کی روش؛ ترخیص کرد یا اخراج؟

ماجرا از این قرار است که سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در راستای «مأموریت »ی که به او محول شده- صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی 2018 روسیه- و «اختیارات»ی که دریافت کرده - تشخیص داده برپایی اردویی در دوبی ضرورت دارد.

در ایران اما سرمربی کروات تیم فوتبال پرسپولیس در چند نوبت متوالی زبان به اعتراض گشود و گفت «اگر تیم ما قهرمان نشود کی روش مقصر است» و روز بعد هم سرمربی تیم ملی فوتبال 7 بازیکن پرسپولیس را مرخص کرد تا به تیم خود بپیوندند.

واکنش کی روش خشم هواداران پرسپولیس را برانگیخته و به تنش میان او وبرانکو ایوانکوویچ دامن زده است.

درباره این اتفاق چند نکته را می توان یادآور شد که چنانچه خارج از تعصبات باشگاهی مورد توجه قرار گیرد خالی از فایدت نیست:

1- در سازمان دهی مدرن هر تشکیلات و نهادی سه عنوان تعریف می شود: اول:چشم انداز، دوم:مأموریت و سوم:هدف.

در این مورد خاص «چشم انداز» در حد رییس فدراسیون است ولی «ماموریت» و «هدف» را به کارلوس کی روش سپرده اند  و موضوع هم کاملا مشخص است: صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی و در صورت وقوع صعود از گروه.

اگر در این راستا – ماموریت و هدف- اردو برپا کند خطا کرده و باید به جای ماموریت و هدف کلان و ملی به اهداف باشگاه ها بیندیشد؟ اگر باشگاه ها اعتراض دارند آیا باید به او انتقاد کنند یا فدراسیونی که او را استخدام کرده است؟

2- سرمربی پرسپولیس بازیکنان خود را «خواسته» و کی روش هم آنها را ترخیص (ونه اخراج) کرده است.

آیا منتقدان انتظار داشتند بعد از انتقادات برانکو سرمربی تیم ملی، کل اردو را برمی چید و پیام می داد «اکنون که پرفسور برانکو ایوانکویچ با این اردو موافق نیست ما هم به ایران برمی گردیم تا مانعی بر سر قهرمانی پرسپولیس پدید نیاید»؟

3- همان گونه که برانکو انتظار دارد هیچ مانعی بر سر راه او نباشد و با او همکاری شود کی روش نیز چنین انتظاری دارد و نمی توان بر او خرده گرفت که چرا از ابزارهای مختلف استفاده می کند.

 اشتباه بزرگ برانکو این بود که گمان می کرد اوضاع مانند دوران وزیر قبلی ورزش است در حالی که دیگر فشاری از جانب وزارت ورزش متوجه کی روش نیست و دیگر این که تصور می کرد دیگران نیز همراهی می کنند حال آن که این بار امیر قلعه نویی  هوش مندانه خود را کنار کشید و در واقع او را جا گذاشت. چرا که این تنش به سود اوست. از یک طرف رقیب خود در قهرمانی لیگ را درگیر حاشیه می بیند و از جانب دیگر دوست ندارد با 4 بازیکن تراکتورسازی هم این رفتار تکرار شود و با روحیه ضعیف شده بازگردند و البته شاید نیم نگاهی هم به نیمکت تیم ملی داشته باشد!

4- مهم ترین انتقادات به کی روش اینهاست: چرا در این زمان اردو برگزار کرده در حالی که ضرورت چندانی ندارد/ کسی که پول کلان می گیرد نباید منت بگذارد/ چرا بازیکنان را برگردانده و به تعبیر آنان تحقیر کرده/ و چرا در همه کارها دخالت می کند؟

پاسخ روشن است: چون او کارلوس کی روش است!

آنتونی رابینز می گوید: «تفاوت است که تفاوت می آورد!» اگر قرار بود کی روش مانند منتقدان رفتار کند که دیگر کی روش نبود. همین تفاوت ها از او کارلوس کی روش ساخته است. وقتی صحبت از تفاوت می کنیم البته منظور هر تفاوتی نیست. تفاوت معطوف به هدف و در راستای ماموریت است و گرنه محمد مایلی کهن هم آدم متفاوتی است!

به قاعده باید روشن شده باشد که تفاوت نگاه این قلم با منتقدان نه در بحث ورزش که در کلمه مأموریت (Mission ) است.

عملکرد سرمربی تیم ملی را بر پایه انجام یا محقق نشدن ماموریت و وصول به هدف تعریف شده (صعود به جام جهانی و برای اولین بار دو دوره متوالی) باید ارزیابی کرد.

این که فلان قدر گرفته هم شوخی است و البته پاسخ این است: چون او کارلوس کی روش است و روزی که به جام جهانی برویم و کل ایران پای کوبی کنند و رسانه ها یک سال به این موضوع بپردازند و پولی نصیب فدراسیون شود مشخص خواهد شد دریافتی او با تقسیم به شادی ملت و رونق فوتبال و ارتقای فوتبال و موفقیت تبلیغاتی بزرگ نبوده و این که مدام صفرها را قطار کنیم هم برای مردمی که این صفرها را جلوی نام بابک زنجانی و مه آفرید هم دیده اند چندان شوک آور نیست.

چون اینجا صحبت از قرارداد و دستمزد در سطح بین المللی است نه اختلاس و بدهی بانکی و نفتی و ال سی و مانند اینها.

از منظر دیگر مبلغ قرارداد کی روش را می توان با مارچلو لیپی ایتالیایی مقایسه کرد که قرارداد او با چینی ها سر به 18 میلیون دلار می زند. یا باشگاه شانگهای چین که «اسکار» را با 60 میلیون دلار به استخدام درآورده. چرا؟ چون می خواهند دیده شوند و توجه ها را جلب کنند. اگر کی روش سرمربی تیم ملی باشد امکان جذب اسپانسر بیشتر است یا دیگری؟

5- برخی از همکاران علت انتقاد از کی روش را رفتار تحقیر آمیز او می دانند اما خود برای تحقیر کی روش لفظ «پرتغالی- موزامبیکی» را به کار می برند. جدای این که این رفتار زیبنده مردمانی نیست که مدعی برابری فراملیتی اند و از بام تا شام در سرزنش اروپا و غرب ظالم ستایش آفریقای مظلوم داد سخن می دهیم بد نیست به این نکته هم توجه کنیم که ملیت از پدر انتقال می یابد و پدر کی روش پرتغالی بوده و اگر به ریشه موزامبیکی اشاره می کند به خاطر مادر است و واژه «مادر» ... و مادر نیاز به توضیح ندارد.

6- اگر اردو به ناگاه برپا نشده و از سه ماه قبل برنامه ریزی شده چه اتفاق غیر مترقبه ای رخ داده است؟

هیچ یک از اینها البته به این معنی نیست که سرمربی یک تیم - چه برانکو در پرسپولیس و چه منصوریان در استقلال و چه قلعه نویی در تراکتورسازی-  نباید نگران باشند.

  منتها وقتی دعوت نمی کند اعتراض می کنند که چرا دعوت نکرده یا چرا نگاه او به جای لیگ داخلی به لیگ های خارجی است و وقتی هم دعوت می کند این ماجراها پدید می آید و وقتی هم «ترخیص» می کند متهم به اخراج می شود و خنده دارتر از همه موضع تلویزیون رسمی است که حس ناسیونالیستی اش گل می کند و می پرسد:

 «چرا در دعوای دو خارجی ایرانی ها قربانی شوند» و انگار نه انگار که یکی از این خارجی ها برانکویی است که تقریبا 10 سال است در ایران کار می کند و کی روش که از 25 بهمن حضور او در ایران وارد سال هفتم می شود و یک بار ما را به جام جهانی برده و قرار است بار دیگر نیز با او به جام جهانی برویم و باز هم پای نام ایران در میان است.

  برخی نیز این نکته را مطرح می کنند که برانکو خود پیش تر مربی تیم ملی بوده و ناآگاه نیست. درست است. اما کدام تیم ملی؟ تیمی که علی دایی و کریم باقری و علی کریمی را داشت و نیاز به ستاره ای در بیرون زمین نداشت. حال آن که ستاره تیم ملی کنونی خود کارلوس کی روش است!