دولت وحدت ملی ؛ پیشنهاد میانه روهای داخلی یا طرح دشمن خارجی؟!

عصرایران- تابستان امسال، اخباری از رایزنی های علی اکبر ناطق نوری، روحانی بلندپایه جبهه اصولگرایان - که به اعتدال و میانه روی مشهور است- با اکبر هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی و مهدی کروبی به محافل سیاسی و خبری درز کرد که طی آن، این چهار نفر، با نقد وضعیت کنونی جامعه و با توجه به نزدیکی انتخابات ریاست جمهوری دهم، طرحی موسوم به تشکیل "دولت وحدت ملی" را مورد بررسی قرار داده بودند.

با توجه به حضور سرشناس ترین روحانیون دو جناح مطرح کشور در این رایزنی ها، به زودی موضوع طرح وحدت ملی در جلسات داخلی احزاب و گروه ها به عنوان یک گزاره جدی مطرح شد و در اندک زمانی سر از رسانه ها درآورد.

نشست های بعدی با حضور دیگر چهره های سیاسی جریان های مختلف صورت گرفت و حتی سخن از تشکیل یک "لویی جرگه" به میان آمد تا در نهایت کاندیدایی جامع الاطراف که یک وفاق ملی بر روی وی وجود داشته باشد، به عنوان نماینده لویی جرگه "میانه روهای هر دو جریان راست و چپ" وارد عرصه انتخابات شود.

با این حال، در شهریوری که گذشت، ناطق نوری در حاشیه مراسم بزرگداشت تهیه لاجوردی در گفت و گو با خبرنگاران، جمله ای گفت که همانند آبی سرد بر "آتش گر نگرفته دولت وحدت ملی" ریخته شد؛ او گفت: "پیشنهاد دولت وحدت ملی در نطفه منتفی شد" و توضیح داد: "این یک پیشنهاد کلی بود که گفتیم همه جمع شوند بر کسی اتفاق نظر داشته باشند که پایبند اصول و ارزش های انقلاب باشد و قابل پذیرش جریان ها ولی متاسفانه هر گروهی دنبال کار خودش هست و آتش را برای نان خود می خواهد."

لاریجانی به جای ناطق نوری

با اظهارات ناطق نوری ، بسیاری گمان بردند که طرح وحدت ملی، واقعا در دستور کار فعالان ارشد سیاسی کشور کنار گذاشته شده است اما رویدادهای بعدی نشان داد که این آب، نتوانسته است آن"آتش هنوز گر نگرفته" را به طور کامل سرد و خاموش کند.
با این حال، در مراحل بعدی، ناطق نوری، همانند قبل ، در قالب میدان دار این طرح ظاهر نشد بلکه یار دیرین او، علی لاریجانی، که اینک ریاست مجلس هشتم را بر عهده دارد، وارد گود شده است.

لاریجانی در انتخابات گذشته، گزینه ناطق نوری برای ریاست جمهوری بود که ناکام ماند اما در انتخابات داخلی مجلس برای تعیین رییس مجلس، ناطق نوری، برای او سنگ تمام گذاشت و با رایزنی هایی که کرد، توانست نظر اکثریت نمایندگان را برای رای دادن به هم ولایتی اش جلب کند و بدین ترتیب، حداد عادل، از راس مجلس به زیر آمد و به ریاست کمیسیون فرهنگی بسنده کرد.

علی لاریجانی درباره طرح دولت وحدت ملی می گوید:
« اينكه روي مسائل مهم كشور كه وحدت ايجاد مي‌كند،‌ اگر بين جريان‌هاي سياسي وحدتي وجود داشته باشد،‌آيا بد است؟ بد كه نيست. اگر كسي اين را بد بداند مشكل نظري دارد. اينجانب در دبيرخانه شوراي عالي امنيت ملي تلاش مي‌كردم تا روي مشتركات كار كنيم امروز هم شرايط حساسي داريم.

نكته بعدي اين است كه در جريان اصولگرايي مجلس بر سر يك سري چيزها وحدت داريم. يك جاهايي هم تكثر است و بايد تكثر را محترم بشماريم. نه اينكه بگوييم اگر اين است، پس اعدامش كنيد.

در مسائل سياست داخلي هم موضوع مهم ديگر اين است كه اگر ما با گروه‌هاي مختلف سياسي روي يك سري چيزها وحدت و بر روي مسائل ديگر اختلاف داشته باشيم، اين شفافيت مي‌تواند مفيد باشد.
گروه‌هاي سياسي ضمن اينكه مي‌توانند كانديدا و مبنايي براي خود داشته باشند، مي‌توانند حركت وحدت‌آميزي را در كشور دنبال كنند. نه اينكه روي افراد خط قرمز بكشند. افرادي كه ذهن خيلي بسته‌اي دارند و سواد كمي دارند و فكر مي‌كنند به ازاي هر تفاوت بايد طرف مقابل را حذف كرد، اين فكر خيلي بدي است و يك فكر انحرافي است كه به ضرر كشور هم مي‌باشد.

اگر وحدت ملي را مي‌خواهيم بايد تنوع فكري را بپذيريم. اگر كسي بخواهد اين تنوع را از بين ببرد، به نظر من تئوري پيشرفت فكر سياسي را در جامعه نفهميده است.
اينكه در انتخابات وحدت ملي توجه شود امري لازم است و من اين موضوع را خطرناك نمي‌دانم، بلكه مفيد هم مي‌دانم. توجه داشتن به معناي اين نيست كه كانديدا هم نداشته باشند. گروه‌ها مي‌توانند كانديدا داشته باشند و تا آنجا كه مي‌توانند به هم نزديك شوند. اين به معناي حذف كسي نيست و اشكالي هم ندارد.

اصولگرايان و ديگر گروه‌ها هم مي‌توانند به هم نزديك شوند،‌ ما با اين مخالف نيستيم. در يك جامعه كه بين جريان‌هاي عميق موجود در آن روي مسائلي وحدت وجود نداشته باشد حتما شكاف‌هاي سياسي و اجتماعي بوجود مي‌آيد و دشمن در همين شكاف‌ها زندگي مي‌كند. بنابر اين تئوري وحدت ملي هم در ميان اصولگرايان و هم در بين ديگر گروه‌ها خوب است.

به نظر اينجانب در انتخابات آينده رياست جمهوري افرادي كه كاردان هستند و مي‌توانند وضعيت كشور را سامان دهند نبايد حذف شوند،‌البته نبايد خيلي تكثر باشد تا مردم نتوانند انتخاب كنند.»

اصلاح طلبان

این طرح ، از سوی چهره های اصلاح طلب نیز با استقبال مواجه شده است چه آنکه به قول ماشاءالله شمس الواعظین، با تشکیل دولت وحدت ملی، دولت آینده هر 9 روز با یک بحران مواجه نمی شود و جامعه سیاسی ایران الگوی جدیدی از تعامل نیروهای سیاسی را زیر چتر یک دولت تجربه می کند.

همچنین حزب کارگزاران نیز در گردهمایی اخیر خود به طور رسمی از طرح دولت وحدت ملی حمایت کرد و غلامحسین کرباسچی دبیرکل این حزب در اختتامیه این گردهمایی گفت: تشکیل دولت وحدت ملی از همه نیروهای فعال کشور ضروری است تا تضمینی برای توسعه کشور باشد.

وی افزود: نیروهای دلسوز دو جناح می توانند ائتلاف کنند که در این زمینه، حداقل تضمین هایی باید وجود داشته باشد که به مذاکرات فشرده نیازمند است اما باید دلسوزانه به نتایجی رسید تا چهره های ملی و مورد قبول مردم در دو جناح نتایجی را کسب کنند.

در همین حال، عطریانفر نیز با استقبال از طرف تشکیل دولت وحدت ملی گفت: وقتی سخن از وحدت ملی می شود، نمی توان جریان ریشه دار گروه های اصولگرا را خارج از این ایده قرار داد، گروه هایی با محوریت شخصیت هایی مانند ناطق نوری و ولایتی که می توانند تاثیرگذار باشند باید در تشکیل دولت وحدت ملی مورد توجه قرار گیرند.

مخالفت ها

طرح وحدت ملی، مخالفانی هم دارد. سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی شناخته شده ترین مخالف این طرح در میان اصلاح طلبان و حامیان دولت احمدی نژاد نیز مهم ترین مخالف آن در بین اصولگرایان هستند.

محمد سلامتی، دبیرکل سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در این باره می گوید: این دولت وحدت ملی نتیجه فرافکنی جناح راست از مشکلات فعلی است. آنها چون می بینند دولت فعلی کارها را به سمتی کشانده که می خواهد به هر شکلی خود را از زیر بار مسوولیت این وضعیت خلاص کند، به دنبال یک سری کارهایی هستند که هم بتوانند بخش عظیمی از جناح راست را به دست آورند و هم بخشی از جبهه اصلاحات را به سمت خود بکشانند ولی بعید می دانم در این کار توفیقی به دست بیاورند چون اگر خاتمی وارد عرصه انتخابات شود آنها ناگزیر می شوند از کسی حمایت کنند که مشکلات فعلی مترتب آنها نباشد.

وی تاکید می کند که دولت وحدت ملی فقط با خاتمی امکان تحقق دارد.

این جمله اخیر سلامتی، قرابت غریبی با موضع حامیان دولت از جمله حسین شریعتمداری دارد که نه تنها تحقق دولت ملی را با احمدی نژاد متصور می دانند بلکه معتقدند  که دولت کنونی هم دولت وحدت ملی است.

در واقع مهم ترین و قوی ترین مخالف طرح دولت وحدت ملی، حامیان دولت نهم و در راس آنها، شخص محمود احمدی نژاد است که با نرفتن به همایش 30 سال قانونگذاری در مجلس که توسط لاریجانی شکل گرفته بود، به این طرح روی خوش نشان نداد.

این همایش که در آن از همه جناح ها و گروه ها حتی از ملی مذهبی ها نیز حضور داشتند، در واقع، تلاش رسمی لاریجانی برای پیش بردن ایده دولت ملی بود.

 همایش 30 سال قانونگذاری، روز بعد از برگزاری، مورد انتقاد و حتی طنز و طعنه کیهان قرار گرفت و روزنامه وطن امروز که به مدیرمسوولی مهرداد بذرپاش (رییس ستاد انتخاباتی احمدی نژاد در انتخابات گذشته) منتشر می شود نیز به آن حمله کرد. سپس روزنامه دولتی ایران پروژه دولت وحدت ملی را "فریبکارانه" نامید و محمد علی رامین، از نزدیکان شاخص احمدی نژاد گفت که به دولت وحدت ملی نباید حتی فکر هم کرد.

فاطمه آلیا، عضو رایحه خوش خدمت نیز این طرح را "حقه ای از سوی کارگزاران" دانست و از اصولگرایان خواست که در مقابل این "نیرنگ" هوشیار باشند و سرانجام حسین شریعتمداری نیز در سرمقاله روز گذشته کیهان با تیتر "یک داغ بس است برای قبیله" طرح دولت وحدت ملی را "میدان دشمن" دانست که بر اساس قرائن و شواهد، آمریکا در راستای تغییر محور "اصولگرایی- اصلاح طلبی" به "موافقان و مخالفان دولت" به دنبال آن است.

وی همچنین وعده داد که در آینده نزدیک به "نقش دقیق دشمن خارجی در این پروژه" ، همراه با "اسناد غیر قابل انکار" آن خواهد پرداخت.

تماشاخانه

پشت حصار پارک‌ها چه خبر است؟/ قطع درختان با رمز «زنده باد درخت»!؟ (فیلم)

زاکانی چقدر برای تهران مفید بوده‌است؟ وعده‌ها یا خیالبافی‌های یک شهردار! تهران دلخوش کدام یک است؟ (فیلم)

فیلم های دیگر