حالا به نظر می رسد که بارسلونا بیش از همه چیز به تغییر در ساختار مدیریت نیاز داشته باشد. مدیری که به خوبی بداند تیمش نه فقط به مهاجم که به هافبک و دافاع درجه یک نیاز دارد . مدیری که خریدهای درست انجام بدهد و کل نقل و انتقالات حواسش به مهاجمان پرت نباشد در حالی که کمیت تیمش در خط میانی و دفاع می لنگد.

درست در روزهایی که همه در اینستاگرام و شبکه های اجتماعی تصویرهایی برای تسلیت به حادثه تروریستی بارسلون آپلود می کنند طرفداران تیم بارسلونا نگران از گذشته به پایان یک امپراتوری فکر می کنند که در دو ال کلاسیکو به نمایش گذاشته شده.

البته که انگاراقدامات تروریستی سایه وحشتناک روی اسپانیاانداخته و همه را از ازحرف زدن در مورد نابودی باشگاه بارسلونا منع میکند اما آنچه نباید می شد پس از یک دهه افتخار رخ داد. درحقیقت پیش بینی سقوط بارسلوناخیلی زودتر از آنکه کسی باورش کند به حقیقت پیوست .

جدایی باورنکردنی نیمارازبارسلوناکه بیشتربه اشتباه مدیریتی شبیه بود تاچیز دیگر همه چیز راسرعت بخشید و تسهیل کرد.آن وقت کل حقیقت در دو بازی رفت و برگشت سوپرجام اسپانیابه صورت غمناکی خودنمایی کرد.

بارسلونا در دیدار رفت ازرئال مادرید 3گل در نیوکمپ خورد و در دیدار برگشت هم دو گل . دردیدارهایی که رونالدوستاره رئال سرجمع 20 دقیقه هم در آنها بازی نکرد امابارساباتمام زورش به میدان رفت وزورش هم نرسید. زور زد اما نتوانست .

به نظرمی رسد آبی اناری هاحالا با مشکل سقوط کنار آمده باشند و به همین دلیل هم هست که سراغ ستاره برزیلی رفتند اما به نظر می رسد انها از مدتها قبل مسیررا اشتباه رفته اند.

بارسلونای افسانه ای تیمی بود که گواردیولا ساخت. تیمی براساس ستاره های مدرسه لاماسیا که اساس بازی شان پاس متعدد و بازی روی زمین بود. تیمی که شاکله میانه زمینش را ژاوی واینیستا تشکیل می دادند. دو بازیکنی که مانند موتور بارسا را را ه می انداختند و خب کاری می کردند که بازی ستاره ای چون مسی بیشتربه چشم می آمد.

پس ازخداحافظی ژاوی بارسا سراغ یک مسکن رفت. آنها نیمار و بعد سوارز را اضافه کردند.در اصلاپیکان هجومی خود را تقویت کردند تا مشکل میانه زمین دیده نشود.مسی بیشتر عقب می آمد وتا حدی وظیف ژاوی را جبران نمی کرد اما پرواضح بود که بازیکنی چون راکیتیچ توانایی پرکردن جای ژاوی راندارد. اینیستا آرام آرام پا به سن گذاشت و حالا با رفتن نیمار قدرت پیکان بارسا بسیار کندتر شده.

در این سال ها بارسا هیچ خرید خوبی نداشته و در نتیجه از خط دفاع تا خط هافبک و حمله مستهلک شده . حالا بارسلونا ، ساختمان پرافتخار اسپانیایی کم کم ترک را رو دیوارهایش حس می کند. روش هایی که برای برخورد با این ترک ها انتخاب شده اما روش های درستی نیستند.

تجربه مشابه فروریختن یک باشگاه پرافتخار و بازسازی اش به تازگی در اروپا رخ داده است.

منچستریونایتد بدون فرگوسن سال هاست لنگ می زند و تازه به نظر می رسد که خودش را پیدا کرده است . در یونایتد هم برای حل مشکل راه حل های کوتاه مدت و کم هزینه را تجربه کردند تا مجبور به بازسازی شدند.

بازگشت خوان لاپورتا شاید تا قبل از این دو ال کلاسیکو سخت به نظر می رسید اما از این به بعد باید به زودی منتظر زمزمه های بازگشت مدیر دوران طلایی بارسا بود. مدیری که تیمش افسانه ای شد.

بارسلونا یا باید مدیریت تغییر مدیریت داشته باشد یا مربی صاحب سبک به این تیم اضافه شود که بعید است این مربی جایگاهی در بارسا داشته باشد. هواداران و سکوهای نیوکمپ مدت ها به تیکی تاکا عادت کرده اند و بعید است زیر بار سبک دیگری بروند. انها سبک گواردویلا و بارسای لاماسیا را می خواهند چیزی که به سختی به دست می آید.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه