واشنگتن پست: اطلاعات کافی برای حمله به تأسیسات اتمی ایران وجود ندارد

عصرایران؛ فرزاد عامری - روزنامه معتبر آمریکایی واشنگتن پست در تحلیلی به قلم "جابی وریک"به بررسی امکان حمله به تأسیسات هسته ای ایران و پیامدهای آن پرداخت و نوشت:

حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران تنها منجر به ایجاد تاخیر در روند رو به رشد این کشور بسوی سلاحهای هسته ای می گردد.

بنابر تحقیقات صورت گرفته توسط موسسه علوم و امنیت بین الملل مستقر در واشنگتن ، چنین حمله ای عملاً نتیجه معکوس داشته و اراده تهران را در دستیابی به بمب تقویت خواهد نمود.

این بررسی نشان می دهد که تاسیسات اورانیوم ایران بسیار پراکنده بوده و از آنها محافظت می شود.

این تاسیسات در برخی موارد به خوبی پنهان گردیده است و علاوه بر این هرگونه آسیب به برنامه هسته ای ایران بسرعت قابل ترمیم است.

بگفته دیوید آلبرایت مدیر موسسه مذکور و بازرس پیشین تسلیحاتی سازمان ملل متحد بدنبال یک حمله نظامی ، ایران به سرعت سانتریفیوژ هایی را در قالب تاسیسات کوچک و پنهان از دیدگان ایجاد و مشخصا به منظور تولید اورانیوم با کاربری نظامی پیش بینی شده، راه اندازی مجدد می نماید.

این تحقیقات برمبنای مقایسه تاسیسات هسته ای شناخته شده ایران با راکتور "اسیراک" عراق که در سال 1981 و به منظور بازداشتن حکومت بغداد در جاه طلبی های هسته ای توسط جنگنده های اسرائیلی منهدم گردید شکل گرفته است.

بنا به نوشته سایر مولفان (پل برانان و ژاکلین شایر ) هرچند اسرائیل دست به حمله ویرانگر علیه برنامه اتمی عراق زد، اما حمله مشابه بر ضد ایران به مراتب سخت تر خواهد بود.

مرکز برنامه هسته ای ایران در واحد عظیم غنی سازی اورانیوم در نطنز واقع گردیده ، جاییکه هزاران سانتریفیوژ، اورانیوم لازم را به منظور ایجاد انرژی هسته ای تولید می نماید.ایران می گوید تلاشهایش برای مقاصد صلح آمیز است.
سال گذشته مقامات امنیتی ایالات متحده به این نتیجه رسیدند که ایران در سال 2003 تحقیقات تولید تسلیحات اتمی را متوقف نموده است ولی قابلیتهایش را در راستای گسترش امکان تولید سریع چنین سلاح هایی ادامه داد.

این موسسه می گوید:"در صورت حمله هوایی با بمب های ضد سنگر و یا حمله موشکی به واحد زیر زمینی نطنز و برغم استحکام بالای آن ، این واحد شدیداً آسیب خواهد دید ولی در تاسیسات مخفی زیرزمینی سانتریفیوژها سریعاً تعویض خواهند شد. ایران مشهور به داشتن واحدهای زیرزمینی داخل تونلهای مجاور سایت نطنز و سایر سایتهای اصلی اتمی میباشد."

این گزارش می افزاید:" زمانی ایران بر مبنای فن آوری و قطعات وارداتی حرکت می کرد ولی امروز به طرز وسیعی خودکفا گردیده است. تولید قطعات کلیدی در میان تعدادی از کارخانجات تحت کنترل دولت توزیع گردیده است. درهمین حال قطعاتی نظیر آلومینیوم با استحکام بالا در طی دهه گذشته وارد و انبار گردیده است."

این موسسه می گوید:" علاوه بر این از سال 2006 که ایران محدودیت هایی در دسترسی بازرسین سازمان ملل به تاسیسات هسته ای خود ایجاد کرده، دولتهای غربی نمی توانند با اطمینان بگویند که واحدهای کلیدی ایران در کجا واقع گردیده است."

اطلاعات فعلی در خصوص مجموعه ناقص است. این گزارش اظهار می دارد:" بدون برخورداری ازاطلاعات کامل، احتمال این که به دنبال یک حمله، قدرت ایران در غنی سازی اورانیوم با استفاده از سانترفوژهای گازی به میزان قابل توجهی کاهش یابد، ناچیز است."

به گفته دیوید آلبرایت، هرگونه حمله از سوی اسرائیل یا آمریکا منجر به گسترش حمایت عمومی به نفع روحانیون حاکم می گردد و تهران را به بسمت افزایش محدودیت برای ناظران سازمان ملل سوق می دهد.

آلبرایت می گوید: "ایران احتمالاً برنامه همه جانبه ای را به منظور دستیابی سریع به سلاحهای هسته ای آغاز خواهد نمود. "

حمله نظامی منجر به شکل گیری ایرانی خشمگین تر، میهن پرست تر، بیزار از همکاری با بازرسین بین المللی و پایبندی به معاهدات منع گسترش سلاحهای هسته ای و مصمم تر از همیشه در دستیابی به سلاحهای هسته ای می گردد."