برانکو: حالا 100 ‌برابر مربی بهتری هستم

برانکو ایوانکوویچ سرمربی پرسپولیس، حالا یکی از قدیمی‌ترین چهره‌های شاغل در فوتبال ایران محسوب می‌شود.

به گزارش عصر ایران به نقل از ورزش سه، ، برانکو درست 17سال پیش و بعد از ناکامی تیم‌ملی ایران در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا و پس از دوره کوتاه سرمربیگری ادمار براگای برزیلی به همراه چیرو بلاژویچ سرمربی مشهور کروات وارد ایران شد. او در ابتدا دستیار بلاژویچ بود و بعد از عدم توفیق ایران در رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی 2002 با تصمیم صفایی فراهانی سرمربی تیم ایران شد.

او کمی بعد از این تصمیم نه چندان خوشایند رسانه‌های ایران کار خود را با تیم‌ملی ایران آغاز کرد و به عنوان سرمربی، با جوانسازی نسل فوتبال ایران، تیم امید را به رقابت‌های آسیایی بوسان برد و در آنجا به مقام قهرمانی رسید. با این حال برانکو بعد از این موفقیت بزرگ جای خود را به همایون شاهرخی داد و بعد از آغاز نتایج ضعیف تیم‌ملی دوباره به تهران بازگشت و این‌بار یکسره تا جام‌جهانی 2006 سرمربی تیم‌ملی بود. ایران بعد از برانکو و تا زمان حضور کی‌روش هم نتوانست موفقیت‌های آن دوره را تکرار کند تا ارزش کار این مربی  بیشتر مشخص شود. او سپس در اوج بحران پرسپولیس در سال 1393 به ایران آمد و هدایت پرسپولیس را برعهده گرفت. تیمی که با او دو سال در کورس قهرمانی لیگ بوده و حالا هم لیگ را با پیروزی آغاز کرده است.

هم کلامی با برانکو درباره حضورش در ایران از اینجا آغاز می‌شود که از او درباره تفاوت کیفی امروزش نسبت به گذشته می‌پرسیم. برانکو می‌گوید: من کارم را در مربیگری با تحصیلات آغاز کردم. البته کار خیلی سختی بود چون مربی‌های خیلی خوبی در کرواسی بودند و من هم هیچ پشت و پناه یا کمکی به جز کارم نداشتم. رسانه‌ها هم من را نمی‌شناختند بنابراین مدت زیادی طول کشید تا به سطح کار در تیم‌ملی کرواسی برسم. ما در آن تیم موفقیت‌های بزرگی را تجربه کردیم و به مقام سوم جهان هم رسیدیم. بعد از آن هم به ایران آمدم و فصل جدیدی از دوران کاری من آغاز شد، اینجا جایی بود که من برای اولین‌بار در زمان طولانی چالش فرهنگ جدید را تجربه می‌کردم.


برانکو در ادامه می‌گوید: من در کشورهای آلمان، کرواسی، ایران، چین، عربستان و امارات کار کرده‌ام و در اغلب این کشورها هم موفق به کسب جام شدم. به نظر خودم یکی از مهمترین چیزهایی که در مربیگری آموخته‌ام این است که بتوانم خودم را با فرهنگ‌های مختلف تطبیق بدهم. اینکه از کرواسی و ایران به چین بروم که جای دیگری است و اینکه از آنجا به عربستان بروم که باز هم یک سیاره دیگر محسوب می‌شود و بعد در ابوظبی کار کنم. همه این کشورها فرهنگ کاری خاص خود را می‌طلبند و مردم و هواداران این سرزمین‌ها و همین‌طور بازیکن‌هایشان آدم‌های متفاوتی هستند. البته زبان کار حرفه‌ای در همه جای دنیا شبیه به هم است. ضمن اینکه فوتبال در نهایت یک زبان مشترک بین همه فرهنگ‌ها و آدم‌هایی است که در این شغل کار می‌کنند.


این مربی اهل کرواسی درباره گذشت زمان و تاثیرش بر مربیگری می‌گوید: زمان عجیب‌ترین متغیر زندگی ماست و همه چیز را با خودش تغییر می‌دهد. من حالا فکر می‌کنم 100 برابر مربی بهتری هستم از زمانی که به ایران آمده بودم. هر انسانی در حرفه خود با گذشت زمان با موقعیت‌های جدیدی مواجه می‌شود و تجربه که خود یک علم بزرگ است به دانش هر شخص اضافه می‌شود. به عنوان یک مربی اگر بتوانید زندگی شخصی خوبی داشته باشید و از نظر سلامت خود را در حدی بهتر از متوسط نگه دارید، قطعا گذشت زمان به سود شما خواهد بود اگرچه مربیگری اساسا به دلیل فشارهای زیاد کیفیتی است که در طول زمان شاید از دست برود. البته من فکر می‌کنم هنوز جوان هستم و این اتفاق برای من رخ نداده است.


برانکو سپس درباره روش‌های مختلف مربیگری و تفاوت نسل خود با مربیان جدید صحبت می‌کند و می‌گوید: همانطور که گفتم من از صفر شروع کردم و مثل آدم‌های مشهور یا بازیکنان بزرگ مزیتی در ابتدای کارم نداشتم اما سعی و تلاش به مرور جای همه این چیزها را گرفت. در دنیا هم همین‌طور است، یک وقت شما زیدان هستید و بستر برای حرکت‌تان آماده است و یک موقع گواردیولا یا مورینیو که به هرحال همیشه مشغول تیم‌سازی بوده‌اند. این دو سبک کاری با هم خیلی تفاوت دارند. اگرچه شاید زیدان هم به مرور زمان نشان بدهد که از همان دسته مربیان مولف است.


حرف پایانی برانکو هم این است: من اگرچه به خیلی از آرزوهای زندگی‌ حرفه‌ایم نرسیدم اما دوست دارم در آینده از من به عنوان کسی یاد شود که تلاشش را برای ساختن انجام داد. در ایران من در 4 دوره مختلف کار کردم و در این دوره آخر باتجربه و دید بازتری کارم را شروع کردم و خوشبختانه توانستم بسیاری از مخالفانم را مجاب کنم که به تلاش من احترام بگذارند. حالا هم می‌خواهیم با پرسپولیس شرایطی جدید را تجربه کنیم. من و بازیکنان امیدوار به موفقیت در جامی هستیم که جایش در ویترین افتخارات همه ما خالی است. این مهمترین هدف پرسپولیس در این فصل است اگرچه موفقیت در مسابقات داخلی باتوجه به شدت رقابت بین تیم‌ها نیز بسیار پر اهمیت و در راستای خواست هواداران است. حالا ما 3 جام در فصل جدید در پیش داریم و باید برای همه این مسابقات آماده باشیم.