از سازمان اطلاعات داعش تا شکنجه‌هایی به سبک زندان گوانتانامو

زمانی که داعش مکانی را اشغال می‌کند دغدغه اول داعش ساخت دستگاه امنیتی و نظارت بر زندگی روزمره غیرنظامیان و کسانی است که سلاح‌های خاصی داشته باشند، چراکه از نظر داعش نباید مردم سلاح داشته باشند.

به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه عربستانی عکاظ، اولین کاری که داعش با اشغال مناطق انجام می‌دهد این است که شروع به سربازگیری از کودکان می‌کند تا گزارش‌هایی از خانواده‌ها و نزدیکان خود به داعش ارائه دهند و آن در مقابل سادگی کودکان روش‌های کثیفی را در پیش می‌گیرد که از جمله این اقدامات وسوسه کردن کودکان با پولی ناچیز است.

در برخی موارد با کودکان بازی می‌کند و زمانی که کودکان در کنار آنها احساس امنیت می‌کنند، از آنها سوال می‌شود که "آیا پدرت سلاح دارد؟" اما سوال دوم این است که "آیا پدرت داعش را دوست دارد و در مورد آن چه می‌گوید؟". از آنجا که کودکان به صورت خودجوش صحبت می‌کنند، تمام آنچه که در خانه اتفاق می‌افتد، می‌گویند. داعش همچنین با باز کردن سوپرمارکت‌ها، به حرف کشیدن از کودکان متوسل می‌شود.

مردم می‌گویند که مناطق تحت تصرف داعش که "اراضی خلافت" نامیده می‌شود، زندان‌های ترس و مرگ است و در زندان‌های داعش، اگر دیوارها به صحبت درآیند، یقیناً تعداد جسدها را اعلام می‌کنند و ناله‌های هر کس را که در بازداشتگاه‌های مرگ و ترس، شکنجه شده‌اند، منعکس می‌کنند.

با وجود اینکه داعش شهر الباب و شهرهای دیگر تحت تصرف خود را به زندانی بزرگ تبدیل کرده است، اما همچنان زندان‌های خاص خود را در زیر ساختمان‌های دولتی دارد. زندان‌ها در مناطق تحت تصرف داعش تبدیل به قلعه‌هایی از ترس شده‌اند، تا جایی که غیرنظامیان در شهر الباب می‌ترسند که از نزدیکی این زندان‌ها عبور کنند، در این زندان‌ها اتفاقاتی دیده شده است که بسیار بدتر از داستان‌ها و دردها در بازداشتگاه‌های سیاسی است که در داستان‌ها خوانده می‌شود.

در زندان‌های داعش، هر متهمی یک زندانی همیشگی است و این مقوله در مورد او رخ نمی‌دهد که "هر متهم تا زمان ثابت شدن محکومیتش، بی‌گناه است" بلکه در اراضی داعش، هر متهم یا کشته شده یا زندانی‌ای است که امیدی برای آزادی ندارد! از روش‌های داعش برای شکنجه دادن، غرق مصنوعی است که این روش در زندان‌های گوانتانامو نسخ‌برداری شده است اما داعش عملاً این روش را پیچیده‌تر نیز کرده است و بازداشت شدگان را به برکه‌ای که برای شکنجه اختصاص داده است، می‌برد و با قطعات فلزی، بدن آنها را سنگین می‌کند و آنها را در این برکه می‌اندازد.

سمیر بکور، بازداشت‌شده‌ سابق داعش درخصوص ساعات‌ شکنجه، می‌گوید که عملاً به منزله مرگ بود و بسیاری از زندانی‌هایی که توسط داعش شکنجه می‌شدند، تلاش کردند تا برای رهایی از روزهای عذاب تلخ، خودکشی کنند.

وی گفت: گویی که سرهای ما قطع می‌شد. مرگ برای هر فرد بازداشتی که وارد زندان‌های داعش می‌شد، تبدیل به یک آرزو می‌شد. از دیگر روش‌های شکنجه، این بود که داعش گروهی از جوانان را در برکه‌های آب بزرگی می‌انداخت و پاها و دستان آنها را با طناب محکمی می‌بست و کودکانی که سن‌شان بیشتر از ۱۲ تا ۱۴ سال نبود، بر این اقدام ناظر بودند و به کودکان دستور داده می‌شد تا به هر کس که سرش را از عمق آب بالا می‌آورد، گلوله شلیک کنند تا در آب بمیرد. داعش در آخرین روزهای حضورش در شهر الباب و پیش از آنکه نیروهای سپر فرات این شهر را تحت کنترل خود درآورند، دست به اعدام‌های دسته جمعی در زندان زد و زندان‌ها را به گورستان تبدیل کرد تا جایی که بوی تعفن جسدها در ساختمان دادگاه الباب در زیر زمین پس از برداشتن اجساد نیز تا یک ماه مانده بود.

ساکنان الباب پس از شکست داعش زندگی دیگری را تجربه کردند که خالی از ترس و مرگ و وحشت بود، آنها این روزها را به عنوان "جهنم سرخ" یاد می‌کنند و می‌گویند که خدا نکند آن روزها برگردد.

در همین حال، محمود عقیل ابو صالح، مدیر موسسه امنیتی در شهر الباب سوریه در مصاحبه با عکاظ گفت که داعش گروهک‌های زیرزمینی در شهر الباب دارد.

وی گفت، طرز تفکر داعش کاملاً همچون یک ویروس است و در نتیجه حتی پس از پاکسازی این شهر از این گروه، باید هوشیار و آگاه بود.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه