گنج‌های گمشده‌ی روسیه

پس از گذشت ۱۲ سال از حمله ی شکست خورده ی فرانسوی ها به رهبری ناپلئون ضد روسیه ی تزاری در سال ۱۸۱۲، یک ژنرال به نام "دی سیگیور" در خاطرات خود نوشت که پس از عقب نشینی به سوی شرق، طلا و جواهرات بسیاری از کاخ کرملین در مسکو، و از کلیساهای بزرگ و خانه های اشرافی جمع آوری شد. آنها غنائم قیمتی را با ارابه های طلا که به این کار اختصاص داشت جابه جا می کردند. در مسیر عقب نشینی سوارکاران قزاق در سرمای زمستانی هولناک روسیه به فرانسوی ها حمله کردند.
 
ارتش فرانسه مجبور شد تا برای نجات خود، از شر غنیمت های با ارزشی که جمع کرده بود رها شود. به همین دلیل بخش عمده ای از آن را در قسمت غربی دریاچه ی "اسمولینسک" رها کردند. شاید هم متعمدانه آن را در دریاچه انداختند تا دست روس ها به آن نرسد. این گنج علاوه بر یادداشت های ژنرال "دی سیگیور" در زندگینامه ی ناپلئون که توسط نویسنده ی اسکاتلندی "والتر اسکات" به رشته ی تحریر درآورده شده است نیز ذکر شده است. در طول دویست سال چهار گروه پژوهشگر از دانشمندان روس در زمان تزارها و شوروی به جستجوی غنیمت های گمشده ی ناپلئون پرداختند که در نهایت با آزمایش هایی که بر روی آب دریاچه انجام دادند به تراکمی از طلا و نقره دست یافتند که هنوزهم  درباره ی ماهیت آن تردید دارند.

گنج استفان رازین

استفان رازین یک کشاور قزاق بود. او در سال ۱۶۷۰ یک یاغی علیه سلطه ی اشراف زادگان و فئودال ها به شمار می رفت. او و همراهانش با راهزنی و سرقت اموال کلیسا و حکام در امتداد رودخانه ی "ولگا" ثروت بسیاری اندوختند. استفان رازین و برادرش فرول پس از مبارزه ی طولانی با حکومت تزارها اسیر شدند و با وجود شکنجه های سخت راز گنج خود را برملا نکردند. اما در لحظه ی اعدام که قرار بود سر برادر او را با شمشیر قطع کنند، او گفت که جای گنج برادرش را می داند. استفان رازین با گفتن کلمه ی "خفه شو" آخرین جمله ی خود را به برادرش گفت و در نهایت توسط جلادان کشته شد.
 
فرول تا پنج سال تزارها را برای پیدا کردن گنج استفان رازین همراهی کرد، اما هیچ نشانه و اثری از گنج یاغی استفان رازین به دست نیامد و در نتیجه برادرش را نیز کشتند.

آخرین خبرها از گنج استفان رازین به دوران نبرد استالین گراد باز می گردد که چند سرباز در کنار رود ولگا بقایای یک توپ قدیمی پر از طلا و جواهرات را پیدا کردند که با شدت گرفتن درگیری مکان آن اخفا شد، و دیگر هیچگاه نتوانستند آن را پیدا کنند.

کتابخانه ی گمشده ی ایوان مخوف

کتابخانه ی ایوان مخوف (ایوان گروزنی)  با ۸۰۰ جلد کتاب نفیس  از ۴۰۰ سال پیش ناپدید شده است. این کتابخانه حاوی کتاب های نفیس دست نویس در زمینه های تاریخی و علمی بود.
 
البته این کتابخانه بخشی از مُلک بیزانس ها در شهر قسطنطنیه بود. وقتی شهر قسطنطنیه به دست ارتش عثمانی فتح گردید، کتابخانه ی ارزشمند آن به روم انتقال داده شد. زمانی که پرنسس صوفیا با ایوان سوم (پدر ایوان مخوف) ازدواج کرد، گنجینه ای از کتاب های دست نویس کهن به روسیه برده شد. از سال ۱۶۰۱ تاکنون این کتابخانه ناپدید شده و تاکنون باستان شناسان اثر و نشانه ای از آن پیدا نکرده اند.