بر گزیده اند و از مخاطرا ت و خطرات چنین انتخابی با خبر بوده اند ، انسانهایی ، که بر اساس رسالت خبر رسانی خود هر چند سخت ، اما اخبار را درست و به موقع می رسانند، انسانهایی که در تقویم سالانه ی ما روزی برایشان ثبت شده به نام " روز خبر نگار" کلمه ای که باید آن را به رنگ سرخ نگاشت،چرا که روز خبر نگار با رنگ خون آغاز شد. خبرنگاران همیشه در خطرند و تروریسم دولتی رژیم صهیونیستی خبرنگاران را نیز بدون توجه به مصونیت آنان هدف قرار میدهد. انسان هایی که از حوادث تلخ و ناگوار روزانه ی دیارمان سهمی از آن آنان است ، سهمی از جام شوکران حقیقت.اما حقیقت این است که سال ها پیش همکاری از جنس آنان به نام کاظم اخوان وقتی در پی حقیقت بود به گروگان گرفته شد و علیرغم گذشت ربع قرن حقیقت سرنوشت او همچنان در هاله ای از ابهام است.

آری روز خبرنگار بیست و شش سال پیش یعنی در چهاردهم تیر 1361 آغاز شد . روز خبر نگار برای ما باز شدن یک زخم کهنه است.و هیجان های شدید و نگرانی عمیقی را بر می انگیزد یک روز زمان زیادی نیست تا حتی مقدمه ای در مورد سختی های کار خبر نگاران بنویسیم، اگر چه سرنوشت کاظم یک استثناء است اما به اندازه کافی گویای این واقعیت است . دنیا تا امروز هرگز چنین تجربه ای را در مورد سرنوشت یک خبر نگار تجربه نکرده است
سال 1361 رژیم صهیونیستی از زمین و دریا و هوا به لبنان حمله کرده بود و مردم مظلوم فلسطین و لبنان مورد آماج جنایات بی شمار قرار گرفتند ،اخبار این ظلم وستم جنایت پیشگان تاریخ می بایست به موقع ودرست به اطلاع همه جهانیان می رسید، کاظم به عنوان یک خبرنگار با چنین هدفی داو طلبانه عازم لبنان شد ، اما این به نفع رژیم اشغالگر قدس نبود لذا در یک اقدام هماهنگ عوامل آن رژیم خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی را به همراه کاردار سفارت ایران در بیروت سید محسن موسوی ، وابسته نظامی سفارت احمد متوسلیان و راننده سفارت تقی رستگار مقدم در یک پست بازرسی نیرو های وابسته به صهیونیستها ربوده شدند ، کاظم رفت تا مظلومیت انسان ها را برای مان ثبت کند، اما نمی دانست که تصویر خودش و همراهانش توسط خبر نگار سرنوشت دریافت و ثبت می شود.

روزی که کاظم رفت نمی دانست ،که حتی یک عکس نخواهد گرفت و خبری مخابره نخواهد کرد، زیرا که خودش و همراهانش خبر ساز خواهند شد و امروز که 17 مرداد 1387 مصادف با روز خبرنگار است 26 سال گذشته و 9530 روز است که آنان خود خبر شده اند،خبر هایی که گاه شنیدنش جان آدم را به لب می رساند و نمی دانیم که چند روز دیگر باید بگذرد تا آن خبر و تصویر روح افزا بیاید و نگارخبر ساز ما باز آید .کاظم درست است که بیش از ربع قرن از تو هیچ خبری نداریم ، اما ما هم ابزار خودمان را داریم ،قلبمان مرگ تو را گواهی نمی دهد
هر سال روز خبر نگار که می شود ،نیم صفحه همه ی روزنامه ها را نگاه میکنم ،تا شاید خبری ، عکسی و تصویری از کاظم به چاپ رسیده باشد و از او یادی شده باشد ، ما هرگز از پیگیری سرنوشت کاظم غافل نبوده ایم وامروز کاظم اخوان در یاد و خاطره مردم ماندگار شده است.

خداوند را شاکریم، که به همت رئیس و دانشجویان دانشکده خبر برای اولین بار مراسم بزرگداشت و تجلیل از کاظم اخوان امسال پس از بیست و شش سال در روز خبرنگار برگزار می شود