نمایندگان مجلس به جای کلاه ، سر آوردند!

عصرایران- نمایندگان مجلس شورای اسلامی با فوریت طرح انتزاع سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی از ریاست جمهوری موافقت کردند.

چنانچه این طرح به تصویب نهایی مجلس برسد، بخش های میراث فرهنگی و گردشگری به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخش صنایع دستی نیز به وزارت صنایع ملحق خواهد شد.

این طرح ، از هنگامی در دستور کار مجلس قرار گرفت که اسفندیار رحیم مشایی، رییس سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، سخنانی در باب دوستی با مردم اسراییل زد و متعاقب آن، 220 نماینده مجلس از رییس جمهور خواستند او را برکنار کند که البته احمدی نژاد این درخواست را نشنیده گرفت.

متعاقب آن، نمایندگان طرح سوال از رییس جمهور را مطرح کردند و همزمان، سخن از انتزاع سازمان تحت ریاست مشایی از ریاست جمهوری به میان آمد و فوریت اش نیز تصویب شد تا در صورت نهایی شدن طرح، مجلس بتواند با استفاده از اهرم های نظارتی اش بر وزرا، بر عملکرد بخش میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز نظارت کند.

با توجه به این سابقه، طرح انتزاع سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از ریاست جمهوری، بیش از آنکه دارای جنبه های کارشناسی باشد، ریشه های کاملا سیاسی دارد که از تقابل مجلس و احمدی نژاد بر سر رحیم مشایی حاصل شده است.

صورت ساده شده مساله این است: احمدی نژاد در مقابل خواسته مجلس در برکناری رحیم مشایی مقاومت کرد و مجلس نیز اینک در قدرت نمایی خود، نه رحیم مشایی که کل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را از زیرمجموعه اختیارات رییس جمهور حذف می کند تا امر بر رییس قوه مجریه چنین مشتبه نشود که فعال ما یشاء ، اوست!

این اکشن سیاسی، البته برای سیاسیون و فعالان جناحی و طرفین دعوا، بسیار پرهیجان است ولی آنچه در این میان می سوزد و رو به خاکستر شدن می گذارد، صنعت نحیف گردشگری است که اگر روزی روزگاری رونق بگیرد، ایران دیگر نه نیازی به چاه های نفت خواهد داشت و نه حتی به صادرات حتی یک چوب کبریت.

با این حال، مجموعه ای از تنگ نظری ها، سوءمدیریت ها، واپسگرایی ها، ضعف های مالی و عوامل دیگر باعث شده است سرزمینی که از نظر جاذبه های گردشگری جزو 10 کشور برتر جهان است، از نظر جذب گردشگر و درآمدهای توریستی حرفی برای گفتن نداشته باشد.

اینک نمایندگان مجلس شورای اسلامی با تصویب فوریت طرح انتزاع سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از ریاست جمهوری دچار یک عقب گرد تاریخی شده اند؛ زیرا این سازمان تا چند سال پیش تقریبا وضعیتی را داشت که اینک نمایندگان مجلس درصدد ایجاد مجدد آن هستند.

تا پیش از تشکیل سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، بخش های این سازمان ، زیرمجموعه های وزارت ارشاد و صنایع بودند و از آنجا که فرمول پیشین، پاسخگوی نیاز کشور به ویژه در بخش گردشگری نبود، در نهایت با تجمیع این بخش ها، سازمان مذکور شکل گرفت و نظر به اهمیت موضوع، در حد معاونت رییس جمهور ارتقا یافت و بدین ترتیب از عزلت نشینی زیر سایه سنگین وزارتخانه های دیگر رهایی یافت.

بی گمان اگر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تبدیل به یک معاونت در وزارت فرهنگ و ارشاد شود، باید از هم اکنون فاتحه صنعت بیمار گردشگری را در کشور خواند.

نمایندگان ما در حالی با این مصوبه خود تیشه به ریشه صنعت گردشگری می زنند که در حدود یکصد کشور جهان، بخش گردشگری در حد وزارتخانه اداره می شود و این در حالی است که اغلب این کشورها، حتی به اندازه شیراز ما، جاذبه توریستی ندارند ولی بیش از کل درآمدهای نفتی و غیر نفتی ما از رهگذر جذب گردشگر کسب درآمد می کنند.

اگر بخش گردشگری تبدیل به یک معاونت در وزارت فرهنگ و ارشاد شود، عملا از قدرت مانور آن در مراودات بین المللی نیز به شدت کاسته می شود و در داخل کشور و در نظام اداری و بودجه ای نیز جدی گرفته نخواهد شد.

نمایندگان مجلس نیز بهتر است بدانند که در ماجراهای اخیر، با رحیم مشایی مشکل پیدا کرده اند نه با سازمان میراث فرهنگی و گردشگری که ملک طلق رحیم مشایی هم نیست.
این اقدام ، یادآور آن  مثل معروف است که به طرف گفتند "برو کلاه بیاور" ، رفت و با سر بریده ای که کلاه هم داشت ، برگشت!
آنها اگر هم واقعا به دنبال نظارت بهینه سازمان هستند، چرا به جای کمک به کارآمدی از طریق تبدیل آن به وزارتخانه، آن را خوار و حقیر می کنند؟

آیا شان صنعت گردشگری در ایران در حد یک معاونت در یک وزارت است؟

راستی ، نمایندگان مجلس که ظرف مدت یک هفته چنین فوریتی را تصویب کرده اند، برای موکلان خویش توضیح دهند که این مصوبه دارای کدام پشتوانه های کارشناسی و علمی بوده است؟آیا دیگر مصوبات آنها نیز که سرنوشت یک ملت را رقم می زنند، این چنین عجولانه و غیرعلمی است؟