نشریه امریکایی: دیپلماسی؛تنها راه حل بحران هسته ای کره شمالی است

نیویورک تایمز در سرمقاله امروز /سه شنبه/ خود نوشت: تنها راه حل بحران هسته ای و موشکی کره شمالی؛ دییلماسی و مذاکره مستقیم آمریکا و پیونگ یانگ است؛ طوفانی عمل کردن و اتکاء محض به چین، جواب نداده است.

نیویورک تایمز می نویسد:

رویکرد 'ترامپ' در قبال تهدید هسته ای کره شمالی شکست خورده است. این موضوع را خود رئیس جمهور هم آشکارا بدان اعتراف کرده است.

مبنای این رویکرد این بود که تمام وظیفه بر دوش چین محول شود و پکن بر کره شمالی فشار وارد آورد تا از برنامه هسته ای اش دست بردارد.

این برنامه امروز آنقدر پیشرفت کرده و به مرز خطرناک رسیده است که در حال حاضر کره شمالی تعداد 21 فروند سلاح هسته ای و تعدادی هم موشک برای حمل این ادوات دارد.

ترامپ هفته گذشته توئیت کرد:' من واقعا از چین ناامید شدم'.

همه نگرانی های ترامپ از موضوع از آنجا اوج گرفت که جمعه گذشته کره شمالی یک فروند موشک بالستیک بین قاره ای را برای اولین بار آزمایش کرد. ظرف 24 روزگذشته این دومین موشک بالستیک بین قاره ای بود که کره شمالی آن را آزمایش می کرد اما تفاوت آن با موشکهای قبلی در این بود که این موشک ظاهرا قادر است ساحل غربی آمریکا را هم در تیررس خود قرار دهد.

نکته مهم در پرتاب این موشک، فناوری فوق العاده پیشرفته آن است.

تمام روسای جمهور آمریکا همواره تاکیدشان بر این بوده است که؛ آمریکا مطلقا رسیدن کره شمالی به این مرحله از کار را تحمل نخواهد کرد.ترامپ هم اوائل ژانویه در صحبت هایی اشاره کرده بود ' آزمایش یک چنین موشکی هرگز اتفاق نخواهد افتاد'.

اما این اتفاق افتاد؛ آن هم دو بار.

سوالی که برای متخصصان امر مطرح است این است که در چه فاصله زمانی یک سلاح هسته ای قابل اتکا می تواند از یک موشک شلیک شود.

منطقی است که ازاین همه پیشرفت غیر منتظره برنامه هسته ای کره شمالی نگران باشیم . این برنامه امروز آنقدر پیشرفت کرده وخطری است علیه هم آمریکا و هم متحدش کره جنوبی و هم ژاپن .

تنها راه شکستن این چرخه تهدید و آزمایش موشکی این است که بنشینیم وببینیم چه می توان کرد.

این چرخه روز یکشنبه هم مجددا اتفاق افتاد. در روز یکشنبه در یک نمایش قدرت؛ آمریکا دو فروند بمب افکن B-1 را بر فراز شبه جزیره کره به پرواز درآورد و یک موشک دفاعی را با موفقیت در آسمان اقیانوس آرام آزمایش کرد. همزمان؛ کره جنوبی اعلام کرد که بزودی از دولت ترامپ خواهد خواست تا به سئول اجازه دهد موشکهای قدرتمند بالستیک بیشتری تولید کند تا بتواند عمق خاک کره شمالی را نشانه برود.

البته به حق باید قبول کرد که با این وضعیت پیش آمده ترامپ هم اکنون در وضعیت فوق العاده بغرنجی گیر افتاده است.

شرایط نسبتا مشابهی هم دردولت 'بیل کلینتون' پیش آمد و دولت او با کره شمالی وارد مذاکره شد و این مذاکرات منتهی به هشت سال توقف پیشرفت برنامه هسته ای کره شمالی شد و پیونگ یانگ قبول کرد که کار تولید پلوتونیوم را متوقف کند.

اما دولت 'جورج بوش' این توافق را دوست نداشت و متعاقبا از آن کناره گیری کرد.

'اوباما' هم سعی کرد مذاکرات جدیدی را با پیونگ یانگ آغاز کند اما موفق نشد و قضیه را رها کرد.

کره شمالی و برنامه هسته ای اش همیشه یک چالش بغرنج بوده است و هیچ راه حل اطمینان بخشی هم برای آن وجود ندارد. این برنامه روز به روز مشخصا بدتر از قبل می شود.

شکی نیست که این مهم فقط کار چین است که فشار بیشتری بر کره شمالی وارد آورد تا برنامه هسته ای اش را مهار کند. چین هم هرگز دلش نمی خواهد پیونگ یانگ سلاح هسته ای داشته باشد.

اما یک نکته هم وجود دارد. چینی ها می ترسند مبادا حکومت کره شمالی فرو بریزد و میلیونها آواره از مرزها عبور کنند. آنگاه این خلاء قدرت را در شبه جزیره کره ؛ کره جنوبی پر خواهد کرد و معنای آن این است که یک متحد آمریکا در مرز چین خودنمایی می کند.

دولت ترامپ که پشتیبانی کنگره را هم در این قضیه دارد هرگز منکر آن نیست که می توان در این مسئله بر روی کمک چین حساب باز کرد. کنگره دارد خود را آماده می کند تا بانکهای چینی را که با کره شمالی تجارت می کنند تحریم کند.

اما تحریم به تنهایی کافی نیست.

ترامپ باید این واقعیت را هضم کند که او نمی تواند این بحران را با نماینده و وکیلش جمع و جور کند. ترامپ لازم است مستقیما در قضیه ورود کند و هرچه سریعتر دست به یک اقدامی بزند.

سطح التهابات بسیار بالاست و در این ماه بدتر هم خواهد شد. قرار است آمریکا و کره جنوبی در این ماه رزمایش نظامی سالانه خود را برگزار کنند. کره شمالی تمرین نظامی این دو متحد را علامت قصد دو کشور برای براندازی حکومت پیونگ یانگ تلقی می کند.

خوب عواقب یک چنین مداخله مستقیم نظامی چه خواهد بود؟

در گام نخست؛ ترامپ می بایست دست از طوفان به راه انداختن بردارد و 'رکس تیلرسون' وزیر خارجه اش وسایر مقامات بلندپایه را به پیونگ یانگ بفرستد تا بررسی کنند ببینند آیا هیچ مبنایی برای مذاکره کردن وجود دارد؟

در ماه مه؛ ترامپ این احتمال را هم داد که به منظور از بین بردن تنشها شاید خودش شخصا ملاقاتی با رهبر کره شمالی ' کیم جونگ - اون' داشته باشد.

ترامپ که هیچ؛ حتی دیدار تیلرسون هم با مقامات پیونگ یانگ می تواند یک کار بزرگ دیپلماتیک به حساب آید.

چین؛ روسیه و بعضی از متخصصان هسته ای پیشنهاد داده اند که کره شمالی آزمایشهای هسته ای و موشکی اش را فریز کند و در ازاء آن آمریکا و کره جنوبی هم این همه تمرین نظامی برگزار نکنند.

الآن که کاخ سفید ترامپ بشدت آشفته و به هم ریخته است و وزارت خارجه هم بکلی ضعیف شده است. معلوم نیست با این وضعیت آیا این دو نهاد اصلا در موقعیتی هستند که یک چنین مسئولیتی را به گردن بگیرند و یک استراتژی مذاکره ای یکدست و منسجم را به اجرا بگذارند.

دولت ترامپ اعلام کرده است که قبل از هر مذاکره ای ؛ کره شمالی باید علامتی ملموس نشان بدهد که واقعا دست از برنامه هسته ای اش خواهد کشید.

اما این هرگز نمی تواند مبنایی برای مذاکرات باشد.

برنامه هسته ای کره شمالی بیش از حد پیشرفت کرده است و رهبری این کشور هم عمیقا غیرقابل اعتماد است. گفت وگوها بهتر است بی هچ پیش شرطی آغاز شود . آنچه که از همه مهمتر است این است که باید پیشرفت این برنامه متوقف شود.

آیا اصلا کره شمالی خودش مایل به گفت و گو هست یا نه؟

متخصصان آمریکایی که روی این موضوع کار می کنند می گویند که طی چند هفته اخیر علائم مکرری را دیده اند که حاکیست کره شمالی علاقمند به این کار است.