می خواهم "سلاح جنگی" بفروشم

 مجتبی قفقازی

اگر بخت یار باشد می خواهم یک مغازه نُقلی "فروش سلاح گرم " در مرکز تهران دایر کنم و البته اگر باز بخت بیشتر یار بود می خواهم در کنار آن، مواد مخدر هم بفروشم که سود بسیار بیشتری دارد.

شاید خواننده ها فکر کنند دیوانه شده ام و دارم هذیان می گویم؛ و مگر خرید و فروش سلاح جنگی در جمهوری اسلامی ایران ممنوع و جرم نیست!

اما به هیچ وجه هذیان نیست چون در همین مملکت در سال‌های گذشته عده ای با بازکردن دکان هایی دو نبش و سه نبش سال‌ها در روز روشن با جمع کردن پول مردم در نهایت با پول‌های مردم "فلنگ شان" را بسته اند و مگر کلاهبرداری در همین مملکت جرم نیست؟! پس چرا عده ای توانسته‌اند و حالا هم نهادهای حکومت می گویند که آن موسسات که در قلب دهها و صدها شهر کشور زیر تابلوهایی به ابعاد دهها متری و مکان هایی چند صد متری و هزاران کارمند و دفتر و دستک را ندیده و متوجه کار غیر قانونی آنها نشده اند! و حتی مردم را شماتت می کنند که چرا پول هایتان را به آن موسسات غیر مجاز سپرده اید!

پس احتمالا یک مغازه کوچک من در خیابانی فرعی در مرکز تهران در مقایسه با چندین موسسه بزرگ با صدها شعبه در کشور که سال ها بدون مجوز و غیر قانونی به حیات خود ادامه داده و صدها هزار میلیارد تومان پول مردم را جمع کرده و حالا "فلنگ" را بسته اند، اصلا به چشم نخواهد آمد؟

شما چه فکر می کنید؟!

بحران بودجه در قلب اقتصاد بریتانیا؛ اخراج‌های گسترده برای نجات بانک مرکزی

تماشاخانه

سوتی بد پیمان قاسم خانی جلوی استاد شجریان ؛ یکی از ضایع‌ترین خاطرات زندگیمه (فیلم)

درباره اهمیت کافه‌ها ؛ پناهگاه تنهایی یا صحنه‌ی نمایش هویت نسل جدید؟ (فیلم)

فیلم های دیگر