بازی دو سر برد روسیه

عصرایران- چهارمین قطعنامه شورای امنیت ملل متحد درباره فعالیت های هسته ایران شب گذشته در حالی با اجماع 15 کشور عضو شورا به تصویب رسید که بدون در بر داشتن تحریم جدید علیه ایران، صرفا بر اعمال تحریم های 3 قطعنامه گذشته تاکید کرده و از ایران خواسته است که به مفاد قطعنامه های قبلی عمل کند و فعالیت های هسته ای خود را به حالت تعلیق در آورده و به "ابهامات جدید" آژانس بین المللی انرژی اتمی پاسخ گوید.

قطعنامه 1835 از سوی دیگر در حالی تصویب شد که روسیه وآمریکا در بحرانی ترین شرایط در روابط دوجانبه خود پس از جنگ سرد به سر می برند و بحران گرجستان و صف آرایی روسیه و غرب در قفقاز شرایط ایجاد اجماع در بین شش کشور عضو 1+5 را سخت ساخته است.

ویتالی چورکین سفیر روسیه در سازمان ملل در واکنش به قطعنامه 1835 شورای امنیت علیه فعالیت های هسته ای ایران با گفتن این نکته که قطعنامه جدید نشان از این امر دارد که باید در پرونده هسته ای ایران گزینه سیاسی را به رویکرد نظامی ترجیح داد ،رای مثبت روسیه به این قطعنامه را توجیه کرد.

اما در مقابل زلمای خلیل زاد سفیر آمریکا در سازمان ملل با تاکید بر وحدت نظر گروه 1+5 در برابر ایران گفت که قطعنامه جدید حاوی این پیام به تهران است که شش کشور گروه 1+5 در برابر فعالیت های هسته ای ایران موضع واحدی دارند.

دیوید میلیبند وزیر امور خارجه بریتانیا هم درباره قطعنامه جدید شورای امنیت اظهار داشت که برای ما این مساله بسیار مهم است که وحدت نظر گروه 1+5 درباره ایران را حفظ کنیم و از نظر وزیر امور خارجه بریتانیا قطعنامه جدید حاوی پیام عدم ایجاد انشقاق در اهداف گروه 1+5 درباره عدم انحراف برنامه هسته ایران به سمت تولید سلاح هسته ای است.

بنابراین تصویب قطعنامه جدید شورای امنیت در مقطع کنونی توانست اهداف کشورهای گروه 1+5 را تامین کند از این جهت که ایالات متحده ، برتانیا و فرانسه به همراه آلمان توانستند این پیام را به تهران بفرستند که بحران جدید قفقاز و تنش موجود در روابط غرب با روسیه آن چنان هم نمی تواند برای ایران حاشیه امنی ایجاد کند تا به افتادن شکاف در میان اعضای گروه 1+5 دل خوش کند.

اما روسیه نیز با تصویب این قطعنامه توانست دیپلماسی دو سر برد خود در بحث هسته ایران را کماکان با زیرکی های خاص و مهارت دیپلماتیک تداوم دهد .

روسیه از سویی با مخالفت با تصویب تحریم های جدید نظر سیاستمداران تهران را به خود جلب کرد و از سوی دیگر با رای به یک "قطعنامه غیر تحریمی" کما کان جای خود را در صف گروه 1+5 حفظ کرد و به غرب این پیام را داد که در صورت عدم همراهی روسیه تصویب قطعنامه های جدید علیه ایران و مضاعف ساختن فشار به تهران ممکن نخواهد بود.

بنابراین تصویب قطعنامه 1835 علیرغم اینکه به غیر از یک پیام سیاسی و اقدامی نمادین علیه ایران چیزی در درون خود ندارد، اما یک بازی یک سر برد برای غرب و یک بازی دو سر برد برای روسیه است.