به هر حال در هر جامعه ای مشکلاتی وجود دارد که مردم گاهی احساس می کنند در رسانه ها و فضای عمومی جامعه به این مشکلات کم توجهی می شود و باید خودشان به صحنه بیایند و رسانه ها و دولتمردان را از مشکلات خود آگاه کنند.

در برخی کشورها قوانین مشخصی برای برگزاری تظاهرات اعتراضی وجود دارد. جدای از اینکه با وجود احزاب و رسانه های آزاد، بخش بزرگی از این مطالبه و خواست پوشش داده می شود اما حتی در بسیاری از کشورهایی که رسانه ها و احزاب آزادی دارند در بسیاری از مواقع شاهد برگزاری تظاهرات و گردهمایی‌های اعتراضی با سوژه های مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی هستیم.

در کشور ما نیز در اصل 27 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برگزاری تظاهرات مسالمت‌آمیز بدون حمل سلاح آزاد اعلام شده اما بعدها در تفسیر این قانون – در قانون احزاب- این حق مشمول شرط کسب مجوز از وزارت کشور شده است و هرگونه تظاهرات و گردهمایی بدون کسب مجوز از وزارت کشور – یا استانداری ها – غیر قانونی اعلام شده است.

در همه سال ها و دهه های پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، گردهمایی‌های ملی و تظاهرات سراسری خلاصه در چند مناسبت ملی و مذهبی شده و به جز آن با دیگر درخواست های تجمع و گردهمایی اعتراضی یا موافقت نشده و یا برگزاری تظاهرات جز به شکل مناسبتی‌ و حکومتی، تحمل نشده است.

صورت مساله اما بسیار ساده است؛ مردم ویا دستکم گروه هایی از مردم توقع دارند برای بیان مشکلات‌شان و حتی فریاد زدن اعتراضات‌شان مکانی برای گردهمایی و گوشی برای شنیدن پیدا کنند.

با توجه به رویدادهای 3 شب گذشته در کشور و اعتراضاتی که در برخی شهرها به خشونت و آشوب کشیده شده ضرورت توجه جدی به حق تجمع اعتراضی مردم مطابق با آنچه که در اصل 27 قانون اساسی آمده بیش از گذشته رخ نموده است.

در برخی شهرهای دنیا مکان‌هایی برای گردهمایی‌های اعتراضی مردم در نظر گرفته شده؛ از جمله در لندن منطقه " هاید پارک" جایی است که از دهه های گذشته شهروندان لندنی برای گردهمایی و بیان اعتراضات شان به دستگاه های مختلف حکومتی در آنجا گردهم آمده و خواسته‌های خود را مطرح می کنند یا در بسیاری از شهرهای دنیا عموما یک میدان اصلی شهر به عنوان مکان گردهمایی‌ها در نظر گرفته می شود و در مواقع تظاهرات، نیروهای پلیس از امنیت تظاهرات‌کنندگان حفاظت کرده و با عوامل برهم زننده نظم عمومی مقابله می‌کنند.

برگزاری تظاهرات بزرگ ضد جنگ در هاید پارک لندن در فوریه 2003 یک ماه پیش از حمله آمریکا و بریتانیا به عراق

برگزاری مراسم عاشورا در سال 2012 در هاید پارک

اختصاص مکانی برای بیان اعتراضات مردمی نه تنها باعث تهدید امنیتی و یا حس شرمساری برای هیج دولتی نیست بلکه نشان از سعه صدر حاکمیت ها در تحمل و شنیدن صدای اعتراضات مردمی است.

از این رو پیشنهاد می شود به عنوان قدم نخست در شهر تهران یکی از پارک های مناسب برای گردهمایی‌ها تعیین شود و شهروندان آزاد باشند تظاهرات مسالمت آمیز خود را درون این پارک انجام دهند.

می توان برای برقراری تمهیدات امنیتی در این مکان نیز از وجود نیروی انتظامی بهره گرفت و برای مثال با ایجاد پست بازرسی در ورودی پارک از بردن اسلحه گرم و سرد به درون پارک جلوگیری کرد و دولت به شهروندان تضمین دهد در این پارک هیچ پیامدی برای بیان شعارها و گردهمایی اعتراضی آنها، متصور نخواهد بود و تنها خط قرمز اعمال خشونت و زد و خورد و آشوب است که در این مواقع پلیس مداخله می‌کند.

در سال های گذشته محوطه اطراف ساختمان مجلس در خیابان بهارستان تهران به صورت غیر رسمی محل گردهمایی‌های غالبا اعتراضی و طرح مطالبات معیشتی اقشاری از مردم برای طرح اعتراضات‌شان بوده است اما در ماجرای حمله خرداد ماه 96 داعش به ساختمان مجلس شاهد بودیم که این گروه تروریستی از همین مساله به عنوان راه نفوذ به داخل ساختمان اصلی یکی از سه قوه اصلی کشور سوء استفاده کرد.

بنابراین اختصاص محلی در شهر تهران برای گردهمایی‌های اعتراضی مردمی می تواند نخستین قدم در شنیدن صدای اعتراضات چند روز گذشته در شهرهای مختلف کشور باشد و معترضان را امیدوار کند که اراده ای برای شنیدن انتقادها و دردهای آنها وجود دارد؛ در گام بعدی می توان این طرح را به دیگر شهرها و مراکز استان نیز تسری داد تا جایی که دستکم در شهرهای بزرگ و پرجمعیت کشور مکانی امن برای گردهمایی اعتراضی مردم در نظر گرفته شود.

در این صورت تظاهرات و گردهمایی‌های اعتراضی نظام‌مند می شود و هم اینکه کمتر شاهد موج سواری عده ای فرصت طلب از طرح مطالبات مختلف مردم خواهیم بود و شاهد آشوب و تخریب اماکن عمومی در سطح شهر نیز نخواهیم بود.

در صورتی که مکانی امن برای گردهمایی‌های اعتراضی مردم در نظر گرفته شود آن گاه تشخیص آشوب‌طلب از معترض نیز بسیار آسان‌تر خواهد بود و نیرو‌های انتظامی و امنیتی نیز به راحتی می توانند با عوامل برهم زننده نظم عمومی و ایجاد آشوب مقابله کنند.

در پایان ذکر این نکته نیز لازم است که باید به مردم اطمینان داده شود در صورت حضور در "پارک اعتراض" و بیان مسالمت‌آمیز انتقاد و مطالبه شان از هر گونه تعقیب قضایی و کیفری مصون خواهند ماند.

"پارک اعتراض" و یا "پارک تحمل" پیشنهادی اولیه برای نامگذاری چنین مکانی است؛ می توان هر نام مناسب دیگری را روی این مکان گذاشت. شورای شهر دوره پنجم تهران می تواند در این زمینه وارد عمل شود.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه