مشکلاتی که عمده آن حاصل برخی سومدیریتهای داخلی و البته تحریمهای خارجی بود. تحریمهایی که احمدی نژاد از آن اینگونه یاد میکرد:« تحريم ؟ اصلاً نمنه ...' از كدام تحريم سخن مي گوييد و امروز اگر در ميان مردم ايران حاضر شويد به شما خواهند گفت كه تحريم ها هيچ تاثيري بر زندگي و مسير پيشرفت كشورشان نداشته است.»
مردم در سال 92 سختیهای تحریم را درک کردند و به خاطر همین مشکلات به کسی رای دادند که بتواند حداقل شر این تحریمها را از سر ایران بردارد. مردم به روحانی رای دادند تا با توافق هستهای درهای ایران را به سوی کشورهای خارجی باز کند.
در زمان تحریم بخش های صادرات نفت، تجارت و مبادلات بانکی ایران زیر ضربات شدید تحریم ها در حال نابودی بود. پولهای ایران بلوکه شده بود و حتی در برخی موارد ایران مجبور بود مانند دوران قبل از اختراع پول مبادله کالا با کالا انجام دهد. مثلا نفت بدهد و برنج بگیرد. ایران نفت صادر می کرد و به جای پول آن کالا دریافت می کرد. صادرات نفت ایران نیز گام به گام در روند کاهشی به سمت صفر شدن حرکت می کرد.
ایران قبل از برجام، کشوری منزوی در عرصه جهانی بود و دوستان جمهوری اسلامی به انگشتان یک دست هم نمیرسید؛ اکثر کشورهای جهان به واسطه فشارهای آمریکا، ایران و ایرانی را تحریم کرده بودند.
بعد از توافق هستهای بسیاری از شرکتهای بزرگ و کوچک خارجی خود را آماده حضور در ایران کردند. بسیاری از آنها حتی قراردادهای همکاری خود با ایران را امضا کردند. خرید 100فروند هواپیما و تحویل 3 هواپیمای ایرباس از این مجموعه نمونه بارز این معناست.
امروز وقتی در شهر قدم میزنید توریستهای خارجی را مشاهده میکنید. کسانی که با خود ارز وارد کشور میکنند و زمینه ساز اشتغال و رونق اقتصادی میشوند.
مردم در سال 92 از تفکر برخی از نامزدها با وجود مشکلات عدیده اقتصادی وحشت داشتند. مردم میترسیدند با پیروزی برخی نامزدها در کنار مشکلات اقتصادی با محدودیتهای اجتماعی و فرهنگی روبرو شوند.. مردم به روحانی رای دادند تا با این مشکلات روبرو نشوند و یا حداقل به کمترین حد خود برسد.
دولت روحانی در برابر بسیاری از فشارها در مورد مسائل فرهنگی ایستاده است. اگر روحانی نبود شاید بسیاری از این فشارها عملی میشد. امروز اهالی هنر و فرهنگ به خوبی تفاوت دولت یازدهم و دهم را میدانند.
حمایت آیتالله هاشمی و رییس دولت اصلاحات دیگر دلیلی بود که مردم به روحانی رای دادند. اعتماد به دو رییس جمهور سابق ایران باعث شد مردم در انتخابات به روحانی رای بدهند تا او رییس جمهور بعدی ایران باشد.
اینها دلایل رای دادن به روحانی در سال 92 بود. تقریبا همین دلایل میتواند زمینه ساز رای دادن به روحانی در سال 96 شود. ممکن است اگر روحانی نباشد با تغییر در روش سیاست خارجی ایران، درهای کشور بازهم به سوی کشورهای جهان بسته شود. اگر روحانی نباشد شاید بسیاری از محدودیتهای اجتماعی و فرهنگی بازهم در کشور حاکم شود.
آیتالله هاشمی در آخرین سخنرانیهای خود قبل از ترک این دنیا به حمایت از روحانی تاکید کرده بود و رییس دولت اصلاحات نیز همچنان به حمایت از روحانی تاکید میکند.
به نظر میرسد همچنان آنهایی که به روحانی رای دادند با وجود مشکلاتی که وجود دارد به ویژه در زمینه اشتغال و رکود برای ادامه تفکر اعتدال در کشور در اردیبهشت 96 بازهم به تفکر روحانی رای بدهند.
قبل از انتخابات 92 اکثر کاندیداها از جمله شخص آقای روحانی بیان فرمودن تحریم ها در حدود 30 درصد تاثیر در مشکلات کشور دارد اما 70 درصد به ناکارآمدی و مدیریت اشتباه بر می گردد اما پس از رای آوردن همه مشکلات رو به گردن تحریم انداختن و حتی جملات اغراق آمیز سنگینی مانند تحریم حل شود مشکل آب خوردن مردم حل می شود و ... گفتن به نظر شما ما حرف آقای روحانی رو قبل از انتخابات در نظر بگیریم یا بعد از انتخابات ؟ اگر حرف ایشون قبل از انتخابات 92 درست باشد بعنی اینکه مشکلات کنونی نیز از ناکارآمدی دولت خود ایشان هست و اگر حرف ایشون رو بعد از انتخابات 92 در نظر بگیریم یعنی اولا ایشان قبل از انتخابات دروغ به مردم گفتن و ثانیا پس از برجام بایستی مشکلات مردم حل گردد
آقای روحانی حرف های دیگری هم زدند که عملی نشد. مثلا اینکه چنان رونق اقتصادی ایجاد می کنیم که مردم خودشان به یارانه نیاز نداشته باشند.
با این حال، روحانی رئیس جمهور شود بهتر از رئیس جمهور شدن سایر کاندیداهاست.
پراید 4.800.000 هزار تومانی در سال 1384 به قیمت 22.000.000 تومان در سال 1391 رسید.