تخريب مردان در تلويزيون مد شده!

در ادامه‌ي نشست نقد و بررسي مجموعه‌ي «بزنگاه»، مجيد امامي گفت: در صداوسيما نيز گرايش آسيب شناسي ماركسيستي رسوخ كرده است، چرا كه تلاش مي‌شود با زشت‌تر به تصوير كشيدن آسيب‌هايي مانند اعتياد به اين معضلات بپردازند. ولي اگر به نگاه بومي خود رجوع كنيم متوجه مي‌شويم كه در بيانات حضرت امام خميني(ره) و مقام معظم رهبري تلاش شده است كه نيمه‌ي پر ليوان برجسته شود، البته اين مقامات از عمق و شدت آسيب‌ها خبر دارند.

به گزارش ايسنا، امامي افزود: آسيب‌ها در محافل و اتاق فكرها بايد مطرح شوند و در رسانه با زبان خاصي براي جامعه مطرح شوند. اين زباني نيست كه بتوان دو روز قبل از پخش آن را نوشت. در كشورهايي مانند انگليس نيز مهم ترين سريال‌هاي طنز به صورت هفتگي پخش مي‌شوند و با توجه به بازخورد مخاطب و اتفاقات روز، خود را اصلاح مي‌كنند، البته پخش آن از توليد جلوتر است.

امامي ادامه داد: اين توجيه براي سريال «بزنگاه» هم مطرح مي‌شود كه آنان قصد آسيب شناسي دارند. اما بايد به اين نكته نيز توجه كنيم كه ما به عنوان مثال زباله‌هاي خود را در چند پلاستيك قرار مي‌دهيم و آن را در ساعت خاصي بيرون از منزل مي‌گذاريم تا شهر را آلوده نكنند. اما براي بيان آسيب‌هاي اجتماعي در سريال‌هايي مانند بزنگاه حساسيت زيادي صورت نمي‌گيرد و به تاثير آن روي مخاطبان توجه چنداني نمي‌شود.

وي با بيان اين كه در سريال‌هاي تلويزيون بايد به چند نكته توجه كرد، گفت: در اين مجموعه‌ها سعي در نبود و يا نابود كردن خانواده مي‌شود. اين در حالي است كه در كشور ما بيش از هر چيز خانواده‌سالاري وجود دارد در بزنگاه چند خانواده به تصوير كشيده شده است كه هر كدام با نقصاني روبرو هستند ، در خانواده‌هاي صابر و نادر، زن وجود ندارد در خانواده‌ي بهجت نيز بچه‌يي ديده نمي‌شود.

اين كارشناس فرهنگ و ارتباطات اضافه كرد: هر دوره‌يي طرح يك مساله‌يي در تلويزيون مد مي‌شود، اكنون دور تخريب مردان است. در سريال‌هاي «روز حسرت» و «مثل هيچ كس» اين مورد ديده مي‌شود. اين در حالي است كه تخريب كردن نقش پدري و دامادي تاثيرات اجتماعي بر جاي مي‌گذارد. زماني «تو گفتن» به برادر زشت بود ولي در سريال «بزنگاه»، برادر از طبقه‌ي دوم به پايين پرتاب مي‌شود.

وي چگونگي پرداخت تلويزيون به موضوعات فولكلور (آيين هاي سنتي ) را موضوع دوم ذكر كرد و اظهار كرد: يكي از اين آيين‌ها عزاداري است. تعارف نيز يكي ديگر از رسم‌ها است. اگر در اين آيين‌ها افراط و تفريط شده است بايد آن را اصلاح كنيم نه آن كه بد به آن‌ها بپردازيم.

امامي با بيان اين كه امسال هم سريال‌هاي ماه رمضان از يك به دو مجموعه افزايش يافته است افزود: در هفت سال اخير سعي مي‌شود كه «آسيب‌ها» با زبان‌ طنز بيان شود، مگر طنز موضوع ديگري ندارد؟

اين كارشناس و منتقد، تقليل كيفيت هنري سريال‌هاي ماه رمضان را محور مهم ديگري ذكر كرد و گفت: در سال جاري سريال‌هاي ماه رمضان به ويژه «بزنگاه» از نظر كيفي در سطح پايين‌تري به ويژه از بعد كارگرداني قرار گرفته است.

وي در بخش ديگري از صحبت‌هاي خود اظهار كرد: تا زماني كه نظام برنامه‌ريزي در تلويزيون حاكم نشود و صاحب اول و آخر آنتن، تهيه كننده باشد، شاهد توليد چنين آثاري هستيم.

به گزارش ايسنا، در ادامه‌ي اين نشست امير قادري گفت: حاكم بودن ديدگاهي كه طبق آن برخي از مسائل نبايد بيان شود، يا اگر بيان مي‌شود، نبايد روي آنتن رود، باعث مي‌شود كه فاصله‌ي رسانه با جامعه افزايش يابد. چرا كه مخاطب در اين شرايط كمتر ارتباطات خود در جامعه را در رسانه مي‌بينند. در برخي ملل ديگر به هنرمندان اجازه مي‌دهند كه جلوتر از طبقه‌ي متوسط عمل كنند و حتي برخي شكاف‌هاي پيش رو را نشان دهند.

وي با اشاره به زمان پخش سريال «بزنگاه» اظهار كرد: ما طبقه‌بندي سني در پخش سريال‌هاي خود نداريم، اين در حالي است كه برخي از قسمت‌هاي «بزنگاه» كه مربوط به استعمال مواد مخدر است اگر قرار بود در سينماهاي كشورهايي چون آمريكا به نمايش درآيد براي سنين زير 17 سال همراه با خانواده مجاز بود.

به گزارش ايسنا، در ادامه‌ي اين نشست دكتر قيدرلو با بيان اين كه من از موضع شوراي نظارت بر صدا و سيما صحبت نمي‌كنم گفت: اصرار عطاران در بازي در نقش‌هاي دزد و معتاد، «شرطي سازي» را موجب مي‌شود.

قادري در ادامه اظهار كرد: كنترل بيش از حد رسانه آن را از كاركرد خود منحرف مي‌كند و باعث ايجاد شدن مشكلات بيشتري مي‌شود كه همان قطع ارتباط مخاطبان با آن است. امكان دارد برخي مسائل باعث به وجود آمدن ريا كاري در حوزه طنز مي‌شود، يعني بين آن چه كه هستيم و آن چه كه به تصوير مي‌كشيم فاصله ايجاد شود. درغرب هم كه مساله خشونت برايشان مهم است نيز اغلب جامعه شناسان به اين نتيجه رسيدند كه فيلم‌هاي خشن تاثيري روي بالا رفتن خشونت نداشته است.

وي ابراز عقيده كرد: پس از ديدن همه‌ي دعواها ، دغل‌كاري‌ها در سريال «بزنگاه» فكر مي‌كنم مردم مملكتم را بيشتر دوست دارم، اما اي كاش اين عيب‌ها را نداشتند.

به گزارش ايسنا دربخش ديگري از اين نشست مجيد امامي اظهار كرد: مساله رسانه‌ي ما درباره‌ي فلسفه‌ي طنز است و نه طنز؛ از زمان قبل از سقراط نيز در اين زمينه بحث شده است اما همه‌ي آن‌ها حرف مشتركي دارند كه بر مبناي آن در طنز چيزي تخريب و چيز ديگري عزيز مي‌شود. يكي از معضلات، «اعتياد» است كه در برنامه‌هاي مختلف رسانه بايد تحليل و با بياني جذاب مشكلات آن به مخاطب ارائه شود. اما آيا در «بزنگاه»، اعتياد و پشت‌هم اندازي تخريب مي‌شود؟

وي در بخش ديگري از صحبت‌هاي خود گفت: در چندين سال قبل افراد روستايي در برنامه‌ها براي خنداندن مخاطب مورد استفاده قرار مي‌گرفتند، ولي اكنون همين روستانشينان به زاغه نشينان تبديل شده اند و همين افراد دست‌مايه‌ي خنده‌ي مخاطبان اكنون قرار مي‌گيرد. در صورتي كه حجم زيادي از آسيب‌ها مربوط به طبقه‌ي بالاي جامعه است.

قيدرلو نيز در اين زمينه اظهار كرد: در تمام سريال‌هاي رضا عطاران به جز «ترش و شيرين» كه به تقابل اقشار بالا و پايين جامعه مي‌پردازد، موضوع خنده طبقات پايين است. در سال جاري نيز بهترين زمان پخش برنامه‌هاي ماه رمضان به سريالي طنز با موضوع فرودستان جامعه اختصاص دارد.

قادري در پاسخ به اين پرسش كه آيا بهتر است دست هنرمند در ساخت اثر به طور كامل باز باشد يا سازمان صدا و سيما بر كار او نظارت كند؟ گفت: هنرمند بهتر است در يك سازمان تعريف شود. بهترين فيلم هاي سينمايي نيز در استوديوها و تحت محدوديت‌ها ساخته شده‌اند. البته ما معمولا در دو سوي بام قرار داريم. بدين معني كه يا معتقديم كه بايد همه چيز تحت رسانه كنترل شود و يا بر اين اعتقاديم كه بايد به هنرمند آزادي كامل در خلق يك اثر بدهيم. در صورتي كه حد وسط بهترين حالت است.

اين منتقد در پايان با اين ابراز عقيده كرد كه سريال «بزنگاه» نشان داده كه هنرمند مي‌تواند خط قرمزهاي جامعه را به چالش بكشد