حسن آقامحمدی - ظهر جمعه هنگام عبور از مقابل درب اصلی مجموعه ورزشی آزادی، مشاهده صحنه نقش بر زمین شدن جوان موتورسواری که با سر و صورت خونین خود در حال جدال با مرگ بود حال خوب روز تعطیل من و سایر ناظرین این سانحه را تلخ کرد.

بلوار حاشیه مجموعه بزرگ ورزشی آزادی تهران سالیان متمادی است که روزهای جمعه غرق در اصوات نامتعارف و گوش خراش بوق، اگزوز و رایحه لنت و لاستیک‌های سوخته موتور سیکلت های رنگارنگ جوانان سرمست از شور و غرور جوانی است که با اجرای رانندگی جنون آمیز و حرکات نمایشی موتوری خود، شادی خطرناکی را برای تخلیه شور جوانی و انرژی خدادادی خود انتخاب کرده اند. پاتوق مرگی که تهدید از دست دادن جان، قطع عضو، معلولیت ، ضایعه نخاعی، خسارات مالی و ... لحظه ای آنان را از این حضور مردد یا روی گردان نمی کند.

درست این طرف دیوار پیست حرفه ای و با کلاس فدراسیون موتورسواری، نمایشی رایگان «قمار مرگ» توسط عده ای جوان به روی صحنه آسفالتی خشن و سرد می رود که صدای سوت، کف، جیغ و هورای تماشاگرانش راکبان مرگ را هر چه بیشتر از خود بی خود می کند تا ژانگولرهای بدیع تر، خطرناکتر و حتی تمرین نشده ای را اجرا کنند که تشویق بیشتری از تماشاگران بگیرند.

موتورسواران این پیست مرگ نقش اصلی خود در یک خانواده ایرانی که خواه پدر، همسر، خواهر یا فرزند باشد را کیلومترها به فراموشی می سپارند و فارغ از هر دغدغه و تعلقی به دنبال خاموش کردن آتش داغ شور و هیجان عجیب روزگار جوانی خود هستند. اطفایی که تنها و تنها با صدای پرغرش اگزوز موتور، تک چرخ و ویراژ دادن میسر می نماید. نکته مهم و تاسف بار این اکران مردمی وبدون تشریفات، فقدان حداقل تجهیزات ایمنی استاندارد و تمهیدات محیطی است. ریشه یابی زمینه و عوامل شکل گیری و ظهور این چنینی رفتارهای پرخطر قشر جوان چه در سطح شهر و چه در این نقطه از پایتخت ایران نیازمند کاوشی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... است که به امید تحقق آن توسط نهاد های مسئول از آن عبور می کنیم و به اختصار نکاتی را یادآوری و چند پرسش را مطرح می کنیم :

1- این جولان دیوانه وار که در تضاد با روح و اهداف متعارف هر ورزشی است در حالی در مقابل مجموعه عظیم و ملی ورزش ایران هر جمعه در حال رخ دادن است که در بهای پیست حرفه ای موتور سواری آن مجموعه عظیم تنها بر روی جوانان مرفه و صاحب مکنت مالی که توانایی خرید موتور سیکلت‌های 30 میلیون به بالا و تامین هزینه‌های نصب پلاک، تعمیر، نگهداری و حمل و نقل آن را دارند گشوده شده و از پذیرش و توجه به جوانان مستعد و عاشق این رشته ورزشی که اغلب از طبقه محروم و ضعیف جامعه بوده و متاسفانه توان مالی خریداین تجهیزات را ندارند روی گردان است تا به این ترتیب جوانان بی پول علاقمند را به سوی پیست های مرگ و معلولیت بدرقه کند.

2 – به کرات گفته و شنیده شده که ای کاش این دسته از موتور سواران جوان و پر انرژی به جای انجام حرکات نمایشی و ویراژ دادن‌های خود در سطح شهر که تهدیدکننده امنیت اخلاقی و روانی شهروندان و متاسفانه مرگ و ضایعات نخاعی برایخود و عابران است به پیست های حرفه ای و تأیید شده مراجعه کرده و در آن مکان هنز خود رابه نمایش گذاشته و هیجان خود را تخلیه نمایند.

3 - در جامعه‌ای که فرار از احساس مسئولیت، ندیدن معضلات اجتماعی و فرهنگی و نقد سلبی و تلاش برای حذف صورت مسئله های حوزه جوانان، نهادینه و عادت مدیران شده است، شاید غیر ممکن به نظر آید که می شود با اختصاص 1 هکتار یا حتی نیم هکتار زمین خاکی از مساحت 460 هکتاری مجموعه بزرگ ورزشی آزادی و هزینه ای نه چندان پرخرج جهت طراحی و تامین یک پیست‌ استاندارد آماتوری با تجهیزات ایمنی، اورژانس پزشکی و ناظرین فنی دلسوز می توان فضایی ایمن، مفرح و سرشار از نشاطی را برای علاقمندان این حوزه از رشته ورزشی موتورسواری و تماشاگران آن برپا کرد.

4 - اراده و تدبیر شایسته مدیریت عالی ورزش کشور در توزیع عادلانه اعتبارات ، یارانه های ورزشی و حمایت از نوجوانان و جوانان اقشار کم برخوردار جامعه بویژه در رشته‌‌های پر خرج و گران ورزشی نظیر موتورسواری می‌تواند ضمن مهار تهدیدات فرهنگی و اجتماعی این قشر کمتر دیده شده، زمینه ای برای بروز استعدادهای شگرف و قابلی در سطح قهرمانی و حرفه‌ای باشد.

۵- از عجایب روزگار ماست که ظاهراً مدیران ارشد ورزش کشور، مسئولین محترم ورزشگاه ملی آزادی ایران و فدراسیون محترم موتورسواری با نگاه موبوگرامی خود به گعده قمار مرگ این ماجراجویان جوان و محروم از هرگونه ژن خوب، آقازادگی و جیب‌های لبریز از بضاعت مالی مخاطرات و حداقل نیازهای تکاپوی عجیب ولی قابل درک آنهارا نمی بیینند و انگاری با نیشخندی از مسئولیت مدیریت و ساماندهی آن آن فرار کرده و می کنند.

شاید آن روزی که در این هم اورد نابرابر انرژی پرشور جوانی از یک سو و آهن سرد و آسفالت در سویی دیگر فاجعه ای تلخ و تکاندهنده رخ دهد و عده ای از این جوانان را به کام مرگ فرستد دیگر آمدن امانتداران مسئولیت به میان آنها و مصاحبه و عکس یادگاری و تشکیل کمیته تحقیق و بررسی دیگر دیر باشد و دیر... در آنروز آیا کسی پاسخ قانع کننده ای برای رهایی از فشار عذاب وجدان و افکار عمومی جامعه خواهد داشت.

۶- در روزگار امروز که هویت نسل جوان در تیررس زهرآگین انواع تهدیدات جامعه سوز فرهنگی و اجتماعی در فضای بی رحم مجازی و واقعی قرار گرفته و هر روز آمارتبعات سوء آن نظیر اعتیاد، طلاق،افسردگی، خودکشی و ... در حال افزایش است امید آن است که با حمایت از جوانان در عرصه‌های مختلف ورزشی گامی اساسی و تاثیر گذار درصیانت از صحت معنوی و سلامت جسمانی نسل سازنده ایران فردا برداشته شود، فردا دیر است.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه